 |
| Ποιος Γρεβεντάτης δεν έχει περάσει σταυρωτά κάτω από αυτόν τον Επιτάφιο στα παιδικά του χρόνια! (Στο πάτωμα είχε κάτι ωραίες, "σεμνές" πλάκες ...) |
 |
| Ο Επιτάφιος του Γρεβενιτίου!
Θυμάμαι παλιά το στόλισμα του Επιτάφιου ήταν μια ιεροτελεστία. Μαζεύαμε λουλούδια από τους αγρούς, εγώ πήγαινα στου Αγοράστη πάνω από τη βρύση Φαντανεάλη, και τα κορίτσια φρόντιζαν για το στόλισμα, χωρίς βέβαια να λείπουν και οι κρυφές ματιές! Θυμάμαι έναν Επιτάφιο που πάνω είχε ένα πλέγμα και τα κορίτσια τον στόλιζαν λουλούδι-λουλούδι. Έβαζαν μάλιστα και μούσκλια--τα βρύα στα γρεβεντάτικα--για να θυμίζουν όχι μόνον τον Τάφο, αλλά και την παγωμένη φύση.
Ο Επιτάφιος αυτός, η πρόοδος βλέπεις(!), αντικαταστάθηκε από έναν άλλον συμπαγή, όλο ξύλο και χωρίς τη χάρη του παλιού Επιτάφιου.
Η Πρόεδρος του ΜΑΣ σε μια εκδρομή της με τον Ερυθρό Σταυρό στην Καππαδοκία, είδε στο σπίτι του Αγίου Βασιλείου έναν Επιτάφιο ίδιον με εκείνον που είχαμε παλιά στο Γρεβενίτι! Πώς εξηγείται; Προφανώς, πολλοί πρόγονοί μας που ζούσαν στη Μικρά Ασία, όταν επέστρεψαν στο Γρεβενίτι, έφτιαξαν έναν Επιτάφιο με την τεχνοτροπία που συνηθιζόταν τότε στην Μ. Ασία.
Ευτυχώς, ο παλιός Επιτάφιος είχε φυλαχτεί στον γυναικωνίτη, μην το παίρνεται "τοις μετρητοίς", έτσι λέμε έναν χώρο δίπλα από την εκκλησία στο Μεσοχώρι--το Γρεβενίτι το 1913 είχε Παρθεναγωγείο--και με έξοδα από το ισχνό ταμείο του ΜΑΣ, αλλά και συγχωριανών, συντηρήθηκε, στολίστηκε και τη θλιβερή Μεγάλη Πέμπτη έκανε πολύ χαρούμενους τους Γρεβεντάτες και φίλους που βρίσκονται στο χωριό.
Χαρούμενο έκανε και εμένα, που με τη βοήθεια της προέδρου του ΜΑΣ, της Βάσως Βέρου και της Μαίρης Πεζοδρόμου σας γράφω αυτές τις αράδες και εύχομαι σε όλους και ιδιαίτερα σε όσους είμαστε μακριά:
 |
