Ο εκ Γρεβενιτίου Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Περιστεράς κυρός Ευστάθιος Σκάρπας. (+ 22-12-1939).

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Περιστεράς κυρός Ευστάθιος Σκάρπας. (+ 22-12-1939).

(Εκκλησία της Ελλάδος-Νέες Χώρες).

    

Ο Ευστάθιος Σκάρπας γεννήθηκε στο Γρεβενήτι του Ζαγορίου της Ηπείρου το 1886. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1914 και από τη Νομική Σχολή του ίδιου Πανεπιστημίου το 1916. Διάκονος χειροτονήθηκε στις 18 Ιουλίου 1910 από τον Μητροπολίτη Ιωαννίνων Γερβάσιο και Πρεσβύτερος το 1917. Διετέλεσε Πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως Ιωαννίνων από το 1930 μέχρι το 1936. Στις 12 Δεκεμβρίου 1936 χειροτονήθηκε τιτουλάριος Επίσκοπος Περιστεράς, Βοηθός Επίσκοπος της Μητροπόλεως Ιωαννίνων. Εκοιμήθη στην Αθήνα στις 22 Δεκεμβρίου 1939.

H βιβλιοθήκη: "ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΣΚΑΡΠΑΣ" στεγάζεται πλέον στο πάνω μέρος στο "ΠΕΤΡΙΔΕΙΟ" περιμένοντας "εις μάτην" τους αναγνώστες...
Όταν είχαμε αναγνώστες δεν είχαμε βιβλιοθήκη!

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Αυτός ο ξεχωριστός Γρεβεντάτης κληροδότησε στο Γρεβενίτι την πλούσια βιβλιοθήκή του! Τα βιβλία τοποθετήθηκαν στο παλιό ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ στο Τουριστικό Περίπτερο, όπου μάλιστα για χρόνια είχε και την ανορθόγραφη πινακίδα: ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΙΚΗ! Αργότερα διορθώθηκε, αλλά τα βιβλία τα χαίρονταν τα ποντίκια, τα έτρωγε η υγρασία και όπως λένε ... κάποιοι, μερικά βιβλία "χάθηκαν". Μετά από χρόνια με ΕΣΠΑ και με δωρεά κάποιου γαμπρού(!) φτιάχτηκε μια ωραία βιβλιοθήκη, που λίγο πλέον έχει βοηθήσει!...
Ευτυχώς, ο εκ Γρεβενιτίου λαμπρός επιστήμονας Δημήτρης Ράιος, αξιοποίησε κάποια χειρόγραφα και εξέδωσε ένα βιβλίο:

Τα χειρόγραφα που παρουσιάζονται αναλυτικά στις σελίδες αυτού του μικρού τόμου προέρχονται όλα από την προσωπική βιβλιοθήκη του αοιδίμου Επισκ. Περιστεράς Ευσταθίου Σκάρπα (1887-1939), και εμφανίζονται για πρώτη φορά στη βιβλιογραφία· ένα μάλιστα εξ αυτών (χφ 333) είναι το 7ο μόλις γνωστό χφ του Νομικού του Θεοφίλου Καμπανίας (του εξ Ιωαννίνων), ενώ η Ερμηνεία εις τας Καθολικάς Επιστολάς της Καινής Διαθήκης "κατά τον Θεοφύλακτον" (χφ 2093) δεν ανήκει στον 
Νικόδημο Αγιορείτη (δεν αποκλείεται μάλιστα να είναι ανέκδοτη). Δυστυχώς η απόσχιση των πρώτων και των τελευταίων φύλλων αυτών των κωδίκων εξαφάνισε οριστικά σημαντικά στοιχεία σχετικά με την εποχή της αντιγραφής, την ταυτότητα των γραφέων, τους παλαιότερους κτήτορες κ. ά. Έτσι οι εκτιμήσεις και οι προτάσεις μας στηρίζονται αναγκαστικά σε "εσωτερικές ενδείξεις" (υδατόσημα, σημειογραφία, ονόματα μελουργών κ. ά.).