Greveniti.blogspot.gr - Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΓΡΕΒΕΝΙΤΙΟΥ

Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2019

Νέο Δ.Σ. στον ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΖΑΓΟΡΙΣΙΩΝ




Δελτίο τύπου

Ιωάννινα 28 /11/2019
Θέμα : Ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου




Μετά την χθεσινή εκλογοαπολογιστική γενική συνέλευση του Πολιτιστικού Συνδέσμου Ζαγορισίων και τις εκλογές που ακολούθησαν, προέκυψε νέο διοικητικό συμβούλιο με την παρακάτω σύνθεση :

Πρόεδρος : Φούκας Γεώργιος
Α' Αντιπρόεδρος : Ντιναλέξης Μιχαήλ
Β' Αντιπρόεδρος : Ιωαννίδης Δημήτριος
Γραμματέας : Παλαιολόγος Ευάγγελος
Ταμίας : Αδαμίδης Κωνσταντίνος
Μέλη : Παπαλεοντίου Γεώργιος
Φωτόπουλος Μιχαήλ
Μπίρμπου Γεωργία
Γκατζές Γεώργιος

Το  Δ.Σ.  της ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ ΓΡΕΒΕΝΙΤΙΟΥ εύχεται καλή θητεία σε όλους με δύναμη για δουλειά και όραμα για το καλύτερο δυνατό του Συνδέσμου και του Ζαγορίου!

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2019

Παρουσίαση βιβλίων με άρωμα ...Γρεβενιτίου!


Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2019

Γενική Συνέλευση της ΕΝΩΣΗΣ ΖΑΓΟΡΙΣΙΩΝ




Ιωάννινα 24 Οκτωβρίου 2019


Χρηστοβασίλη 8, Ιωάννινα
Τηλ: 2651032974
Πληροφορίες: 
Γ. Παπαλεοντίου
Τηλ 6942460605
ΔΕΛΤΙΟ  ΤΥΠΟΥ


Προς: Όλα τα μέλη του Συνδέσμου


Το Διοικητικό Συμβούλιο σύμφωνα με τα άρθρα 26 και 27 του καταστατικού, σας καλεί σε
τακτική γενική συνέλευση που θα γίνει στις 27 Νοεμβρίου ημέρα Τετάρτη και ώρα 7:00 μ.μ.
στην αίθουσα του πνευματικού κέντρου του Συνδέσμου, Χρηστοβασίλη 8, με θέματα:
      1. έγκριση πεπραγμένων του Δ.Σ. ετών 2018-2019.
      2. έγκριση οικονομικού απολογισμού ετών 2017-2018.
      3. Έκθεση της ελεγκτικής επιτροπής για τα έτη 2017-2018.
      4. Εκλογές για την ανάδειξη νέου 9μελούς Δ.Σ. και τριμελούς ελεγκτικής επιτροπής.


Σημείωση: Σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί απαρτία κατά την ημερομηνία σύγκλησης της
Τακτικής Γενικής Συνέλευσης, ορίζεται ημερομηνία επαναληπτικής Τακτικής Συνέλευσης η
4η Δεκεμβρίου 2019 ημέρα Τετάρτη την ίδια ώρα και στον ίδιο χώρο.


 Για το ΔΣ
Ο Πρόεδρος


Γεώργιος Παπαλεοντίου


ΕΝΩΣΗ ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ


Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2019

"ΗΠΕΙΡΟΣ ΜΕΛΑΝΟΕΣΣΑ"


Σήμερα 25.11.2019 και ωρα 6 μ.μ. στο "ΜΠΑΓΚΕΙΟΝ" στην Ομόνοια, αρχίζει η 
ΈΚΘΕΣΗ – ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ "ΗΠΕΙΡΟΣ ΜΕΛΑΝΟΕΣΣΑ" 
ενάντια στην καταστροφική εξόρυξη υδρογονανθράκων στην Ήπειρο και την αδικαιολόγητη μετατροπή της ιερής,αμόλυντης αυτής Γης σε βαριά εκμεταλεύσιμο βιομηχανικό τοπίο. Οι πετρελαϊκές εταιρίες ήδη έχουν ξεκινήσει το καταστροφικό τους έργο!Οι μη αναστρέψιμες επιπτώσεις, στα νερά μας, στον καθαρό αέρα, στο έδαφος,στην βιοποικιλότητα, στο περιβάλλον συνολικά, την κτηνοτροφία, τη μελισσοκομία, την αλιεία, τον τουρισμό,στην δημόσια ΥΓΕΙΑ και στην ποιότητα της ζωής μας και της ζωής των παιδιών μας,θα είναι ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ…
Και όλα αυτά χωρίς καμία ουσιαστική ενημέρωση, δημόσια διαβούλευση
και συναίνεση των τοπικών κοινοτήτων, χωρίς τήρηση των προβλεπόμενων
διαδικασιών και χωρίς ΣΕΒΑΣΜΌ στις δημοκρατικές επιλογές των πολιτών.
Επίσης, πενιχρά και αμφίβολα θα είναι, με βάση τις συμβάσεις, τα υποτιθέμενα
οικονομικά οφέλη και ελάχιστες οι θέσεις εργασίας.
Είμαστε πολίτες της Ηπείρου και έχουμε ιερή υποχρέωση και κάθε νόμιμο δικαίωμα
να υπερασπιστούμε τον τόπο μας, την υγεία και την ποιότητα της ζωής μας
και κυρίως την ποιότητα ζωής των επόμενων γενεών.
Για αυτό τον σκοπό, προϊδεάζοντας το μαύρο μέλλον,
έγιναν οι φωτογραφίες του Γιάννη Φαλκώνη,
στην κοίτη του ποταμού Άραχθου με τη συμμετοχή εθελοντριών
και είναι εμπνευσμένες από τον δίκαιο αγώνα των γυναικών της Ηπείρου,
από τις γιαγιάδες, τις μάνες, τις κόρες, όλες τις γενιές μαζί
που αγωνίζονται ενωμένες για την Μάνα Γή.
Για να την σώσουν και να σωθούν.

Και στον αντίποδα οι φωτογραφίες του Κώστα Ζήση με τα μαγευτικά τοπία τους,
συνθέτουν το πολύτιμο τοπίο της αγνότητας και της ομορφιάς της Φύσης και της ζωής,
που πρέπει όλοι εμείς να διαφυλάξουμε πάση θυσία
από την επερχόμενη καταστροφή.

Η έκθεση υλοποιήθηκε πάνω στην ιδέα της Τζουμερκιώτισσας ηθοποιού 
Γεωργίας Ζώη.
Εικαστική επιμέλεια: Λίτσα Μάνου
Τηλ.: 6978 470819
"ΜΠΑΓΚΕΙΟΝ" Ομόνοια, Αθήνα.
Εγκαίνια: Δευτέρα 25/11/2019, ώρα 6.00-9.00μ.μ.

Η έκθεση θα είναι επισκέψιμη έως την 1η/12/2019, ώρες 11π.μ -2.00μ.μ.
Είδοδος ελεύθερη.

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2019

"ΘΑΥΜΑ!" ΜΑΚΡΙΑ Ο ΑΓΩΓΟΣ ΑΠΌ ΤΟ ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ!...


Μία από τις σημαντικότερες ειδήσεις των τελευταίων ημερών είναι η ολοκλήρωση του αγωγού ΤΑΡ και η ανακοίνωση ότι στις αρχές Δεκεμβρίου τίθεται σε δοκιμαστική λειτουργία με στόχο το 2020 να ξεκινήσουν οι παραδόσεις φυσικού αερίου στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Αλβανία και αργότερα σε περισσότερες χώρες της Βαλκανικής. Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους αγωγούς, έργο τεράστιας γεωπολιτικής και οικονομικής σημασίας που συμβάλλει στην ανάδειξη της Ελλάδας σε περιφερειακό ενεργειακό κόμβο. Είναι ο μεγαλύτερος αγωγός που φέρνει το φυσικό αέριο τόσο κοντά στην Ήπειρο αλλά χωρίς να φτάνει στην Ήπειρο!


Ο αγωγός ξεκινά από τους Κήπους, διασχίζει όλη τη Βόρεια Ελλάδα, φτάνει στην Καστοριά, διέρχεται πολύ κοντά από τα όρια των Νομών Καστοριάς και Ιωαννίνων και στη συνέχεια εισέρχεται στο Αλβανικό έδαφος.
Διασχίζει την Αλβανία και υποθαλάσσια συνδέεται με το Ιταλικό δίκτυο μεταφοράς φυσικού αερίου.
Πρόκειται για έναν αγωγό που στην ουσία αντικαθιστά τον ελληνοϊταλικό, που είχε ξεκινήσει να σχεδιάζεται στα μέσα της δεκαετίας του 2000 και προβλεπόταν να φτάσει στα παράλια της Θεσπρωτίας ώστε να συνεχίσει την διαδρομή του προς το Οτράντο.
Ο σχεδιασμός του ΤΑΡ ξεκίνησε αρκετά χρόνια αργότερα και όταν ο ελληνοϊταλικός και λόγω των αντιδράσεων και λόγων των διεθνών εξελίξεων «πάγωσε».
Σήμερα ολοκληρώθηκε.
Όχι μόνο δεν διέρχεται από την Ήπειρο, αλλά δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για την τροφοδοσία της Ηπείρου με φυσικό αέριο παρότι ο μεγαλύτερος αγωγός της χώρας βρίσκεται τόσο κοντά.
Η ολοκλήρωση του αγωγού ΤΑΡ εκτός από την προσθήκη μιας ακόμη πηγής εφοδιασμού της ελληνικής αγοράς με φυσικό αέριο, γεγονός που τονώνει τον ανταγωνισμό και αυξάνει την ασφάλεια εφοδιασμού, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τροφοδοσία των χωρών της περιοχής με αέριο από το Αζερμπαϊτζάν μέσω Ελλάδας, σε πρώτη φάση με τον ελληνοβουλγαρικό αγωγό (IGB) που βρίσκεται επίσης υπό κατασκευή και θα διασυνδεθεί με τον ΤΑΡ. Οι τελευταίες συμφωνίες για την κατασκευή του IGB υπεγράφησαν τον Οκτώβριο στη Σόφια από τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κωστή Χατζηδάκη και την ομόλογό του υπουργό Ενέργειας της Βουλγαρίας Temenuzhka Petkova.
Ο ΤΑΡ θα έχει μεταφορική ικανότητα 10 δισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου το χρόνο με δυνατότητα επαύξησης στα 20 δισ. στο μέλλον. Μέτοχοι του ΤΑΡ είναι οι εταιρείες BP (20%), SOCAR (20%), Snam (20%), Fluxys (19%), Enagás (16%) και Axpo (5%). Η κατασκευή του αγωγού ξεκίνησε το Μάιο του 2016 και ο προϋπολογισμός του έργου ξεπέρασε το 1,5 δισ. ευρώ.

 "ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ": Ευχαριστούμε τον πρόεδρο Μένιο Βόντινα, την πρόεδρο του ΜΑΣ Μάχη Παπαευσταθίου και την καλή συγχωριανή Κούλα Χασιώτη, γιατί μας έστειλαν ταυτόχρονα τη χαρμόσυνη είδηση! 

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2019

Χορευτικό από τον ΜΑΣ ΓΡΕΒΕΝΙΤΙΟΥ!


Το Δ. Σ.  του Μορφωτικού Αναπτυξιακού Συλλόγου (ΜΑΣ) ΓΡΕΒΕΝΙΤΙΟΥ αποφάσισε να ξεκινήσει  τμήμα χορευτικού στα Γιάννενα, μία  φορά την εβδομάδα. 
Καλούμε όλους τους ενδιαφερόμενους να δηλώσουν συμμετοχή για να ξεκινήσουμε. Είναι μια καλή αφορμή να ανταμώνουμε και να ερχόμαστε κοντά με τη παράδοση μας και το χωριό μας, που τόσο αγαπάμε. Επίσης, σκεφτήκαμε ότι θα είναι καλό να συμμετέχουμε σε διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις εκτός χωριού.
 Όσοι και όσες λοιπόν ενδιαφέρεστε μπορείτε να μας καλέσετε τηλεφωνικά ή να δηλώσετε συμμετοχή στην ομάδα μας. 
Ευχαριστούμε πολύ και ελπίζουμε στο καλύτερο.

Το  Δ.Σ. της  ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ  ΓΡΕΒΕΝΙΤΙΟΥ συγχαίρει   το  Δ.Σ.  του ΜΑΣ

 και εύχεται καλή επιτυχία!

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2019

Η Μαρίκα Νίνου ήταν Αρμένισσα;

                                                                                                                             του  Γιάννη  Σιούλα

Στο Αρμένικο  Δημοτικό Σχολείο Νίκαιας  "Ζαβαριάν" αφού τιμήσαμε την επέτειο του Πολυτεχνεί-
ου, ακολούθησε  Σύλλογος Διδασκόντων (ζογόβ στα αρμένικα). Η διευθύντρια, η κ. Μινασιάν,  μάς ενημέρωσε ότι θα κάνουμε μια εκδήλωση, όπου  θα ακουστούν, με κάποια προσαρμογή, τραγούδια της  Μαρίκας Νίνου, "η οποία ήταν Αρμένισσα!", συμπλήρωσε.
Βλέποντας το ξάφνιασμά μου: "Ναι, κύριε Σιούλα, έμεινε εδώ απέναντι στην οδό Μεγάρων και πήγαινε  στο Σχολείο μας, στο Ζαβαριάν", μου έδωσε τη χαριστική βολή...

Η Μαρίκα Νίνου ήταν Αρμενικής καταγωγής και το πραγματικό της όνομα ήταν Ευαγγελία Αταμιάν. Γεννήθηκε το 1922 πάνω στο βαπόρι Ευαγγελίστρια που έφερνε τη μητέρα της, τις δύο αδερφές της και τον οκτάχρονο αδερφό της Μπαρκέβ Αταμιάν, από τη Σμύρνη στον Πειραιά[2]. Βγήκε από την κοιλιά της μαμάς της μελανιασμένη και, επειδή νόμιζαν ότι δεν θα ζούσε, την απομάκρυναν σε κάποια αποθήκη. Όμως συνήλθε, επέζησε και αμέσως τη βάφτισε ο καπετάνιος της Ευαγγελίστριας και γι' αυτό την είπαν Ευαγγελία.
Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκαν στην Κοκκινιά, στην οδό Μεγάρων 50. Στα 7 της η Ευαγγελία Αταμιάν γράφτηκε στο Αρμένικο σχολείο του Αρμενικού Κυανού Σταυρού «Ζαβαριάν». Μάλιστα, ο δάσκαλός της την προέτρεψε να μάθει μαντολίνο, το οποίο έκανε, και τελικά συμμετείχε στην ορχήστρα του σχολείου. Τα φωνητικά της προσόντα φαίνεται ότι τα έδειξε πολύ μικρή, αφού από μαθήτρια του δημοτικού ακόμη την καλούσαν στην αρμένικη εκκλησία Άγιος Ιάκωβος στην Κοκκινιά για να ψάλει στις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας.
Το 1939 παντρεύτηκε τον συμπατριώτη της Χάικ Μεσροπιάν, ο οποίος ήταν κλειδαράς κι είχε ένα μαγαζάκι στην Κοκκινιά. Το 1940 γεννήθηκε ο γιος τους, ο Οβανές, αλλά το ζευγάρι χώρισε και το 1946 ο Μεσροπιάν έφυγε για την Αρμενία.
Ήδη όμως το 1944, και μετά το χωρισμό της, η Νίνου είχε γνωρίσει τον ακροβάτη και θιασάρχη Νίκο (Νίνο) Νικολαΐδη. Στην αρχή η Μαρίκα δούλευε στο ταμείο, αλλά στη συνέχεια έγιναν με τον Νίνο καλλιτεχνικό ζευγάρι ακροβατικών με το όνομα Ντούο Νίνο και έκαναν περιοδείες. Αργότερα παντρεύτηκαν και έγινε Ευαγγελία Νικολαΐδου. Το όνομα Μαρίκα τής το κόλλησε η μάνα του Νίνο, μία θεατρίνα, γιατί παρέπεμπε στη Μαρίκα Κοτοπούλη. Το επίθετο Νίνου ήρθε από τον Νίνο τον ακροβάτη και, έτσι, η Ευαγγελία Αταμιάν έγινε Μαρίκα Νίνου. Το 1947 μπήκε στο σχήμα κι ο γιος της, ο Οβανές, οπότε μετονομάστηκε σε Δυόμισι Νίνο. Στις παραστάσεις τους, η Μαρίκα έλεγε και κανένα λαϊκό τραγούδι.
Κάποια φορά ήταν καλεσμένοι στο ναύσταθμο της Σαλαμίνας για να κάνουν ακροβατικά. Εκεί κάποια στιγμή ο ναύαρχος, στον οποίο άρεσαν πολύ τα τουρκικά τραγούδια, ζήτησε ν' ακούσει ένα τέτοιο από τη Νίνου. Η Νίνου τραγούδησε διστακτικά ένα τουρκικό τραγούδι που ήξερε από τη μάνα της, ο ναύαρχος ικανοποιήθηκε ιδιαίτερα, αλλά αυτός που ενθουσιάστηκε από τη φωνή της ήταν ο παρευρισκόμενος στην αίθουσα, Πέτρος Κυριακός. Αυτός τη γνώρισε στον Μανώλη Χιώτη, ο οποίος την πρωτολανσάρισε δισκογραφικά τον Ιούνιο του 1948 με τα τραγούδια του Ώρες Σε Κρυφοκοιτάζω και Θα Στο Πω Το Μυστικό Μου.
Τον Οκτώβριο του 1948, ο Στελλάκης Περπινιάδης την πήρε κοντά του ως τραγουδίστρια στο κέντρο Φλόριδα του Γ. Μελίτια στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Ο Περπινιάδης την είχε συναντήσει στο στούντιο ηχογράφησης όταν δισκογραφούσε τα τραγούδια του Χιώτη. Το Νοέμβριο του 1948 η Μαρίκα Νίνου έκανε δίσκο με τον Γιάννη Παπαϊωάννου και συγκεκριμένα το τραγούδι Το 'φαγες Το Παιδί. Το 1949 η Νίνου πρωτοείπε σε δίσκους τραγούδια του Γιώργου Μητσάκη και τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς δισκογράφησε το Για Τα Μάτια Π' Αγαπώ του Βασίλη Τσιτσάνη.
Η Νίνου διέκοψε από τη Φλόριδα γιατί θεωρούσε λίγες τις 25 δραχμές που έπαιρνε για μεροκάματο και, όταν τους ζήτησε αύξηση, δεν της έδωσαν. Ήταν τυχερή όμως, γιατί τότε ακριβώς αποχώρησε από το σχήμα του Τσιτσάνη στην ταβέρνα του Τζίμη του Χοντρού στην οδό Αχαρνών 77 η Σωτηρία Μπέλλου και η Νίνου πήρε τη θέση της με 90 δραχμές[3]. Με τη Νίνου στου Τζίμη του Χοντρού, ο Τσιτσάνης έχει πει ότι η ουρά από κόσμο μπροστά στο μαγαζί έφτανε ως τον Άγιο Παντελεήμονα. Αν και η συνεργασία της Νίνου με τον Τσιτσάνη ήταν βραχεία (αφού αυτή γινόταν πάντα με διακοπές, λόγω τσακωμών ένεκα χαρακτήρων), έχει περάσει στην ιστορία σαν μαγική και θρυλική. Από τις εμφανίσεις της στην ταβέρνα του Τζίμη του Χοντρού κυκλοφόρησε το 1977 σε δίσκο μία ηχογράφηση, η οποία έγινε εκεί με μαγνητόφωνο το 1955, από κάποιον ερασιτέχνη. Στο σημείωμα του εξωφύλλου του δίσκου αυτού υπάρχει πλήθος ανακριβειών για τη ζωή της ενώ αποκρύπτεται και η Αρμενική καταγωγή της.
Τον Οκτώβριο του 1951 έκανε κάποιες εμφανίσεις στην Κωνσταντινούπολη μαζί με τον Τσιτσάνη και την Ευαγγελία Μαργαρώνη στο κέντρο Καζαμπλάνκα, στο οποίο και αποθεώθηκαν. Η αμοιβή τους ήταν τρεις χρυσές λίρες ο Τσιτσάνης, δύο λίρες η Νίνου και μία η Μαργαρώνη. Με ό,τι μάζεψε στην Κωνσταντινούπολη ξεκίνησε να χτίσει στο Αιγάλεω το σπίτι της.
Η Μαρίκα Νίνου τραγούδησε με επιτυχία και κάποια από τα ονομαζόμενα αρχοντορεμπέτικα, τα οποία μεταμόρφωσε με τη φωνή της και τα έκανε ν' ακούγονται ρεμπέτικα κι έτσι τα πέρασε και σε άλλα κοινωνικά στρώματα. Το 1954 ανακάλυψε ότι έπασχε από καρκίνο της μήτρας. Τότε αποφάσισε να πάει στην Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος λόγος ήταν να τραγουδήσει και να μπορέσει έτσι να συντηρήσει την τετραμελή οικογένεια του αδερφού της, του Μπαρκέβ, ο οποίος έπασχε κι αυτός από καρκίνο, καθώς και τον γιο της, τον Οβανές, μιας και τα κέρδη στις Η.Π.Α. από το τραγούδι ήταν πολύ μεγάλα. Ο δεύτερος λόγος ήταν να δοκιμάσει τις καλύτερες μεθόδους θεραπείας που είχε ακούσει ότι υπήρχαν εκεί. Στις Η.Π.Α. ξαναπήγε το 1956. Τότε τη Μαρίκα Νίνου βοήθησαν για έξοδα νοσοκομείου, γιατρούς, εισιτήρια, ακόμα και για ρούχα, η Ρένα Ντάλια και ο Κώστας Καπλάνης.
Πριν μεταβεί στην Αμερική είχε υποβληθεί στην Αθήνα σε εγχείρηση για καρκίνο, αλλά στην Αμερική υπήρξε ραγδαία μετάσταση. Επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου εργάστηκε για λίγο με φοβερούς πόνους και τελικά πέθανε την Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 1957, σε ηλικία 35 ετών[1][4]. Τη θάψανε στο Σχιστό της Νεάπολης πλάι στον αδερφό της, Μπαρκέβ Αταμιάν, που είχε πεθάνει το 1955. Δεν υπάρχουν ούτε οι τάφοι τους ούτε τα οστά τους. Υπάρχουν αρκετές φωτογραφίες της, τρεις εμφανίσεις της σε κινηματογραφικές ασπρόμαυρες ταινίες, ερμηνεύοντας τραγούδια και λίγα ρούχα της που φύλαξε η ανιψιά της (κόρη του αδερφού της) Γκιούλα Αταμιάν-Ανσεριάν.
Η ζωή της Μαρίκας Νίνου ενέπνευσε το σενάριο για την ταινία του Κώστα ΦέρρηΡεμπέτικο του 1983.
Ο Μάνος Χατζιδάκις έγραψε για τη Μαρίκα Νίνου, αφιερώνοντάς της το δίσκο του Πέριξ (1974): "Όλη η εργασία αυτή αφιερώνεται στη μνήμη της ανεπανάληπτης Μαρίκας Νίνου, που δίχως να το ξέρει, με το μαχαίρι της φωνής της, χάραξε μέσα μας βαθιά τα ονόματα θεών της ταπεινωσύνης και της βυζαντινής παρακμής".
Ο Πάνος Γεραμάνης, σ' ένα αφιέρωμα που έκανε στη Νίνου το 2003, είπε μεταξύ άλλων τα εξής: "Η παρουσία της Μαρίκας Νίνου σηματοδότησε νέα εποχή στην ερμηνεία του λαϊκού τραγουδιού και παράλληλα εδραίωσε μια καινούργια αντίληψη στη σκηνή των λαϊκών κέντρων της εποχής του '50".
Ο Γιώργος Παπαδάκης έγραψε για τη Νίνου: "Όπως η σκληρή, βραχνή και ατημέτηλη φωνή του Μάρκου Βαμβακάρη εικονίζει τον άντρα του ρεμπέτικου της εποχής του, έτσι και η φωνή της Νίνου υλοποιεί τον γυναικείο χαρακτήρα στα τραγούδια που τα χρόνια εκείνα έγραφαν ο Τσιτσάνης, ο Παπαϊωάννου, ο Μητσάκης (...) Τραγουδώντας, ζωγραφίζει γνωστούς και οικείους στον ευρύτερο χώρο της αστικής λαϊκής κοινωνίας γυναικείους χαρακτήρες". Ο Βασίλης Τσιτσάνης έχει πει μεταξύ άλλων για τη Νίνου: "Είχε μια ξεχωριστή ερμηνευτική ικανότητα, είχε το κάτι άλλο. Όταν τραγουδούσε κυριολεκτικά καθήλωνε τον κόσμο. Τραγουδούσε και δίδασκε κιόλας μαζί με το τραγούδι, όπως ο δάσκαλος που διδάσκει τους μαθητές. Αυτό ήταν έμφυτο. Ήταν γεννημένο για το πάλκο".

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2019

ΟΧΙ στο παστούρωμα...



Φίλη  του  Γρεβενιτίου και του  e-"ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ"  μάς έστειλε την παραπάνω  φωτογραφία, που είναι τραβηγμένη στη διαδρομή  Μπαλντούμα-Γρεβενίτι. 
Μας θύμισε παλιά χρόνια όταν στο χωριό πεδίκλωναν  τα  άλογα και τα μουλάρια  προκειμένου  να εμποδίσουν τους αλογοκλέφτες (αλογοσούρτες) να τα κλέψουν. Υπήρχαν μάλιστα ειδικά σιδερένια πεδικλάρια φτιαγμένα στους  "γύφτους" (ασκούσαν συνήθως την τέχνη του σιδερά) και ασφάλιζαν έτσι ώστε ήταν αδύνατον  να συρθεί-κλαπεί το  ζώο. Βέβαια ήταν αρκετά βασανιστικό για το ζώο, αλλά ας το κατανοήσουμε, αν λάβουμε υπόψη τις τότε συνθήκες... 
Σήμερα δεν υπάρχει λόγος πεδικλώματος (παστούρωμα) γι΄αυτό και ο νομοθέτης(Ν4039/12) προβλέπει ποινή για όποιον το κάνει. Επίσης, δεν ταιριάζει με τον ζαγορίσιο πολιτισμό και την εικόνα των Ζαγοροχωρίων να βλέπουν οι επισκέπτες  τέτοιες εικόνες στο  δρόμο προς το Ζαγόρι και ειδικά στο δρόμο προς το Γρεβενίτι!... 
Φωτό  από διαδίκτυο... 

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2019

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ


Το  Σάββατο  9  Νοεμβρίου 2019, ώρα 10:30', στο Κοιμητήριο του Βύρωνα 
θα τελεστεί ετήσιο μνημόσυνο της  αγαπημένης μας συγχωριανής 
ΜΑΡΙΑΣ  Ι. ΠΑΤΙΚΟΥ

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2019

Ο Παλμός των Μηλιωτάδων!



Κυκλοφόρησε:      

                                 Ο  ΠΑΛΜΟΣ  ΤΩΝ  ΜΗΛΙΩΤΑΔΩΝ  
ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ  ΜΗΛΙΩΤΑΔΩΝ ΖΑΓΟΡΙΟΥ
  ΕΤΟΣ 36ο ,  ΑΡΙΘ.  ΦΥΛΛΟΥ 427 ,  ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ  2019
με  πλούσια ύλη:

  • ΔΗΛΩΣΗ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΖΑΓΟΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ  ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ
  • ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΖΑΓΟΡΙΟΥ
  • Εκδήλωση στην Ιτέα
  • Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΣΤΟΥΣ ΜΗΛΙΩΤΑΔΕΣ
  • ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ
  • Η  ΙΤΕΑ ,  Εκπαίδευση
  • ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΜΗΛΙΩΤΑΔΕΣ
  • Αυτοί που έφυγαν: ΣΟΦΙΑ ΧΡ. ΝΤΑΦΗ
  • Επικήδειος: ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Β. ΑΓΓΕΛΗΣ
  • Αυτοί που έφυγαν: ΧΡΗΣΤΟΣ Μ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
και ... άρωμα  Γρεβενιτίου!
Στους δασκάλους στο Σχολείο της Ιτέας αναφέρεται και ο:
Χρήστος Παπαχριστοδούλου από το Γρεβενίτι 1938-1939. Το 1939 παραμονές του Ελληνοϊταλικού πολέμου ο  Χρ. Παπαχριστοδούλου επιστρατεύτηκε σαν έφεδρος ανθυπολοχαγός που ήταν, γιατί γινόταν προετοιμασίες ενόψει του ξεσπάσματος του Ελληνοϊταλικού πολέμου. Για να λειτουργήσει το σχολείο, τοποθετήθηκε η απόφοιτη Γυμνασίου  Πανωραία Δάλλα ως αναπληρώτρια...


Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2019

Από την παρουσίαση του βιβλίου: "Οδός οφθαλμιατρείου" με άρωμα...Γρεβενιτίου!



Ο Γρεβεντάτης  Γιώργος  Πλόσκας τραγουδά  ηπειρώτικα συνοδεία κλαρίνου!
Παρουσία πολλών Ηπειρωτών και φίλων έγινε η παρουσίαση του βιβλίου του Ευάγγελου Αυδίκου, "Οδός  οφθαλμιατρείου". Από το Γρεβενίτι  παρόντες οι: Χρήστος Τσαλίκης με την σύζυγό του Μαρία,  ο Αντώνης Μακρυγιάννης με τη Σοφία Ζουμπούλη και ο Δημήτρης Λιοδάκης.
Την παράσταση έκλεψαν η χορωδία που τραγούδησε βλάχικα τραγούδια  και ο συγχωριανός Γιώργος Πλόσκας, που τραγούδησε με τη συνοδεία μόνον κλαρίνου!

Ευχαριστούμε τον Αντώνη για τις φωτογραφίες και τον Χρήστο για τις πληροφορίες!


Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2019

Ενημέρωση από τον Πρόεδρο της Κοινότητας Γρεβενιτίου!

Ευχαριστούμε τον  Μένιο  Βόντινα για την ενημέρωση!

Βιβλίο από την Μαρούλα Παπαευσταθίου-Τσάγκα!

Εκδόθηκε το δίτομο πόνημα 
της Μαρούλας Παπαευσταθίου–Τσάγκα, 
με τίτλο 
«Ελληνοϊταλικός Πόλεμος - Κατοχή - Εθνική Αντίσταση 
(1940-1944) 
100 Ιστορικές Προφορικές Μαρτυρίες».
Η  ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΓΡΕΒΕΝΙΤΙΟΥ  και το  "ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ"  συγχαίρουν την Μαρούλα, καλοτάξιδο να είναι το βιβλίο και "ευκαιρίας δοθείσης"  να το παρουσιάσει και στο Γρεβενίτι!

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2019

Θωμάς Πρελούμπος, ο Σέρβος τύραννος των μεσαιωνικών Ιωαννίνων...

Το  άρθρο αναδημοσιεύεται  από το  "ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ" 
μετά από  επεξεργασία της 
 Μαίρης  Πεζοδρόμου, 
την οποία ευχαριστούμε πολύ!



                 
                                                                                        
Μια "περίληψη" από άρθρο του  Βασιλείου Γ. Ντόβα, υποψηφίου διδάκτορα της βυζαντινής ιστορίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό  "Ιστορικά Θέματα", τεύχος 177, Αύγουστος 2017.
                                                                                                              Επιμέλεια: Γιάννης  Σιούλας

Ο Αλή πασάς ο Τεπελενλής είναι γνωστός για τη σκληρότητα με την οποία κυβέρνησε τα Ιωάννινα  και την ευρύτερη περιοχή κατά την περίοδο 1788-1822. Όμως δεν ήταν ο μοναδικός τύραννος στην ιστορία της ηπειρωτικής πρωτεύουσας.Τετρακόσια και πλέον χρόνια πριν από αυτόν, κατά την εποχή που ο ελλαδικός χώρος ήταν πολιτικά διαιρεμένος σε μικρά κρατίδια τα οποία κυβερνούσαν ηγεμόνες διαφορετικής εθνικής καταγωγής (Έλληνες, Σέρβοι,  Αλβανοί και Λατίνοι) και η Βυζαντινή Αυτοκρατορία διαλυόταν σταδιακά, οι Γιαννιώτες δεινοπάθησαν από την απίστευτα αυστηρή και βάναυση διακυβέρνηση ενός σερβικής καταγωγής κυβερνήτη τους, του Θωμά Πρελούμπου (1367-1384).
Η ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης το 1261 δεν σήμανε και την επανενοποίηση όλων των παλαιών βυζαντινών εδαφών σε μια  ενιαία αυτοκρατορία όπως αυτή που υπήρχε πριν από το 1204. Ένα από τα ανεξάρτητα αυτά κράτη ήταν και το Δεσποτάτο της Ηπείρου, που ιδρύθηκε το 1204 από τον δεσπότη Μιχαήλ Α΄ Άγγελο Κομνηνοδούκα (1204-1214)  και το οποίο κάλυπτε τα εδάφη της Αιτωλοακαρνανίας, της Ηπέιρου και της Βορείου Ηπείρου, από τη Ναύπακτο στον νότο μέχρι το ακρωτήριο των Ακροκεραυνίων στο βορρά.
Την εποχή  της βασιλείας του αδελφού του Μιχαήλ  Α΄ Θεοδώρου (1214-1230) έφτασε στο μέγιστο της επέκτασής του. Οι απόγονοι του Μιχαήλ Α΄ κυβέρνησαν την Ήπειρο μέχρι το 1318, οπότε ο κόμης της Κεφαλληνίας και της Ζακύνθου Νικόλαος Ορσίνι δολοφόνησε τον θείο εκ μητρός του, Θωμά Α΄ και τον διαδέχθηκε στον θρόνο. Η οικογένεια Ορσίνι κυβέρνησε το Δεσποτάτο μέχρι την ενσωμάτωσή του στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία το 1340.


Κατά τη δεκαετία του 1340 και ενώ η Βυζαντινή Αυτοκρατορία σπαρασσόταν από  εμφύλιο πόλεμο
ο βασιλιάς της Σερβίας Στέφανος Ούρεσης Δ΄ Δουσάν Νεμάνια (1331- 1355) εισέβαλε στην αυτοκρατορία και κατέλαβε όλα τα ευρωπαϊκά εδάφη, εκτός  από τη Θράκη, τη Θεσσαλονίκη και την Πελοπόννησο.
Η σερβική κατάκτηση της Ηπείρου πραγματοποιήθηκε την περίοδο 1347-1348 και ο Δουσάν τοποθέτησε Δεσπότη της Ηπείρου τον ετεροθαλή αδελφό του Συμεών Ούρεση Παλαιολόγο.
Ο πρόωρος θάνατος του Στέφανου Δουσάν το 1355 κλόνισε τη σερβική κυριαρχία στις ελληνικές περιοχές. Τον επόμενο χρόνο ο τελευταίος των Ορσίνι, Νικηφόρος Β΄ επέστρεψε στην Ήπειρο και με τη λαϊκή υποστήριξη ανακατέλαβε το θρόνο του. Σε μια συμπλοκή όμως με Αλβανούς στην περιοχή του Αχελώου σκοτώθημε την Άνοιξη του 1359.

Το φθινόπωρο του ιδίου έτους ο Συμεών ανακατέλαβε τα Ιωάννινα και την Άρτα, αλλά εμφανίστηκε ως ανταπαιτητής ο Ραδοσλάβος Χλάπενος. Ο Συμεών εγκαταστάθηκε στην εύφορη Θεσσαλία και παραχώρησε τη νότια Ήπειρο στους Αλβανούς. Η περιοχή του Αχελώου και του Αγγελοκάστρου δόθηκε στον Αλβανό δεσπότη Γκίνη Μπούα Σπάτα, ενώ η Άρτα δόθηκε στον επίσης Αλβανό δεσπότη Πέτρο Λιώσα. Οι  κάτοικοι της υπόλοιπης Ηπείρου και ειδικά των Ιωαννίνων εναντιώθηκαν σθεναρά στο ενδεχόμενο να κυβερνηθούν από Αλβανό δεσπότη και απέστειλαν αντιπροσωπεία στον Συμεών, προκειμένου να τους ορίσει άλλον κύριο που θα τους προστάτευε από τους Αλβανούς.  Ο Συμεών Ούρεσης υποδέχτηκε με ευγένεια τους Γιαννιώτες αντιπροσώπους και τους έστειλε στα Βοδενά (σημ. Έδεσσα ) να ζητήσουν από τον γαμπρό του Θωμά Πρελούμπο  να γίνει ηγεμόνας των Ιωαννίνων. Ο Θωμάς το δέχθηκε και έτσι το 1367 επικεφαλής ισχυρού στρατιωτικού σώματος και συνοδευόμενος από τη σύζυγό του Μαρία έφτασε στα Ιωάννινα, όπου οι κάτοικοι τον υποδέχτηκαν με εορτασμούς και επευφημίες. Η Μαρία ήταν η καταλληλότερη  από άποψη καταγωγής για βασίλισσα των Ιωαννίνων, καθώς ήταν κόρη του αυτοκράτορα των Τρικάλων Συμεών Ούρεση Παλαιολόγου, ενώ από την πλευρά της μητέρας της Θωμαϊδας ήταν απόγονος των ηγεμονικών οίκων της Ηπείρου, των Ορσίνι και των Αγγέλων Κομνηνοδουκών. Η ίδια αρεσκόταν να αποκαλείται Μαρία Αγγελίνα Παλαιολογίνα.
Ο  Βυζαντινός πύργος του  Θωμά Πρελούμπου στο κάστρο των Ιωαννίνων
Η ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ  ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΑΠΌ ΤΟΝ ΘΩΜΑ  ΠΡΕΛΟΥΜΠΟ

Τη μοναδική σχεδόν πηγή που έχει διασωθεί για την ιστορία της διακυβέρνησης των Ιωαννίνων από τον Θωμά Β΄ Κομνηνό Πρελούμπο ή Πρελούμποβιτς (1367-1384)αποτελεί το λεγόμενο "Χρονικό των Ιωαννίνων", το οποίο συντάχθηκε τον 15ον αιώνα από κάποιον ανώνυμο Γιαννιώτη συγγραφέα, που ήταν βαθύτατα προκατειλημμένος εναντίον του Σέρβου ηγεμόνα και τον περιγράφει με τα μελανότερα χρώματα, σε αντίθεση με την σύζυγό του Μαρία, την οποία εξυμνεί. Ο νέος δεσπότης ήταν ο δεύτερος στη σειρά των ηγεμόνων της Ηπείρου που έφερε το όνομα Θωμάς, μετά τον Θωμά Α' Κομνηνοδούκα (1297-1318), ενώ υιοθέτησε και το αυτοκρατορικό επώνυμο των Κομνηνών, σύμφωνα με τη συνηθισμένη πρακτική των Ελληνοσέρβων αρχόντων της εποχής να λαμβάνουν ελληνικά αριστοκρατικά επώνυμα, προκειμένου να καθίστανται ευκολότερα αποδεκτοί από τους υπηκόους τους.   
Δεν πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα από την πανηγυρική άφιξή του στην πόλη των Ιωαννίνων και ο Πρελούμπος έδειξε στους κατοίκους της τις πραγματικές του προθέσεις. Αρχικά συγκρούστηκε με την τοπική εκκλησία και εξόρισε τον Μητροπολίτη Σεβαστιανό, ενώ όπως φαίνεται ο μητροπολιτικός  θρόνος των Ιωαννίνων έμεινε κενός έως το 1381. Επιπλέον, τα έσοδα και οι περιουσίες της Εκκλησίας   κατασχέθηκαν προς όφελος των Σέρβων  στρατιωτών του δεσπότη, ενώ το μητροπολιτικό μέγαρο μετατράπηκε σε αποθήκη. Ο Θωμάς δεν δίστασε να τα βάλει ούτε με τους άρχοντες της πόλης, και έτσι φυλάκισε τον ευγενή Κωνσταντίνο   Βατάτζη και τον καβαλλάριο (αξιωματικό του ιππικού) Μυσριωάννη Αμιράλη, ο οποίος αργότερα αποκαταστάθηκε τιμητικά σε αντίθεση με τον Βατάτζη που εξορίστηκε. Ο δεσπότης φέρθηκε με υπερβολική βαναυσότητα στον Ηλία Κλαύση, έναν από τους σημαντικότερους και πλουσιότερους πολίτες των Ιωαννίνων-τον οποίον μάλιστα είχε επιλέξει για ανάδοχο του παιδιού του-προκειμένου να του αποσπάσει την περιουσία και τα χρήματα. Σύμφωνα με το "Χρονικό των Ιωαννίνων", έκαψαν τον άτυχο Κλαύση στην περιοχή της κοιλιάς, τοποθέτησαν αναμμένες δάδες στις μασχάλες του και τον ανάγκασαν να πιει νερό ανακατεμένο με στάχτες.
Δεν έλειψαν όμως και οι άνθρωποι της πόλης οι οποίοι συνεργάστηκαν με τον τύραννο, τους οποίους το "Χρονικό" αναφέρει με όχι και τόσο κολακευτικούς προσδιορισμούς, όπως: "καταδότες", "επίβουλους" και "κοιλιόδουλους". Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονταν ο Μανουήλ Τζιμπλός, κάποιος Κουτζοθεόδωρος και πρώτος απ' όλους ο Μιχαήλ Αψαράς (της γνωστής βυζαντινής αριστοκρατικής οικογένειας). Ο τελευταίος προκειμένου να κερδίσει τη δεσποτική εύνοια, δεν δίστασε να συκοφαντήσει τον εξάδελφό του Νικηφόρο Βαταλά, ο οποίος στη συνέχεια τυφλώθηκε και εξορίστηκε μαζί με άλλους συγγενείς του. Ο Πρελούμπος αντάμειψε την αφοσίωση του Αψαρά αποδίδοντάς του το αξίωμα του πρωτοβεστιαρίου (θησαυροφύλακα με αρμοδιότητες πρωθυπουργού).
Το 1368,τα Ιωάννινα επλήγησαν από θανατηφόρο λοιμό, τον οποίο ο χρονικογράφος απέδωσε -σύμφωνα με το πνεύμα της εποχής- στη μεγάλη κακία και στην ωμότητα του δεσπότη. Μετά το πέρας του λοιμού, ο Θωμάς ανάγκασε τις γυναίκες που χήρεψαν να παντρευτούν παρά τη θέλησή τους με Σέρβους άντρες  του στρατού και της ακολουθίας του. Επιπλέον, αύξησε την τιμή των βασικών αγαθών, του σιταριού, του κρέατος, των ψαριών, του τυριού και των λαχανικών, τα οποία υπήχθησαν σε καθεστώς κρατικού μονοπωλίου! Σύμφωνα με τον ανώνυμο συγγραφέα του "Χρονικού", ο Θωμάς "ως φιλάργυρος όπου ήτον, έπαιρνε τα άσπρα (τα χρήματα) των ανθρώπων ακουσίως και αδίκως, ως πλεονέκτης επλεονέκτει, ως φονεύς εφόνευε, ως πλάνος επλανούσεν, τάχατες έκτιζε και εκκλησίες και εόρταζε και ψυχικά εποίει ο πλάνος  και δεύτερος Ιούδας".

ΘΩΜΑΣ Ο "ΑΛΒΑΝΗΤΟΚΤΟΝΟΣ"
Ο κυριότερος λόγος για τον οποίο είχε προσφερθεί στο Θωμά η διακυβέρνηση της πόλης ήταν ο φόβος της αλβανικής κυριαρχίας, η οποία ήδη δέσποζε στις περιοχές της Άρτας και της Αιτωλοακαρνανίας. Ο Πρελούμπος ανταποκρίθηκε επάξια στις  συχνές επιθέσεις των  Αλβανών. Προκειμένου να τερματιστούν οι πόλεμοι μεταξύ των δύο Δεσποτάτων, ο Θωμάς αρραβώνιασε την ανήλικη κόρη του Ειρήνη με τον Λιώσα. Μετά τον θάνατο του Λιώσα ο δεσπότης του Αγγελοκάστρου Γκίνης Μπούας Σπάτας πολιόρκησε τα Γιάννινα, αλλά  ο Πρελούμπος επέλεξε πάλι τη λύση του συνοικεσίου με την αδελφή του Ειρήνη.
Το 1377, οι Μαλακασσαίοι με επικεφαλής τον φύλαρχό τους Γκίνη Φρατή επιτέθηκαν στην πόλη, αλλά νικήθηκαν, αιχμαλωτίστηκαν και πωλήθηκαν ως σκλάβοι, αφού πρώτα υποχρεώθηκαν να βαδίσουν δεμένοι στους δρόμους της πόλης.

ΝΑΥΜΑΧΙΑ  ΣΤΗΝ ΠΑΜΒΩΤΙΔΑ!
Οι Μαλακασσαίοι δεν πτοήθηκαν από την προηγούμενη ήττα τους και το Φεβρουάριο του 1379 επανήλθαν. Αυτή τη φορά δεν επιχείρησαν χερσαία πολιορκία, αλλά  με τη βοήθεια ενός προδότη, ονόματι Νικηφόρου Περάτη (περατάρη της λίμνης;), επιβιβάστηκαν σε βάρκες και σε μονόξυλα και καλυπτόμενοι από το σκοτάδι της νύχτας προσέβαλαν το κάστρο της πόλης από την πλευρά της λίμνης που ήταν αφύλακτη. Διακόσιοι Αλβανοί κατέλαβαν τη βόρεια ακρόπολη των Ιωαννίνων μαζί με τον πύργο της, ενώ οι υπόλοιποι περίμεναν στο νησάκι της λίμνης. Επί τρία μερόνυχτα οι εισβολείς πολεμούσαν τους Γιαννιώτες χωρίς να μπορέσουν να καταλάβουν ολόκληρη την ακρόπολη. Όταν ξεκίνησαν να έλθουν σε βοήθειά τους οι συμπατριώτες τους από το νησάκι οι κάτοικοι της πόλης επιβιβάστηκαν σε δύο πλοία που διέθεταν και σε βάρκες και κατευθύνθηκαν εναντίον των εισβολέων. Σε αυτή την ιδιότυπη "ναυμαχία", που έλαβε χώρα στα νερά της Παμβώτιδας, νικητές αναδείχθηκαν οι Γιαννιώτες και οι Αλβανοί που ήταν ήδη μέσα στην Ακρόπολη αναγκάστηκαν να παραδοθούν.
Ο συγγραφέας του "Χρονικού" θέλοντας να μειώσει τη συμβολή του Πρελούμπου στη νίκη, την απέδωσε εξ' ολοκλήρου στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, που ήταν τότε ο πολιούχος των Ιωαννίνων. Οι αιχμάλωτοι είχαν οικτρή τύχη. Οι σημαντικότεροι κρατήθηκαν για λύτρα, ενώ οι υπόλοιποι μοιράστηκαν για δούλοι στους άρχοντες και το λαό. Οι Βούλγαροι και οι Βλάχοι που πολέμησαν στο πλευρό των Μαλακασσαίων τιμωρήθηκαν με τη βάρβαρη ποινή της ρινότμησης.

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ (1379-1384)
Μια διαμαρτυρία μερικών Γιαννιωτών δημογερόντων στον Θωμά, κατά τους τελευταίους μήνες του 1379, στάθηκε η αφορμή νέου κύματος διώξεων κατά των αριστοκρατών της πόλης. Ο Ιωάννης Βούλγαρης απαγχονίστηκε, ο Θεοχάρης εκτελέστηκε με σπαθί και ο Γραστιτζιώτης, τον οποίο ο κατοπινός επιτομέας του "Χρονικού" ταυτίζει, μάλλον λανθασμένα, με τον ηγούμενο Καστρίτσας, σύρθηκε στους δρόμους τον Ιωαννίνων από άλογα. Άλλοι επίσημοι Γιαννιώτες, αν και ήταν αθώοι οι περισσότεροι,τυφλώθηκαν, εξορίστηκαν και φυλακίστηκαν, μόνο και μόνο εξαιτίας υπονοιών του τυραννικού δεσπότη ή κατόπιν συκοφαντιών του Μιχαήλ Αψαρά.
Μια νέα "ομάδα" θυμάτων προέκυψε κατόπιν καταγγελιών κάποιου   Χουχουλίζα, εξαιτίας του οποίου ο Μανουήλ Φιλανθρωπινός πρωτασηκρήτης (πρώτος γραμματέας του δεσποτάτου) φυλακίστηκε για δύο μήνες. Στη συνέχεια αποκαταστάθηκε για μικρό χρονικό διάστημα, αλλά λίγο αργότερα δηλητηριάστηκε, ενώ ο προκαθήμενος (διοικητής) της πόλης των Ιωαννίνων Κωνσταντίνος έμεινε φυλακισμένος για έξι χρόνια, τυφλώθηκε, εξορίστηκε και στο τέλος εκτελέστηκε ως ένοχος εσχάτης προδοσίας. Η τρομοκρατία επικράτησε σε όλη την πόλη, οι τιμές των βασικών αγαθών αυξήθηκαν περαιτέρω, ενώ πολλοί Γιαννιώτες έχασαν τα σπίτια και τις περιουσίες τους, προς όφελος των Σέρβων ακολούθων του Πρελούμπου.
Οι διώξεις επεκτάθηκαν και σε περιοχές πέραν του αστικού κέντρου των Ιωαννίνων. Έτσι, ο ηγούμενος του Μετσόβου Ησαΐας, ο οποίος είχε τη φήμη τιμίου ανθρώπου, φυλακίστηκε. Παρόλο που  οι άνθρωποι του συγκέντρωσαν το ποσό των 200 ασημένιων νομισμάτων για να τον απελευθερώσουν και να τον σώσουν από την επαπειλούμενη ποινή της τύφλωσης, δεν τα κατάφεραν.  Ο σκληρόκαρδος και φιλάργυρος δεσπότης εισέπραξε τα χρήματα της εξαγοράς και στη συνέχεια τύφλωσε τον άτυχο κληρικό και τον πώλησε σκλάβο. 
Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΘΩΜΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΔΟΧΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
ΣΤΟ ΔΕΣΠΟΤΑΤΟ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Το Σεπτέμβριο του 1384, μια οθωμανική στρατιά με επικεφαλής τον Τιμουρτάς επιτέθηκε στην Άρτα και συνέλαβε πολλούς αιχμαλώτους. Ο Γκίνης Σπάτας θορυβημένος απέστειλε στα Ιωάννινα τον Μητροπολίτη Ματθαίο-ο οποίος ζούσε εξόριστος από τον Πρελούμπο στην Άρτα-προκειμένου να ζητήσει συμμαχία. Ο Πρελούμπος συνέλαβε το φίλο του Ματθαίου, Καλόγνωμο, εξόρισε για δεύτερη φορά τον άτυχο Επίσκοπο, και παρέδωσε τη διαχείριση τησ μητρόπολης σε κάποιον Σεναχερείμ.
Αυτή ήταν η τελευταία σε μας πράξη του Θωμά. Την 23η Δεκεμβρίου του ιδίου έτους, στις πέντε το πρωί, ο Πρελούμπος δολοφονήθηκε από τους σωματοφύλακες του. Η είδηση κυκλοφόρησε αστραπιαία  και οι Γιαννιώτες συγκεντρώθηκαν στον μητροπολιτικό ναό επευφημώντας ως βασίλισσα τους την παραμελημένη σύζυγο του Θωμά, Μαρία Αγγελίνα Παλαιολογίνα. Η Μαρία δέχτηκε και κάλεσε από τα Μετέωρα τον αδελφό της Ιωάννη-Ιωάσαφ Ούρεση να τη βοηθήσει. 
Ο Σπάτας εμφανώς ενθαρρυμένος ξεκίνησε να πολιορκήσει τα Ιωάννινα. Στην πόλη έλαβε χώρα έκτακτο κρατικό συμβούλιο και αποφάσισε η Μαρία να παντρευτεί τον Φλωρεντινό ευγενή Ιζαού Μπουοντελμόντι. Το "Χρονικό των Ιωαννίνων" περιγράφει τη Μαρία Αγγελίνα ως μία αγία σχεδόν γυναίκα, που είχε  παραμεληθεί από τον σύζυγό της. 
Όμως, ο Έλληνας ιστορικός του 15ου αιώνα Λαόνικος Χαλκοκονδύλης  δεν είχε και τόσο καλή άποψη για τη βασίλισσα των Ιωαννίνων. Αναφέρει  μάλιστα ότι η Μαρία είχε γνωρίσει τον Ιζαού Μπουοντελμόντι, όταν αυτός είχε αιχμαλωτιστεί από τον Θωμά, τον ερωτεύτηκε και συνήψαν ερωτικό δεσμό "γιατί ήταν μια ακόλαστη φύση". 'Ετσι ο φόνος του Θωμά το 1384 και ο γάμος τους ήταν συνωμοσία παράνομων εραστών. Σε κάθε περίπτωση, η δολοφονία του Πρελούμπου ανακούφισε τους Γιαννιώτες, οι οποίοι είχαν δεινοπαθήσει από την τυραννική διακυβέρνησή του.
Η πρώτη πράξη της ηγετικής ομάδας των Ιωαννίνων αφορούσε τον πρωτοβεστιάριο Μιχαήλ Αψαρά, ο οποίος αρχικά φυλακίστηκε αρχικά με την οικογένειά του και στη συνέχεια τυφλώθηκε και εξορίστηκε.
Το καθολικό της Μονής Προδρόμου που κτίσθηκε στην ανατολική πλευρά του νησιού
της λίμνης των Ιωαννίνων στις αρχές του 16ου αιώνα από τους αδελφούς Νεκτάριο και
Θεοφάνη Αψαρά. Οι Αψαράδες ήταν γιαννιώτικη αριστοκρατική οικογένεια μέλος της οποίας
ήταν και ο περιβόητος πρωτοβεστιάριος Μιχαήλ Αψαράς, το δεξί χέρι
του Θωμά Πρελούμπου.
  Ο νέος Δεσπότης ανακάλεσε τον μητροπολίτη Ματθαίο και του απέδωσε όλη την εκκλησιαστική περιουσία. Επίσης, όλοι οι εξόριστοι κλήθηκαν να επιστρέψουν και όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι ελευθερώθηκαν από τις φυλακές. Οι περιουσίες των θυμάτων αποδόθηκαν στους νόμιμους κληρονόμους και οι φόροι μειώθηκαν.
Η βασίλισσα Μαρία έζησε άλλα δέκα χρόνια μετά τη δολοφονία του Θωμά και πέθανε το 1394, ενώ ο Ιζαού  παρέμεινε δεσπότης των Ιωαννίνων έως το θάνατό του το1411.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Το 1795, και ενώ ο Αλή πασάς θεμελίωνε το νέο παλάτι του στην ακρόπολη των Ιωαννίνων, ανακαλύφθηκε ο μαρμάρινος τάφος του Πρελούμπου με την επιγραφή "Θωμάς Πρεάλιπος Δεσπότης". Ο τάφος βρέθηκε κοντά στο Φετιχέ τζαμί (τζαμί της κατάκτησης) το οποίο κτίστηκε στη θέση του βυζαντινού μητροπολιτικού ναού του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Δυστυχώς ούτε ο μαρμάρινος τάφος του Σέρβου δεσπότη ούτε ο βυζαντινός ναός σώζονται. Κατά μια παράξενη ειρωνεία της ιστορίας, ο τάφος του μεσαιωνικού τυράννου των Ιωαννίνων παρέμεινε ανέγγιχτος για τετρακόσια και πλέον χρόνια και ανακαλύφθηκε από τον επίσης διαβόητο τύραννο της πόλης τον Αλή πασά.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ  με...άρωμα ΓΡΕΒΕΝΙΤΊΟΥ!

1.Αραβαντινός Π. ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ, ΑΘΗΝΑ 1856
2. Βρανούσης Λέανδρος, εκ Γρεβενιτίου, ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟΝ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΕΚΔΟΤΟΝ ΔΗΜΩΔΗΝ   ΕΠΙΤΟΜΗΝ, ΑΘΗΝΑ 1962
3. Βρανούσης Λέανδρος.: ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΗΣ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΟΎΜΕΝΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ,: ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ , Εταιρεία Ηπειρωτικών  Μελετών, Ιωάννινα 1962
  και αρκετή άλλη βιβλιογραφία. 

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!

Η   ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΓΡΕΒΕΝΙΤΙΟΥ,   ο   ΜΑΣ  ΓΡΕΒΕΝΙΤΙΟΥ και το  ¨ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ¨  εύχονται σε συγχωριανούς  και φίλους:

ΚΑΛΟ  ΜΗΝΑ!