Ερείπια, με καμένα μοτέρ, χυμένα λάδια, σπασμένες πτέρυγες, άλλες υπό διάλυση και παρατημένα διάφορα μεγάλα μεταλλικά εξαρτήματα αυτών στους τεράστιους ανοιγμένους δρόμους στα βουνά. Το αιολικό πάρκο στο Καστρί Εύβοιας είναι σε αυτήν την κατάσταση τα τελευταία 8 χρόνια που περνάμε από εκεί 2-3 φορές το χρονο, όταν πάμε για ψάρεμα στην περιοχή.
Κανείς δεν θα το μαζέψει ποτέ, θα χυθούν και τα υπόλοιπα λάδια (600 κιλά ανά μοτέρ περίπου) από τα 3-4 μοτέρ που γυρίζουν ακόμη ανεξέλεγκτα όταν φυσάει, μολύνοντας τον υδροφόρο ορίζοντα και εκσφενδονίζοντας τις αποδομημένες πτέρυγες στο περιβάλλοντα χώρο.
Κανείς δεν θα το μαζέψει ποτέ, θα χυθούν και τα υπόλοιπα λάδια (600 κιλά ανά μοτέρ περίπου) από τα 3-4 μοτέρ που γυρίζουν ακόμη ανεξέλεγκτα όταν φυσάει, μολύνοντας τον υδροφόρο ορίζοντα και εκσφενδονίζοντας τις αποδομημένες πτέρυγες στο περιβάλλοντα χώρο.
Αυτό γιατί οι επιδοτήσεις ακόμη και στα καινούρια πάρκα, δεν έχουν προβλέψει τίποτε για το τι θα γίνει όταν μετά από 15-20 χρόνια φτάσουν στο τέλος της ζωής τους.
Μάντεψε ποιος θα πληρώσει την δύσκολη αποκατάσταση του τόπου. Αυτοί που πληρώνουν τις επιδοτήσεις, τους φουσκωμένους λογαριασμούς της ΔΕΗ με το εγγυημένο τιμολόγιο των ΑΠΕΤΖΗΔΩΝ, αυτοί που πληρώνουν τις εισαγωγές αερίου του Μυτιληναίου, το οποίο είναι απαραίτητο για την ΜΗ ΑΠΟΔΟΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ των σταθμών που απαιτούνται για την εξισορρόπηση του ασταθούς παραγόμενου από αυτές ρεύματος, το οποίο τελικά είναι ακριβότερο από τον εγχώριο λιγνίτη που θα υποκαταστήσουν....
Η μεγαλύτερη μούφα της ιστορίας έγινε φούσκα. Φούσκα που αρχίζει να σκάει στην Γερμανία, αλλά εμείς είμαστε φίλοι και θα τους στηρίξουμε όσο πάει.
