Ο τίτλος του Αρχοντα εμφανίζεται στη ζωή της Εκκλησίας για πρώτη φορά τον 3ο μ.Χ. αιώνα. Δινόταν σε μια τάξη αξιωματούχων που ονομάζονταν οφικιάλιοι. Αρχικά δινόταν μόνο στους κληρικούς. Με την πάροδο του χρόνου, στη βυζαντινή εποχή, οι τίτλοι αυτοί αυξάνονται σε αριθμό και οι περισσότεροι τιτλούχοι είναι λαϊκοί. Μετά την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας οι τίτλοι και οι διακρίσεις δίνονται μόνο σε εκείνους οι οποίοι εργάζονται για το καλό της Εκκλησίας.
Αναδημοσίευση από τον "Παλμό των Μηλιωτάδων"
