Μέσα στον ορυμαγδό τροπολογιών που παρουσιάστηκαν στο -κατ' ευφημισμόν- νομοσχέδιο "για το περιβάλλον" ΧΩΡΙΣ να έχουν τεθεί στο στάδιο της διαβούλευσης, είναι και η καθιέρωση της Ιερακοθηρίας στην Ελλάδα, δηλαδή κυνηγιού με τη χρήση αιχμάλωτων γερακιών και αετών.
Έτσι, εδραιώνεται μια πρακτικά ανύπαρκτη στη σύγχρονη Ελλάδα δραστηριότητα με σκοπό να καλυφθούν ανύπαρκτες ανάγκες.
Προφανώς, το μόνο που μένει πλέον από ένα κράτος που σκύβει με ενδιαφέρον πάνω στις ανάγκες όλων, είναι να προβλέψει και τον πολυήμερο εγκλεισμό “ωδικών” πουλιών σε σκοτεινά δωμάτια για να κελαηδούν καλύτερα κ.ο.κ.
Όπως και το μεγαλύτερο μέρος του νομοσχεδίου, η τροπολογία βασίζεται στην αδυναμία διάκρισης του ανθρωπογενούς από το φυσικό περιβάλλον που έχει τελείως άλλες ανάγκες. Τα αρπακτικά βρίσκονται στη φύση σε μικρούς αριθμούς (αφού βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής πυραμίδας), ενώ στο ανθρωπογενές περιβάλλον μπορούν να βρίσκονται σε "αφύσικα" επίπεδα πληθυσμών αφού ταΐζονται από τους ανθρώπους (βλ. σκύλους, γάτες κ.λπ.). Η χρήση αρπακτικών πουλιών στην ύπαιθρο είναι άλλη μια "αφύσικη" επέμβαση.
Η τροπολογία προβλέπει τον συνδυασμό με κυνηγετικά σκυλιά. Έτσι, η άγρια ζωή θα κυνηγιέται από δύο διαφορετικά αρπακτικά που δεν συνεργάζονται συνήθως (ένα για να τα σηκώνει στον αέρα και ένα για να τα πιάνει στον αέρα).
Αντί να προβλεφθεί η εξασφάλιση της επιβίωσης των απειλούμενων αρπακτικών πουλιών στη φύση, το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας επιλέγει να ενισχύσει τον ανταγωνισμό τους από "σκλαβωμένα" υποχείρια του ανθρώπου...
"ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ": Ευχαριστούμε την Μαρούλα Παπαευσταθίου για την ανάρτηση!
