Κατά τις 11:00 πήγα για ένα καφεδάκι στου Σωτήρη, "Σωτηράκη" στα γρεβεντάτικα, και ήδη ήταν εκεί αρκετοί. Μετά τον καφέ άλλοι έφυγαν, άλλοι ήρθαν και μείναμε: ο Κων/νος, ο Δημητράκης, ο Κωστάκης, ο Κλέαρχος, η Κική, ο Χρήστος με την σύζυγο, ο Βασίλης και αν δε θυμάμαι καλά φταίει το "12"!
Στο Γρεβενίτι ο καφές είναι ο πρόλογος για τσίπουρο-ούζο συμπόσιο και δεν άργησε να ακουστεί: "Σωτήρη, βάλε μας μια σειρά". Σιγά σιγά το κέφι έφτιαχνε, οι γλώσσες λύθηκαν, τα χωρατά έδιναν και έπαιρναν και κάποιος από την παρέα είπε: "Ρε παιδιά, έχω οχτώ μέρες στο χωριό κα εκεί που νόμιζα ότι όλοι θα συζητούν για το Μακεδονικό, δεν έχω ακούσει κουβέντα!" Ο λόγος είναι προφανής. Όταν συναντιώνται οι Γρεβεντάτες, μια φορά το χρόνο, διαισθάνονται ότι τέτοια θέματα, στα οποία κυριαρχεί το συναίσθημα και όχι η λογική, ίσως δημιουργήσουν αντιπαραθέσεις και σκόπιμα τα αφήνουν έξω από τη συζήτηση...
Αφού βάλαμε τους κανόνες της συζήτησης, δηλ. όχι σαν τηλεοπτικό πάνελ ούτε σαν Βουλή, αρχίσαμε: Πόσο ψύχραιμες και σωστές τοποθετήσεις ακούστηκαν, δεν το φαντάζεστε!
Αφού τοποθετήθηκαν όλοι, μπήκαν και άλλα ερωτήματα όπως:
- Ο Τσίπρας μας εξαπάτησε ή η εξουσία τον άλλαξε;
- Ο Άδωνις είναι έξυπνος ή "εμείς" χαζοί;
- Πώς το καλό πανηγύρι θα γίνει καλύτερο;
Ο τρόπος που έγινε η συζήτηση θα μου μείνει αξέχαστος! Ούτε μια προσβολή, ελάχιστες υπερβολές, ελάχιστες διακοπές, ευγένεια και μέτρο σε όλο του το μεγαλείο!
Τελικά, βγήκαμε για καφέ στις 11:00 "το πρωί" και γυρίσαμε σπίτι, μισομεθυσμένοι και ευχαριστημένοι, στις 10:00 το βράδυ!
Αν ο Αϊνστάιν στη θεωρία της σχετικότητας μελέτησε το φαινόμενο της διαστολής του χρόνου, εμείς στου Σωτήρη τον καφενέ κατανοήσαμε το φαινόμενο της συστολής του χρόνου: Με καλή παρέα στο Γρεβενίτι 11ώρες = 11λεπτά!
Επιπλέον, ταυτόχρονα έζησα το "φαινόμενο της λήθης". Ξέχασα όλες τις αστοχίες, κακιούλες κ.ά. που άκουσα στο χωριό.
Α, ρε γλυκό Γρεβενιτάκι, για κάτι τέτοια Σ΄ ΑΓΑΠΩ!
Γιάννης
Υ.Γ. Η συνέχεια και άλλα ερωτήματα του χρόνου. Καλή αντάμωση