Ο "Μιχαλάκης"!

      Ο «Μιχαλάκης» είναι ο μάγος των ξύλων. Τεράστιος σαν πλάτανος και ήρεμος σαν ιτιά. Στο χωριό μου κάνει πατώματα, στέγες, πόρτες, παράθυρα και κάθε είδους ξυλουργικά αλλά κατά βάθος είναι καλλιτέχνης. Θα μπορούσε να έχει μαγαζί με χειροποίητα έπιπλα στο Κολωνάκι ή DIY blog, να εμφανίζεται σε πρωινάδικα κάνοντας το ένθετο «τι μπορείτε να κάνετε με ένα κομμάτι ξύλο», ή να εκθέτει κομμάτια του σε γκαλερί και Μιλανέζικες εκθέσεις. Αντί αυτού ζει στο χωριό μου στην Ήπειρο και κάνει πατώματα, στέγες, πόρτες, παράθυρα και κάθε είδους ξυλουργικά με μοναδικό ταλέντο. Ταλέντο εννοώ εγώ κάθε δουλειά που ξεκινάς με υφάκι «σιγά-το-δύσκολο»αλλά άμα δεν το’ χεις που λένε, καταλήγεις μ’ένα καρφί στο δάχτυλο βρίζοντας «πώς- το-κάνει- ο-άτιμος». 

    Στον «Μιχαλάκη» με το αταίριαστο για την τεράστια όψη του όνομα, και την αφύσικη δύναμη του Οβελίξ, ζήτησα πέρυσι το καλοκαίρι να μου φτιάξει όταν προλάβει μια κρεμάστρα με ξύλα της περιοχής. «Ας σου πάρει κι ένα χρόνο, ας μου τη δώσεις το άλλο καλοκαίρι εγώ δεν βιάζομαι» του είπα και δεν περίμενα πως θα την κάνει για να είμαι ειλικρινής - βλέπεις είναι κάτι σαν τοπικό celebrity έχει μεγάλη waiting list.

    Φέτος τον είδα στην πλατεία να πίνει το κρασάκι του ήρεμος όπως πάντα, με αυτό το ταπεινό βλέμμα του ανθρώπου που αγνοεί το ταλέντο του γιατί όπως κάθε ταλέντο του βγαίνει φυσικά. Με το που με είδε μου είπε ότι «μάζευε όλο το χειμώνα τα ξύλα για την κρεμάστρα μου»κι εγώ με τη δυσπιστία μου είπα μέσα μου ένα «σιγά και μην» και χαμογέλασα ευγενικά. Πριν λίγες μέρες βρήκα στην αυλή μας την κρεμάστρα αυτή που θεωρώ έργο άρτιας ξυλογλυπτικής. Δεν σταμάτησε καν να μας χτυπήσει, δεν ήπιε έναν καφέ, πρωί πρωί όπως πέρναγε το ἀφησε εκεί, κι εγώ το αντίκρισα όταν ξύπνησα με ύφος παιδιού που βρίσκει το δώρο του Αη Βασίλη στον οποίο δεν πίστευε.

    Τον πήρα τηλέφωνο ενθουσιασμένη να του πω ευχαριστώ και «τι χρωστάω» για να πάρω την απάντηση «τίποτα, αφού σου άρεσε, αυτό έχει σημασία». Ο Μιχαλάκης μου θύμισε άλλη μια φορά ότι κομμάτι της τέχνης που αγαπάς (κάθε τέχνης) είναι να χαίρεσαι από τη χαρά που δίνεις στους ανθρώπους. Του υποσχέθηκα ένα ποτήρι κρασί αλλά δεν τον βρήκα τις λίγες μέρες που έμεινα πριν γυρίσω στην Αθήνα. Όμως πολυτάλαντε, ήρεμε γίγαντα, καλλιτέχνη Μιχάλη, πήρα τα δικά μου εργαλεία που είναι οι λέξεις και σκάλισα εδώ ένα γρήγορο ευχαριστώ αφού δεν δέχτηκες τίποτε άλλο σαν αντάλλαγμα.
         
                      Μιχάλη, είσαι καλός και γενναιόδωρος. Σαν τα δέντρα που πλανεύεις!

                                                                                               
                                                                                                                                              Γωγώ  Φώτου