Όταν τελείωνες το Δημοτικό Σχολείο στο Γρεβενίτι, άρχιζαν τα βάσανα! Έτσι κι εγώ, Σεπτέμβριος του 1970, άφησα το σπιτάκι μας και τους δικούς μου και...ξενιτεύτηκα στα Γιάννινα! Τα Γιάννινα, τότε, ήταν πολύ μακριά από το Γρεβενίτι! Τηλέφωνα δεν υπήρχαν! Στο Γρεβενίτι υπήρχε μόνον ένα τηλέφωνο στο Ταχυδρομείο, η συγκοινωνία ήταν δύσκολη και τα χρήματα για εισιτήρια ανύ- παρκτα. Από αρχές Σεπτεμβρίου, που φεύγαμε από το Γρεβενίτι, πηγαίναμε πάλι στο χωριό τα Χριστούγεννα! Έτσι, η λύση ήταν τα οικοτροφεία (κοινόβια), όπου έπρεπε γρήγορα να γίνεις σκληρός άντρας για να επιβιώσεις!... Ένα τέτοιο οικοτροφείο είχε στήσει κι ένας θεολόγος από την Πάτρα, ο αείμνηστος Κατσίμπρας. Το κτήριο για τα αγόρια ήταν λίγο πιο κάτω, προς το "Αλσος", απέναντι από το σινεμά-θέατρο-ξενοδοχείο-εστιατόριο: "ΠΑΛΛΑΔΙΟΝ".
Εγώ εκτός από την πρώτη μου αγάπη, που ήταν και είναι ο ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ, ήμουν και λίγο Παναθηναϊκός! Με είχε ... μυήσει ο φίλος μου, ο αείμνηστος Στάθης Οικονόμου, ο οποίος, τι περίεργο, αν και ο μπαμπάς του ήταν Ολυμπιακός, αυτός ήταν Παναθηναϊκός!
Έτσι, πού θα βλέπαμε τον τελικό ΑΓΙΑΞ- ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ, μιας και οι τηλεοράσεις ήταν ελάχιστες; Φυσικά, στο εστιατόριο στο "ΠΑΛΛΑΔΙΟΝ", αλλά απ' έξω, με κολλημένη τη μύτη μας στο τζάμι! Μαζευτήκαμε, λοιπόν, αρκετοί στη τζαμαρία στο "ΠΑΛΛΑΔΙΟΝ" και...απολαύσαμε τον αξέχαστο τελικό. Κάποιοι είχαν πάρει και κορνέ από ένα ζαχαροπλαστείο, που υπήρχε δίπλα, αν θυμάμαι καλά και ένα κουρείο, του Βενέτη. Οι "έχοντες" μέσα έπιναν και έτρωγαν και η φτωχολογιά στο ...τζάμι!
Το αποτέλεσμα αναμενόμενο! Ο Άγιαξ τότε ήταν μια ομάδα μοντέλο, που έπαιζε ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, με Κρόιφ, Κάιζερ, Μιούρεν, Χουλσφόφ, Νέεσκενς και άλλους παιχταράδες! Αν και ο προπονητής του Παναθηναϊκού, Ούγγρος, Φέρεντς Πούσκας έλεγε: "Έντεκα αυτοί, έντεκα εμείς" η ήττα ήρθε φυσιολογικά με 2-0. Από τον ΠΑΟ ξεχώρισαν ο τερματοφύλακας Οικονομόπουλος και ο εξτρέμ Γραμμός, ο οποίος έκανε εξαιρετικές επελάσεις, αλλά μέχρι εκεί...
Τύχη αγαθή, μετά από πολλά χρόνια, έδωσε να γνωρίσω τον Άνθιμο Καψή, έναν από τους παίκτες του ΠΑΟ στο Γουέμπλεϊ, και να παίξουμε αρκετές φορές ποδόσφαιρο με άλλους παλαίμαχους στη Νίκαια.
Εκεί μου δόθηκε η ευκαιρία να δω σε όλη του την έκταση ένα νοσηρό φαινόμενο της κοινωνίας μας: Την αμετροέπεια!
Κάποιοι, οι οποίοι είχαν παίξει στο τοπικό του Πειραιά, έλεγαν στον Καψή πώς να παίξει! Ύβρις και πάλιν ύβρις!
Αλλά ο σοφός είπε: "Μην πεις σε άντρα ότι δεν ξέρει: να οδηγεί καλά, από ποδόσφαιρο και να κάνει sex" μαλώσατε!
Γιάννης Σιούλας
