Η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας με θλίψη πληροφορήθηκε το θάνατο του αγωνιστή Μανώλη Γλέζου, που έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών, σε ηλικία 98 ετών. Η σχέση της ΠΣΕ με τον Μανώλη Γλέζο ήταν συμπαγής και χρονολογείται για πολλές δεκαετίες. Είναι χαρακτηριστικό πως η ΠΣΕ εκτιμώντας την αντιστασιακή προσφορά του, ανέθεσε σ’ αυτόν να είναι ο κύριος ομιλητής στην εκδήλωση μνήμης «Μαρτυρικά Χωριά – Τόποι Θυσίας», που διοργάνωσε στις 3 και 4 Νοεμβρίου 2007 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Ο Μανώλης Γλέζος εμφύσησε όλους τους ακροατές τον παλμό και τη ζωντάνια του Εθνικού-Αντιστασιακού-Μεγαλείου. Μια συγκλονιστική ομιλία αντάξια του περιεχομένου της εκδήλωσης και του μεγαλείου της Εθνικής Αντίστασης.
Ο ήρωας της Εθνικής Αντίστασης, η εμβληματική αυτή προσωπικότητα που μαζί με τον Λάκη Σάντα έδωσαν το πρώτο αποφασιστικό ράπισμα κατά των στρατευμάτων Κατοχής. Φοιτητές και οι δύο τη νύκτα της 30ής Μαΐου 1941 σκαρφάλωσαν από τη Βορειοδυτική πλευρά στον ιερό βράχο της Ακρόπολης και χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τη γερμανική φρουρά κατέβασαν τη μισητή, χιτλερική σημαία. Μια ενέργεια-σύμβολο που απεικονίζει τη θαρραλέα αντίσταση του ελληνικού λαού.
Την περίοδο της Κατοχής συνελήφθη και καταδικάστηκε 3 φορές από τις ιταλικές και τις γερμανικές δυνάμεις Κατοχής. Μετά την απελευθέρωση, όπως χιλιάδες αγωνιστές πέρασε χρόνια σε φυλακές, εξορίες, βασανιστήρια. Τον Σεπτέμβρη του 1951, όντας φυλακισμένος, εκλέγεται βουλευτής με την ΕΔΑ. Αποφυλακίζεται το 1954. Φυλακίζεται ξανά από το 1958 έως το 1962. Το 1962 τιμήθηκε από τη Σοβιετική Ένωση με το Βραβείο Λένιν για την αντιστασιακή του δράση, τον αγώνα για την ειρήνη και την πάλη ενάντια στο φασισμό. Με την εκδήλωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος, στις 21 Απρίλη 1967, συλλαμβάνεται και κρατείται για 4 χρόνια στο Γουδή, στο Πικέρμι, στη Γενική Ασφάλεια (Χωροφυλακής), στη Γυάρο, στο Παρθένι Λέρου. Απελευθερώθηκε το 1971 από τον Ωρωπό. Από το 1981 και έπειτα εκλέχτηκε βουλευτής και ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ και αργότερα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Συμμετείχε δραστήρια στο Εθνικό Συμβούλιο για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων.
Το μεγαλείο της ψυχής του φαίνεται και από το γεγονός πως δεν ήθελε να τον αποκαλούν «ήρωα», γιατί για εκείνον ήρωας ήταν ο μικρότερος αδελφός του, Νίκος, που εκτελέσθηκε από τους Γερμανούς στην Καισαριανή, το Μάιο του '44, αφήνοντας πίσω του το εξής σημείωμα για τη μάνα τους: «Αγαπητή μητέρα σας φιλώ, χαιρετισμούς, σήμερα πάω για εκτέλεση. Πάω. Πέφτοντας για τον ελληνικό λαό».
Τέτοιοι άνθρωποι, στο διάβα της ιστορίας, κράτησαν την Ελλάδα όρθια και όχι ορθούμενη.
Από το Γραφείο Τύπου της ΠΣΕ
