Ο Χρήστος γεννήθηκε στις αρχές του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, όταν όλα "τα ΄σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά".
Ο πιο δύσκολος συνδυασμός σε αυτά τα φοβερά χρόνια ήταν: Να είσαι μικρό παιδί, να είσαι από το Γρεβενίτι και να έχεις πατέρα στο ΕΑΜ! Ο Χρήστος τα βίωσε όλα αυτά στο μέγιστο!
" Ήμουν τεσσάρων χρόνων τότε που γυρίσαμε στο σπίτι απ΄το δάσος όπου είχαμε καταφύγει για να γλυτώσουμε απ΄τη μανία των Ναζί. Η σκηνή που αντικρίσαμε δεν περιγράφεται με λόγια.
Ο παππούς να είναι σκοτωμένος στην αυλή και το σπίτι δίπλα να έχει παραδοθεί στις φλόγες. Όλο το χωριό επίσης να φλέγεται απ΄ άκρη σε άκρη. Τι χειρότερο θα μπορούσε άραγε να μας συμβεί; Πόσα μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος και πόσα ψυχικά αποθέματα να έχει όταν βλέπει ένα τέτοιο φρικτό θέαμα;
Σίγουρα είναι απ΄ τις σκηνές, που μας άφησαν βαθιά τραύματα στις παιδικές μας ψυχές, που τις κουβαλούσαμε για πολλά χρόνια αργότερα. Δεν είναι λίγο πράγμα να βλέπεις τον δικό σου άνθρωπο νεκρό και το σπίτι σου παραδίπλα να καίγεται.
Η οδύνη και η απελπισία της μάνας δεν είναι δυνατόν να περιγραφούν. Τρεις μόνο λέξεις θα αρκούσαν να περιγράψουν την εικόνα εκείνης της στιγμής.
Σπαραγμός, Οδυρμός, Κόλαση
Ο Χρήστος καταγράφει με γλαφυρό λόγο τις παιδικές του αναμνήσεις, που σαν χώρο αναφοράς έχουν το Γρεβενίτι, το Τρίστενο και την ευρύτερη περιοχή. Οι μεγαλύτεροι και οι ντόπιοι συνδυάζοντας ήδη υπάρχουσες πληροφορίες και γνωστά μέρη θα ανακαλέσουν τα δύσκολα εκείνα χρόνια και μάλλον θα μελαγχολήσουν. Κάποιος όμως νεότερος και από άλλη περιοχή αναγνώστης θα νομίσει ότι πρόκειται για φανταστικές ιστορίες, που έχει ακούσει ο Χρήστος και τις έχει πλέξει με τη φαντασία του!
Ποιος μπορεί να φανταστεί δυο πιτσιρίκια να παίζουν με μια χειροβομβίδα ή δυο χαρούμενους μπόμπιρες εκεί που έπαιζαν ανέμελα να δέχονται πολυβολισμούς από γερμανικό αεροπλάνο!
Ποιος μπορεί να φανταστεί ότι στον Εμφύλιο μια μανούλα με δυο παιδάκια θα κυνηγιόταν επειδή ο πατέρας ήταν στον ΕΑΜ!
Μερικές φορές σφίγγεσαι να μην δακρύσεις, αλλά ο Χρήστος τελειώνει τις αναμνήσεις του με δυο στίχους του Γιάννη Ρίτσου:
Όποιος γλυτώνει από ένα δάκρυ έναν άνθρωπο
Υψώνει ένα μέτρο το μπόι της ανθρωπότητας.
" Ήμουν τεσσάρων χρόνων τότε που γυρίσαμε στο σπίτι απ΄το δάσος όπου είχαμε καταφύγει για να γλυτώσουμε απ΄τη μανία των Ναζί. Η σκηνή που αντικρίσαμε δεν περιγράφεται με λόγια.
Ο παππούς να είναι σκοτωμένος στην αυλή και το σπίτι δίπλα να έχει παραδοθεί στις φλόγες. Όλο το χωριό επίσης να φλέγεται απ΄ άκρη σε άκρη. Τι χειρότερο θα μπορούσε άραγε να μας συμβεί; Πόσα μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος και πόσα ψυχικά αποθέματα να έχει όταν βλέπει ένα τέτοιο φρικτό θέαμα;
Σίγουρα είναι απ΄ τις σκηνές, που μας άφησαν βαθιά τραύματα στις παιδικές μας ψυχές, που τις κουβαλούσαμε για πολλά χρόνια αργότερα. Δεν είναι λίγο πράγμα να βλέπεις τον δικό σου άνθρωπο νεκρό και το σπίτι σου παραδίπλα να καίγεται.
Η οδύνη και η απελπισία της μάνας δεν είναι δυνατόν να περιγραφούν. Τρεις μόνο λέξεις θα αρκούσαν να περιγράψουν την εικόνα εκείνης της στιγμής.
Σπαραγμός, Οδυρμός, Κόλαση
Ο Χρήστος καταγράφει με γλαφυρό λόγο τις παιδικές του αναμνήσεις, που σαν χώρο αναφοράς έχουν το Γρεβενίτι, το Τρίστενο και την ευρύτερη περιοχή. Οι μεγαλύτεροι και οι ντόπιοι συνδυάζοντας ήδη υπάρχουσες πληροφορίες και γνωστά μέρη θα ανακαλέσουν τα δύσκολα εκείνα χρόνια και μάλλον θα μελαγχολήσουν. Κάποιος όμως νεότερος και από άλλη περιοχή αναγνώστης θα νομίσει ότι πρόκειται για φανταστικές ιστορίες, που έχει ακούσει ο Χρήστος και τις έχει πλέξει με τη φαντασία του!
Ποιος μπορεί να φανταστεί δυο πιτσιρίκια να παίζουν με μια χειροβομβίδα ή δυο χαρούμενους μπόμπιρες εκεί που έπαιζαν ανέμελα να δέχονται πολυβολισμούς από γερμανικό αεροπλάνο!
Ποιος μπορεί να φανταστεί ότι στον Εμφύλιο μια μανούλα με δυο παιδάκια θα κυνηγιόταν επειδή ο πατέρας ήταν στον ΕΑΜ!
Μερικές φορές σφίγγεσαι να μην δακρύσεις, αλλά ο Χρήστος τελειώνει τις αναμνήσεις του με δυο στίχους του Γιάννη Ρίτσου:
Όποιος γλυτώνει από ένα δάκρυ έναν άνθρωπο
Υψώνει ένα μέτρο το μπόι της ανθρωπότητας.
Το Δ.Σ. της ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ ΓΡΕΒΕΝΙΤΙΟΥ και το ¨ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ" συγχαίρουν το Χρήστο για την τόλμη του να καταγράψει τις αναμνήσεις του και έτσι να διασωθούν άγνωστα γεγονότα από τα δύσκολα εκείνα χρόνια!
