 |
| ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ: Φωτογραφία: Κούλα Χασιώτη |
ΤΟ ΛΑΤΡΕΜΕΝΟ ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ
και πώς το ονειρεύομαι!
(παρατηρήσεις και επισημάνσεις)
Του Χρήστου Τσαλίκη
Το να κατάγεται κάποιος και να είναι γέννημα θρέμμα απ΄ το Γρεβενίτι, το πάλαι ποτέ κεφαλοχώρι του Ανατολικού Ζαγορίου που έσφυζε από ζωή πριν από μερικά χρόνια, πριν δηλαδή χτυπηθεί από τη "λαίλαπα" του "Καποδίστρια"και του "Καλλικράτη", είναι τιμή και περηφάνια!
Μετά την ολοκληρωτική καταστροφή απ΄τους ναζί, που το ισοπέδωσαν καίγοντας τα πάντα, από τα αρχοντικά σπίτια μέχρι τις παραδοσιακές βρύσες, σκοτώνοντας δεκάδες χωριανούς, από μωρά μέχρι ανήμπορους ηλικιωμένους-το μνημείο στην είσοδο του χωριού είναι μάρτυρας της καταστροφής- που συνεχίστηκε με τον εμφύλιο.
Μετά το πέρας αυτού του "τυφώνα" οι κάτοικοι βρήκαν το κουράγιο και με τη βοήθεια του διαλυμένου κράτους κατάφεραν να χτίσουν τα φτωχικά τους σπίτια και γενικά άρχισαν να βρίσκουν τον παλιό καλό εαυτό τους και να λάμψει η χαρά και η δημιουργικότητα στα πρόσωπά τους!
Με τη βοήθεια της πολιτείας έγιναν σχεδόν όλες οι υποδομές και εγκαταστάθηκαν αρκετές υπηρεσίες: ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ, ΔΕΗ, ΕΛΤΑ, ΟΤΕ, ΔΑΣΟΝΟΜΕΊΟ, μέχρι και ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΊΟ λειτουργούσε, για να "λεηλατηθούν" στη συνέχεια με την έλευση του "Καποδίστρια"και του "Καλλικράτη", που έτρεψαν τον κόσμο σε άτακτη φυγή, μετατρέποντάς τους σε μετανάστες του εσωτερικού και του εξωτερικού.Το Γρεβενίτι από Κεφαλοχώρι της ανάπτυξης,των γραμμάτων και των τεχνών, έμεινε η σκιά του εαυτού του με εφτά-οχτώ δεκάδες κατοίκους, κυρίως συνταξιούχους, να προσπαθούν να το κρατήσουν ζωντανό.
Μετά την ολοκληρωτική καταστροφή απ΄τους ναζί, που το ισοπέδωσαν καίγοντας τα πάντα, από τα αρχοντικά σπίτια μέχρι τις παραδοσιακές βρύσες, σκοτώνοντας δεκάδες χωριανούς, από μωρά μέχρι ανήμπορους ηλικιωμένους-το μνημείο στην είσοδο του χωριού είναι μάρτυρας της καταστροφής- που συνεχίστηκε με τον εμφύλιο.
Μετά το πέρας αυτού του "τυφώνα" οι κάτοικοι βρήκαν το κουράγιο και με τη βοήθεια του διαλυμένου κράτους κατάφεραν να χτίσουν τα φτωχικά τους σπίτια και γενικά άρχισαν να βρίσκουν τον παλιό καλό εαυτό τους και να λάμψει η χαρά και η δημιουργικότητα στα πρόσωπά τους!
Με τη βοήθεια της πολιτείας έγιναν σχεδόν όλες οι υποδομές και εγκαταστάθηκαν αρκετές υπηρεσίες: ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ, ΔΕΗ, ΕΛΤΑ, ΟΤΕ, ΔΑΣΟΝΟΜΕΊΟ, μέχρι και ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΊΟ λειτουργούσε, για να "λεηλατηθούν" στη συνέχεια με την έλευση του "Καποδίστρια"και του "Καλλικράτη", που έτρεψαν τον κόσμο σε άτακτη φυγή, μετατρέποντάς τους σε μετανάστες του εσωτερικού και του εξωτερικού.Το Γρεβενίτι από Κεφαλοχώρι της ανάπτυξης,των γραμμάτων και των τεχνών, έμεινε η σκιά του εαυτού του με εφτά-οχτώ δεκάδες κατοίκους, κυρίως συνταξιούχους, να προσπαθούν να το κρατήσουν ζωντανό.
Και τώρα τι; Η απόλυτη εγκατάλειψη, η ερήμωση και η μιζέρια. Παραδοσιακά μνημεία, όπως βρύσες που μεγάλωσαν γενεές και γενεές, τώρα είναι ετοιμόρροπες και το νερό να τρέχει ανεξέλεγκτα από το δάπεδο! Πέτρινα παλιά γεφύρια-μνημεία,παλιά καλντερίμια, έχουν όλα αφεθεί στο έλεος του Θεού. Καμιά φροντίδα, καμιά μέριμνα απ΄ τους "υπεύθυνους" για την αποκατάσταση των όποιων καταστροφών, που προκαλούνται από την φθορά του χρόνου και τα ακραία καιρικά φαινόμενα όπως: πτώσεις δέντρων και βράχων, που εγκαταλείπονται στο δρόμο με αστείες δικαιολογίες, και βέβαια με το φόβο να δημιουργήσουν περισσότερα και μεγαλύτερα προβλήματα. Οι νεροφαγιές απ΄ τις βροχοπτώσεις καθώς και η οργιώδης βλάστηση που καλύπτει το οδόστρωμα δυσκολεύει, έως και απαγορεύει, τη διέλευση. Για καθαρισμό των δρόμων, που απαιτείται ελάχιστο κόστος, ούτε λόγος να γίνεται!
Η μόνη ελπίδα μέσα στη γενικότερη αυτή κατάσταση είναι ο Μορφωτικός Αναπτυξιακός Σύλλογος (ΜΑΣ), που με ελάχιστα οικονομικά μέσα, μαζί με τους ελάχιστους κατοίκους που έχουν απομείνει-κυρίως συνταξιούχοι-προσπαθούν να το κρατήσουν ζωντανό!
Αξίζει να προστεθεί ότι ο ΜΑΣ δεν είναι μόνον του Γρεβενιτίου, αλλά όλου του Δήμου και όλης Ελλάδας και δικαιούται κάποιας οικονομικής βοήθειας όπως οφείλουν οι Δήμοι και η πολιτεία για τον πολιτισμό. Τα ήθη και τα έθιμα δεν είναι μόνον του Γρεβενιτίου, αλλά όλου του Ζαγορίου και όλης της κοινωνίας. Οι μικροεκδηλώσεις - ανάσα για τους κατοίκους-με τη συμμετοχή και επισήμων πολλές φορές της περιοχής, έχουν ανάγκη από κάποια οικονομική στήριξη, που είναι ανύπαρκτη, όπως το ΔΣ μας πληροφόρησε. Ή μήπως κάνω λάθος;
Αξίζει να προστεθεί ότι ο ΜΑΣ δεν είναι μόνον του Γρεβενιτίου, αλλά όλου του Δήμου και όλης Ελλάδας και δικαιούται κάποιας οικονομικής βοήθειας όπως οφείλουν οι Δήμοι και η πολιτεία για τον πολιτισμό. Τα ήθη και τα έθιμα δεν είναι μόνον του Γρεβενιτίου, αλλά όλου του Ζαγορίου και όλης της κοινωνίας. Οι μικροεκδηλώσεις - ανάσα για τους κατοίκους-με τη συμμετοχή και επισήμων πολλές φορές της περιοχής, έχουν ανάγκη από κάποια οικονομική στήριξη, που είναι ανύπαρκτη, όπως το ΔΣ μας πληροφόρησε. Ή μήπως κάνω λάθος;
Είναι αδιανόητο το Γρεβενίτι, απ΄ τα πιο πλούσια χωριά σε υδάτινους πόρους και πράσινο, που οι κάτοικοι πληρώνουν κανονικά τους λογαριασμούς τους, να στερούνται οι μισοί τους θερινούς μήνες και κυρίως τον Αύγουστο το πόσιμο νερό! Το πανέμορφο μπαρ-ψησταριά στην κεντρική πλατεία σε ώρα αιχμής (πανηγύρι) δεν είχε νερό να σερβίρει, αλλά και για τις βασικές ανάγκες του.
Μοιάζει για αστείο, αλλά είναι πραγματικότητα, κάποιοι παραθεριστές να μένουν στο μπάνιο με τις σαπουνάδες και κάποιοι άλλοι να τρέχουν σε γειτονικά χωριά και στους ξενώνες τους για να πλυθούν! Και όλα αυτά ασφαλώς από κακή διαχείριση του νερού! Ποιοι άραγε ευθύνονται γι΄ αυτό;
Επίσης, είναι αδιανόητο το Γρεβενίτι να μην διαθέτει ένα κατάλυμα να φιλοξενηθεί ένας φίλος ένας επισκέπτης τέλος πάντων και να καταφεύγει σε γειτονικά χωριά! Αλήθεια εκείνος ο ξενώνας φάντασμα τι απέγινε; Ποιος ευθύνεται για το κατάντημά του;
Ακόμη είναι αδιανόητο μελέτες ανάπλασης του χωριού, όπως μαθαίνουμε, να μένουν στα συρτάρια του Δήμου! Ποιος επιτέλους θα πάρει το μήνυμα του S.O.S. για να τρέξει τις διαδικασίες πριν ολοκληρωθεί η καταστροφή; Μηχανικούς ο Δήμος διαθέτει για τέτοιες περιπτώσεις, όπως είναι γνωστό. Γιατί δεν ακολουθείται το παράδειγμα όμορων κοινοτήτων; Εύλογα ερωτήματα που ψάχνουν τη λύση τους. Αλλά ως πότε;
Κανείς δεν παραγνωρίζει τις τεράστιες δυσκολίες που προκάλεσε ο Καλλικράτης με τη συνένωση πληθώρας κοινοτήτων(50+) και τις τεράστιες αποστάσεις που υποχρεούται η Δημοτική αρχή να διανύει και να ελέγχει και ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες. Αλλά τα προβλήματα είναι υπαρκτά και πρέπει να επιλύονται με όποιες δυσκολίες ή και θυσίες ακόμα. Η εγκατάλειψη και η αδιαφορία δεν είναι λύση. Απλά οδηγεί στον αργό θάνατο των χωριών και της υπαίθρου γενικότερα.
Η Αδελφότητα Γρεβενιτίου, που είχα την τιμή να υπηρετήσω επί σειρά ετών ως πρόεδρος και τώρα ως γραμματέας και μέλος της Πανηπειρωτικής, έχει τη θέληση να βοηθήσει με την πείρα της, αλλά και καταστατικά έχει την υποχρέωση να παρεμβαίνει και με κάθε τρόπο, με προτάσεις, με υποδείξεις, με καταγγελίες, αν χρειαστεί, ώστε να βελτιώνεται η εικόνα του χωριού κάθε χρόνο και όχι να χειροτερεύει, όπως συμβαίνει τώρα. Έχει υποχρέωση να ξυπνήσει συνειδήσεις,να βοηθήσει να μείνει ο κόσμος στα σπίτια του στο χωριό του και να ζει με αξιοπρέπεια, όπως δικαιούται και το αξίζει. Έχει υποχρέωση να στέλνει μηνύματα και να ανοίγει δρόμους ανάπτυξης και όχι μαρασμού και μιζέριας.
Μοιάζει για αστείο, αλλά είναι πραγματικότητα, κάποιοι παραθεριστές να μένουν στο μπάνιο με τις σαπουνάδες και κάποιοι άλλοι να τρέχουν σε γειτονικά χωριά και στους ξενώνες τους για να πλυθούν! Και όλα αυτά ασφαλώς από κακή διαχείριση του νερού! Ποιοι άραγε ευθύνονται γι΄ αυτό;
Επίσης, είναι αδιανόητο το Γρεβενίτι να μην διαθέτει ένα κατάλυμα να φιλοξενηθεί ένας φίλος ένας επισκέπτης τέλος πάντων και να καταφεύγει σε γειτονικά χωριά! Αλήθεια εκείνος ο ξενώνας φάντασμα τι απέγινε; Ποιος ευθύνεται για το κατάντημά του;
Ακόμη είναι αδιανόητο μελέτες ανάπλασης του χωριού, όπως μαθαίνουμε, να μένουν στα συρτάρια του Δήμου! Ποιος επιτέλους θα πάρει το μήνυμα του S.O.S. για να τρέξει τις διαδικασίες πριν ολοκληρωθεί η καταστροφή; Μηχανικούς ο Δήμος διαθέτει για τέτοιες περιπτώσεις, όπως είναι γνωστό. Γιατί δεν ακολουθείται το παράδειγμα όμορων κοινοτήτων; Εύλογα ερωτήματα που ψάχνουν τη λύση τους. Αλλά ως πότε;
Κανείς δεν παραγνωρίζει τις τεράστιες δυσκολίες που προκάλεσε ο Καλλικράτης με τη συνένωση πληθώρας κοινοτήτων(50+) και τις τεράστιες αποστάσεις που υποχρεούται η Δημοτική αρχή να διανύει και να ελέγχει και ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες. Αλλά τα προβλήματα είναι υπαρκτά και πρέπει να επιλύονται με όποιες δυσκολίες ή και θυσίες ακόμα. Η εγκατάλειψη και η αδιαφορία δεν είναι λύση. Απλά οδηγεί στον αργό θάνατο των χωριών και της υπαίθρου γενικότερα.
Η Αδελφότητα Γρεβενιτίου, που είχα την τιμή να υπηρετήσω επί σειρά ετών ως πρόεδρος και τώρα ως γραμματέας και μέλος της Πανηπειρωτικής, έχει τη θέληση να βοηθήσει με την πείρα της, αλλά και καταστατικά έχει την υποχρέωση να παρεμβαίνει και με κάθε τρόπο, με προτάσεις, με υποδείξεις, με καταγγελίες, αν χρειαστεί, ώστε να βελτιώνεται η εικόνα του χωριού κάθε χρόνο και όχι να χειροτερεύει, όπως συμβαίνει τώρα. Έχει υποχρέωση να ξυπνήσει συνειδήσεις,να βοηθήσει να μείνει ο κόσμος στα σπίτια του στο χωριό του και να ζει με αξιοπρέπεια, όπως δικαιούται και το αξίζει. Έχει υποχρέωση να στέλνει μηνύματα και να ανοίγει δρόμους ανάπτυξης και όχι μαρασμού και μιζέριας.
ΥΓ. Σε άλλη ανάρτηση, αν χρειαστεί, θα δημοσιευθεί και φωτογραφικό υλικό που αποδεικνύει όλα
αυτά τα αρνητικά, με σκοπό να ακουστεί η φωνή αγωνίας και απαξίωσης του Γρεβενιτίου.
Μόλις πληροφορήθηκα απ’ την ιστοσελίδα το « ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ» ότι η Περιφέρεια Ηπείρου
ενέκρινε ποσό 7,000 € για την ανακαίνιση του πρώην αστυνομικού τμήματος του χωριού. Είναι σίγουρα μια ιδιαίτερα θετική εξέλιξη που όλοι τη χαιρετίζουμε.
