Απεβίωσε ο καλός συγχωριανός Βασίλειος Γιαννέλας.
Η κηδεία του θα γίνει αύριο, Πέμπτη 1 Ιουλίου 2021, στο Γρεβενίτι στις 18:00.
Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΓΡΕΒΕΝΙΤΙΟΥ, ο ΜΑΣ ΓΡΕΒΕΝΙΤΙΟΥ και το "ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ" απευθύνουν στους οικείους και τους συγγενείς του
τα θερμά τους συλλυπητήρια.
Θεία Λειτουργία τελέστηκε χθες(27/6) στον Ιερό Ναό της κατασκήνωσης του "ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ" στη Γρεβενέσια Γρεβενιτίου. Στη θεία λειτουργία παραβρέθηκαν αρκετοί Γρεβεντάτες και επισκέπτες από τα Γιάννινα.
"ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ": Ευχαριστούμε τον Κώστα Κατσίκη για τη φωτό και τις πληροφορίες.
Επίσης στο Μεσοχώρι οργανώθηκε ωραία εκδήλωση με χάλκινα, όπου συμμετείχαν αρκετοί Γρεβεντάτες, αλλά και φίλοι επισκέπτες!
Για να δείτε το βίντεο ανατρέξτε στο FB του lambros mazanitis,τον οποίο και ευχαριστούμε!
Ολοκληρώθηκε σήμερα η πιλοτική δημιουργία της πρώτης τρισδιάστατης διάβασης πεζών επί της Διονυσίου Φιλοσόφου, έμπροσθεν του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου τυφλών στο Μώλο, στην πόλη των Ιωαννίνων από τους σπουδαστές του ΔΙΕΚ Ιωαννίνων, της Ειδικότητας Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής Διακόσμησης και Σχεδιασμού Αντικειμένων. Θερμά συγχαρητήρια στους σπουδαστες που, παρά τον καύσωνα, έδωσαν το παρόν και υλοποίησαν την υπόσχεσή τους στο τελείωμα του 1ου έτους σπουδών τους αλλά και στους εξαιρετικούς εκπαιδευτές τους, την κ. Κρικώνη Β. και τον κ. Βράστο Βασίλη (εκ Γρεβενιτίου), που καθοδήγησαν τους σπουδαστές μας και βοήθησαν στην υλοποίηση της διάβασης. Επίσης, θερμές ευχαριστίες απευθύνουμε και προς το Τμήμα Τροχαίας Ιωαννίνων και ιδίως στους αστυνομικούς - τροχονόμους, οι οποίοι ρύθμισαν την κυκλοφορία στις παρακείμενες οδούς για όση ώρα πραγματοποιούνταν οι εργασίες.
Οι ιστορίες των ανθρώπων που έφυγαν από την Ήπειρο, όπου γεννήθηκαν, και έζησαν, διαγράφοντας σημαντικές πορείες, ειδικά στις επιχειρήσεις, είναι πάρα πολλές.
Η «ηπειρώτικη ευποιία», η οποία συνδέθηκε άρρηκτα με πολύ
σημαντικά ιστορικά γεγονότα, όπως η Ελληνική Επανάσταση, είναι ένα κομμάτι
αυτού του συνόλου.
Τόσο πριν όμως, όσο και μετά, οι άνθρωποι της Ηπείρου
βρέθηκαν σχεδόν παντού και έφτιαξαν τη ζωή τους, χωρίς να ξεχνούν ποτέ τον τόπο
τους.
Ο Λευτέρης Μαντζίκας ήταν ένας από αυτούς τους ανθρώπους.
Ο Μαντζίκας έχασε τη μητέρα του πολύ νωρίς, από την ισπανική
γρίπη, σε μια ιστορική αναλογία με τη σημερινή εποχή.
Στα 1928, ο Μαντζίκας μετακόμισε στην Αθήνα με τον πατέρα
του και τη δεύτερη γυναίκα του. Η οικογένεια άνοιξε ένα φούρνο, μαζί με το
συντοπίτη τους, Ιωάννη Ντίσκο. Λίγα χρόνια αργότερα, ο πατήρ Μαντζίκας
επέστρεψε στα Γιάννενα και ο υιός τον ακολούθησε λίγο αργότερα, για να
συνεχίσει το σχολείο στη Ζωσιμαία.
H ιστορία του Μαντζίκα όμως, δεν θα ολοκληρωνόταν στα
Γιάννενα. Ασθένησε από ελονοσία και επέστρεψε στην Αθήνα, όπου έμεινε μαζί με
το θείο του, Βασίλη και συνέχισε το σχολείο.
Τελείωσε τελικά το εξατάξιο νυχτερινό και στη συνέχεια,
μπήκε στην επίσης νυχτερινή σχολή «Φοίνιξ».
Μετά, ήρθε ο πόλεμος και τον ξανάφερε κοντά στην Ήπειρο. Τον
Ιανουάριο του 1941 υπηρέτησε στο μέτωπο και μετά την κατάρρευση, γύρισε στη
Λιγοψά και κατόπιν, στην Αθήνα.
Εκεί, αρραβωνιάστηκε τη Μαρίνα Ντίσκου, κόρη του
αρτοποιού-οικογενειακού συνεταίρου. Γνωρίστηκαν στον «Γλάρο» που έκανε το
δρομολόγιο Πρέβεζα-Πειραιάς, δια θαλάσσης.
Οι επιχειρήσεις αρτοποιίας φαινόταν από νωρίς ότι θα ήταν το
πεδίο δραστηριότητας του Μαντζίκα. Εργαζόταν στον οικογενειακό φούρνο, μαζί με
τη σύζυγό του. Αυτός ο φούρνος, επιβίωσε μέχρι το 2014, στο Κολωνάκι.
Τον Μάρτιο του 1945 ο Μαντζίκας, μαζί με το φίλο του Μανώλη
Παπαναστασίου, ίδρυσαν τη βιοτεχνία ζυμαρικών «Ρεκόρ». Λίγο αργότερα, έγινε η
συγχώνευση με τη βιοτεχνία «Θρίαμβος» και την εταιρία «Α.Ε. Παπαχρυσάνθου και
Καμπέρου», στην Πάτρα.
Με το αντίτιμο των 10.000 δραχμών, εξαγόρασαν την επωνυμία
της εταιρίας MISKO, η οποία είχε χρεοκοπήσει κατά τη διάρκεια του πολέμου. Όπου
«ΜΙΣΚΟ», τα αρχικά των επωνύμων των δύο πρώτων ιδιοκτητών της:
ΜΙΧαηλίδης-ΚΩνσταντίνης.
Αργότερα, το 1978 η ΜΙΣΚΟ ήταν η 36η βιομηχανία της Ελλάδας
και μια από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη, στον τομέα των ζυμαρικών. Κάλυπτε το
37% της ελληνικής κατανάλωσης και είχε αναπτύξει εξαγωγικές δραστηριότητες σε
τρεις ηπείρους, καθώς και υποκαταστήματα σε πολλές μεγάλες πόλεις της Ελλάδας.
Το 1992 εξαγοράστηκε από την ιταλική Barilla και ο Λευτέρης Μαντζίκας παρέμεινε
επίτιμος πρόεδρος της εταιρίας.
Λίγο πιο νωρίς, το 1957, ο Μαντζίκας είχε ιδρύσει στην Αθήνα
την «Αδελφότητα Λιγοψάς», στην οποία προέδρευσε για τρεις δεκαετίες. Ήταν
επίσης πρόεδρος της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος το διάστημα
1965-1977, συμβάλλοντας σημαντικά στην απόκτηση των γραφείων της, στην οδό
Κλεισθένους, στην Αθήνα. Η μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων εκεί, φέρει το όνομά του.
Το 1984 ανακηρύχτηκε μέγας ηπειρώτης ευεργέτης. Ήταν επίσης
ισόβιο μέλος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρίας και του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.
Στήριξε με φιλανθρωπίες και δωρεές το χωριό του, τη Λιγοψά, αλλά και πλείστες
ακόμα περιοχές της Ηπείρου, ανάμεσά τους και τα Γιάννενα.
Ο Μαντζίκας πέθανε στις 28 Φεβρουαρίου 2008, 11 μέρες μετά
τη σύζυγό του.
Το 2021, ο Κώστας Κρομμύδας, ηθοποιός και συγγραφέας, έγραψε
ένα βιβλίο για τον Μαντζίκα. Η σύζυγός
του, Μαρίνα Γιώτη, είναι εγγονή του. Το
βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Διόπτρα». Έχει τον τίτλο «Ακάκιε», εμπνευσμένο από μια από τις πιο γνωστές, αλλά
και παλιότερες διαφημίσεις στην ελληνική
τηλεόραση και όχι μόνο. Ο μοναχός «Ακάκιος», ο οποίος έπαιρνε την παραγγελία «τα μακαρόνια να είναι
ΜΙΣΚΟ», είναι μια εικόνα που εμπνεύστηκε
ο ίδιος ο Μαντζίκας, από μια επίσκεψή του στα Μετέωρα.
Αλίκης Σιούλα.
Η προηγούμενη ήταν χρονιά όπου τα πανηγύρια έμειναν στην κατάψυξη και μαζί τα μεγάλα ανταμώματα σε γιορτές και εκδηλώσεις.
Άγνωστη μέχρι στιγμής παραμένει η τύχη των πανηγυριών, που για την Ήπειρο αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του καλοκαιριού.
Φέτος ο Ιούνιος ήδη έχει χαθεί και όλοι τελούν εν αναμονή για το επόμενο διάστημα. Οι διοργανωτές των πανηγυριών δεν έχουν πολλές ελπίδες και οι μουσικοί ακόμη λιγότερες. Ακόμη κι αν τελικά επιτραπούν με μέτρα και κανόνες το διάστημα που απομένει δεν αρκεί για τα προς το ζην, αφού ενάμισι χρόνο περίπου είναι χωρίς μεροκάματο.
«Διαβαθμισμένης δυσκολίας ήταν τα θέματα των Μαθηματικών, καλύπτοντας μεγάλο εύρος της φετινής ύλης με έμφαση στα σημαντικότερα σημεία της. Οι θεματοδότες επέλεξαν θέματα με γνώμονα τη δύσκολη κατάσταση που επικράτησε αυτή τη χρονιά, τόσο για τους μαθητές, όσο για τους διδάσκοντες», περιγράφει η καθηγήτρια Μαθηματικών Νατάσα Παναγιωτοπούλου, εκ Γρεβενιτίου.
Στο θεωρητικό θέμα παραλείφθηκε το ερώτημα του ισχυρισμού, που δυσκόλευε στο παρελθόν πολλούς μαθητές. Στο Β Θέμα ζητήθηκε να συζητηθεί μια συνάρτηση, όπως αναμενόταν, στο Γ Θέμα υπάρχει κλιμάκωση ερωτημάτων, όπου απαιτούνταν βασικά θεωρήματα και στο Δ Θέμα, όπως γίνεται παραδοσιακά, απαιτούνταν συνδυαστική σκέψη και να έχει προηγηθεί καλή εξάσκηση, επισήμανε η κ. Παναγιωτοπούλου.
Στο Τριφύλλι, 8 Σεπτεμβρίου 1957
Κάτω αριστερά η Ολυμπία Τζώρτζη/Ρογκότη και στα δεξιά της η Αμαλία Τζώρτζη.
Τέρμα αριστερά ο μικρός Γιάννης Χρήστου Βόντινας
Στη συνέχεια προς τα δεξιά η Ελευθερία Αντωνίου,
Κώστας Αντωνίου, άγνωστος, Στάθης Παυλίδης, Τάκης Δερμάνης, όρθιος ο μικρός Γιώργος
Δερμάνης, Κούλα Τσουμάνη, Νίτσα Δερμάνης και Λεμονιά Πατίκου. Στα αριστερά της η
Αθανασία Δερμάνη
Φωτογραφία αρχείου Γιώργου Δερμάνη
Δωρεά του Κων/νου Πωγονάτου στη μονή Βοτσάς
Υπάρχουν μυθεύματα, που στην πορεία τους για λόγους σκοπιμότητας βαφτίζονται ιστορικά γεγονότα. Οι εναντιολόγοι, όλα αυτά τα ψάχνουν με επιμέλεια. Πολλές φορές υψώνεται τείχος και σπάνε τα μούτρα τους. Άλλα όμως είναι τόσο εύκολο να τα αντικρούσεις, σα να κόβεις βούτυρο, για να το απλώσεις στο ψωμί, που τρως.
Σ’αυτή μου την έρευνα, τα είχα όλα στο πιάτο. Μακάρι να μου τύχει και άλλη τέτοια περίπτωση. Το αποτελέσματά της τα γνωστοποιώ και σε σας. Κυκλοφορεί λοιπόν ένας «αδηφάγος» και «αχαλίνωτος» μύθος που «επιθυμεί» να καταδείξει το μεγαλείο του ιδρυτή της Μονής Βοτσάς.
«Μέχρι και τα προσωπικά του είδη δώρησε στη μονή Βοτσάς»!
Αυτός ο καλός άνθρωπος, για να μη συμβασιλέψει με τα αδέρφια του Τιβέριο και Ηράκλειο, πριν τη στέψη του πρόσταξε και έκοψαν τις μύτες τους και τελικά τους εξόρισε.
Και στο θέμα μας.
Κράνος: Κωδωνοειδές κάλυμμα της κεφαλής, εκ μετάλλου ή άλλης ανθεκτικής ύλης, προασπίζον αυτήν εν ώρα μάχης ή πυρκαγιάς, περικεφαλαία.
Σέλλα: Το επί της ράχεως του ίππου προσαρμοζόμενου κάθισμα του ιππέως.
Για να δούμε έχουμε τέτοια δωρεά;
Κατά τον Μιχάλη Τρίτο διδάκτορα Θεολογίας και συγγραφέα πολλών βιβλίων, εφημερίδα «ΤΟ ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ» Φ 24/1999. «… Σύμφωνα με πληροφορίες γερόντων της περιοχής, προ της καταστροφής του 1943 σώζονταν σε ειδικό μέρος της Μονής, το Κράνος του Πωγονάτου και η Σέλλα του αλόγου του».
Κατά τη Μαρούλα Παπαευσταθίου-Τσάγκα, φιλόλογο, εφημερίδα «ΤΟ ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ» Φ 29/2001 «… Σύμφωνα με πληροφορίες των γερόντων των γύρω χωριών και της μακαρίτισσας της γιαγιάς μου, πριν την καταστροφή του 1943 σώζονταν σε ειδικό μέρος της μονής το Κράνος και η Σέλλα του αλόγου του».
Οι λαϊκές παραδόσεις σε πολλές περιπτώσεις υπνωτίζουν και καθησυχάζουν την πλειοψηφία της κοινωνίας. Έρχεται όμως η έρευνα και τις ανατρέπει, πολλές φορές εύκολα και με ατράνταχτα επιχειρήματα.
Επίσκοπος Περιστεράς Ευστάθιος Σκάρπας: «…Δια του τείχους του Πύρρου παρά την Οστινίτσαν διήλθε δια της Βοτσάς». Εννοεί προφανώς τον Κων/νο Πωγονάτο. Σέβεται τον εαυτό του και δεν αναφέρεται πουθενά μα πουθενά σε περικεφαλαίες και κράνη.
Παντελεήμων Στογιάννος. Επί πολλά χρόνια Ηγούμενος της, ο γνωστός μας Κερκυραίος. Ζει την πυρπόληση και την καταστροφή της το 1943. Κρατάει τον «μουτζούρη» στα χέρια του και στην αλληλογραφία του με τη Μητρόπολη Ιωαννίνων δεν αναφέρεται σε κάτι τέτοιο. Αν υπήρχε αυτή η αρματωσιά, τι ποιο βολικό γι’ αυτόν να δηλώσει την αρπαγή της. Ούτε στο με αριθμό πρωτοκόλλου 2236/19/9/1955 Έγγραφό του προς την Ι.Μ.Ι. λέει κάτι τέτοιο.
Πάμε και στα πιο επίσημα γεγονότα. Στο βιβλίο του Δημήτρη Ράιου, “ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΒΟΥΤΣΑΣ”, Έκδοση 2018 γίνεται εκτενής αναφορά στα κινητά και ακίνητά της. Είναι η για πρώτη φορά Απογραφή αυτών˙ δεν είναι ένα θυμιατήρι, ένα δισκάριο, ένας σταυρός που θα μπορούσε να διαλανθάνει της προσοχής των απογραφέων. Τα αποτελέσματα της απογραφής αυτής, που έγινε στις 5 Μαρτίου του 1900, υπάρχουν στις σελίδες 171-175.
Υπάρχει ένα μπέρδεμα.
Ο αείμνηστος Κώστας Μανθόπουλος απ’ τη Δόλιανη, τακτικός αναγνώστης της εφημερίδας της Αδελφότητας Γρεβενιτίου, «ΤΟ ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ» έχει κάνει αρκετές επισκέψεις στο μοναστήρι «από μικρός και μεγάλος…». Στο Φ 25/2000, μας φωτίζει αρκετά και μας εξηγεί γι’ αυτό το μπέρδεμα, που υπάρχει και δημιουργεί σύγχυση αχρείαστη. «… Ούτε περικεφαλαία, ούτε σέλλα θυμάμαι να είχε. Για την περικεφαλαία γέρασα και πρώτη φορά το ακούω». Και συνεχίζει: «Για τη σέλλα το έχω ξανακούσει. Ο κατά τι μεγαλύτερός μου Ιωάννης Χρυσίδας γράφει τα εξής: Ο οροφύλακας Δούβλης εδώρησε μια χρυσή σέλλα στην Παναγία στο μοναστήρι και ήταν κρεμασμένη στην εικόνα της. Πολύ αργότερα χάθηκε. Μήπως πρόκειται γι’ αυτήν»;
Αυτό το γεγονός έχει εκείνα τα ιστορικά υλικά που το κάνουν αξιοπρόσεχτο˙ ονόματα (π.χ. του Δωρητή) του αφηγητή, την ίδια την χρυσή σέλλα, τον χώρο που ήταν κρεμασμένη. «Πολύ αργότερα χάθηκε». Η ευγένεια του Κ.Μ. τροχοπεδεί τη σκέψη του. Δε «χάθηκε», σουφρώθηκε. Αξίζει να παρακάμψουμε το κυρίως θέμα γιατί θα βγάλουμε λαβράκι. «Θυμάμαι έναν σταυρό, που είχε μια πέτρα βυσσινί, είχε τίμιο ξύλο». Όλα αυτά τα ισχυρίζεται όταν ήταν μαθητής μεγάλων τάξεων (1926-1927) σε εκδρομή με το δάσκαλό του Πέτρο Βορόπουλο. Ο τότε Ηγούμενος Αγαθάγγελος (ο εκ Δεματίου Αναστάσιος Σιούλας) τους έδειχνε τα κειμήλιά της.
Ο Μιχάλης Γ. Τρίτος, στην εφημερίδα «ΤΟ ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ» Φ 24/1999 γράφει: «… Σήμερα στη Μονή Βοτσάς σώζεται τεμάχιο τιμίου ξύλου και λειψανοθήκες… κλπ». Να το και το δεύτερο κρούσμα κλοπής μετά τη σέλλα. Η κλοπή έγινε εκ των έσω˙ αυτοί είχαν την πολυτέλεια να ενθυλακώσουν το ασήμι και την πέτρα. Οποιοσδήποτε άλλος εκ των έξω θα τον βούταγε, όπως είναι.
Το «τίμιο ξύλο» υπάρχει˙ δεν είχε εκείνη τη χρηματιστηριακή αξία, για να ’χουν γερή κονομισιά, για να το εξαφανίσουν. Άλλα αντικείμενα κλάπηκαν. Η σέλλα του δωρητή Δούβλη και ο σταυρός με τη βυσσινιά πέτρα...
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Γιώργος Δερμάνης
Οι «θρονιασμένοι» ανέκαθεν ήταν γυμνοί, σήμερα φαντάζουν ασυνείδητοι, ανάλγητοι, ψεύτες και ξετσίπωτοι.
Φωτεινά Παραμύθια σαν «το Παραμύθι χωρίς όνομα», σαν «το
θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον»,
σαν τον «Εγωιστή Γίγαντα» και τον
«Ευτυχισμένο Πρίγκηπα ή σαν τα
παραμύθια του Τζιάννι Ροντάρι, τώρα δεν
ταίριαζαν.
«Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένα «αρχοντόπουλο…από τα παιδικά του χρόνια, του φούσκωναν τα μυαλά οι γονείς του πως είναι τάχα ο «εκλεκτός» για να γίνει ο πρώτος του χωριού.
Ήταν κι άλλα μοσχοαναθρεμμένα κορίτσια και αγόρια, με
ακριβοπληρωμένες περγαμηνές από σχολεία και Πανεπιστήμια της «Αριστείας». Είχαν
και τρανά διαπιστευτήρια της Πίστης τους στα «Ιερά» και τα «Όσια» της Φυλής και
προσήλωση στα Μυστήρια, που δεν είναι του κόσμου τούτου και θεραπεύουν «πάσαν
νόσον και πάσαν μ@λ@κί@ν».
«Φρέσκα» πρόσωπα, σταφιδιασμένα και γεμάτα μούχλα μυαλά.
Κάτι τεχνοκράτες, περιφερόμενοι, γυρολόγοι, τοκιστές και
σουλατσαδόροι, που ουδέποτε δούλεψαν, παρακοιμώμενοι, και σφουγγοκολάριοι*, έτσι
τους έλεγαν οι γιαγιάδες μας, κάποιοι μπαγιάτικοι νοσταλγοί άλλων «ένδοξων»
εποχών και τσεκουράτοι, είδαν φως και μπήκαν στην παρέα.
Μίσησε κάποιος από αυτούς την εξουσία, το χρήμα ή τα
προνόμια; Όχι!!! Μόνη τους λαχτάρα να αναρριχηθούν με κάθε μέσο και να
σφιχταγκαλιάσουν το θρόνο. Να γίνουν ήθελαν οι Άριστοι του χωριού.
Κι ήρθε η «ευλογημένη» η ώρα που όλοι μαζί «πρόκοψαν», με τις ευλογίες της σιωπηρής πλειοψηφίας!
Αυτής που πάντοτε, όταν εκ των υστέρων
συνειδητοποιεί τις συνέπειες της επιλογής και εκλογής της, χτυπάει το κεφάλι
της.
«Εμπήκε… » όμως «…χρόνος δίσεχτος και μήνες οργισμένοι. Κι
έπεσε το θανατικό….», όπως ακριβώς το λέει και η λαϊκή μας παράδοση.
Την πάτησαν
άσχημα, οι φιλόδοξοι κυβερνήτες
μας.
Πέθαναν χιλιάδες άνθρωποι, ασυγχώρητα πολλοί άνθρωποι! Γιατί
όλα ήταν λίγα και μίζερα: οι κλίνες νοσηλείας, οι Μ.Ε.Θ., οι γιατροί, οι
νοσηλευτές, το απαιτούμενο υγειονομικό υλικό, τα τεστ ανίχνευσης, η ιχνηλάτηση
των κρουσμάτων, η φροντίδα εντός και εκτός νοσοκομείων…
Πολλοί, ήταν μόνο οι «Ειδικοί» που γνωμοδοτούσαν, για να
αποφασίζει ο κυβερνητικός συρφετός τα κατάλληλα για το συμφέρον του μέτρα.
Κάποιες συνειδήσεις υποτάχθηκαν στην κυβερνητική σκοπιμότητα. Άλλες ξεστράτισαν
από την επιστήμη και τον ορθολογισμό, χάρη σε μια παράλογη προσήλωση στο
υπερβατικό και ανεξήγητο «μυστήριο». Όμως, το σάλιο είναι κύρια πηγή μετάδοσης
πάσης φύσης μεταδοτικών ασθενειών. Η Θεία Μετάληψη δεν σώζει, είναι θανάσιμη!
Πρώτοι πέθαναν οι γέροι και οι ανήμποροι στα αζήτητα των
οίκων ευγηρίας. Πέθαναν και νέοι άνθρωποι, γιατροί, νοσηλευτές, εργαζόμενοι,
έφηβοι, παιδιά ακόμη και βρέφη. Ασυγχώρητα πολλοί και κανείς τους
περισσευούμενος!
Το «φύσαγαν κα δεν κρύωνε» οι κυβερνώντες. Το μίσος τους για
τον ξυπόλητο λαό που πέθαινε από την πανδημία και ακύρωνε το παραμύθι τους περί
«επιτυχίας» φούντωσε.
Οι «Άρχοντες» επέδειξαν ψυχογράφημα νεκρού και ανθρωπιστικά
ανακλαστικά τάξης μεγέθους νανοσωματιδίου. Επικοινωνιακά «άριστο» το υποκριτικό
ενδιαφέρον τους για τα εκατοντάδες χιλιάδες κρούσματα, τους δεκάδες χιλιάδες
που νοσηλεύτηκαν, τους χιλιάδες νεκρούς και διασωληνωμένους, κι αυτούς που
βγήκαν από τις ΜΕΘ σκιές του εαυτού τους!
Όσο για τα «καλοταϊσμένα»
οσφυοκαμπτικά ιδιωτικά κανάλια, εγκληματικά παραποιημένη και
κουτσουρεμένη η αλήθεια. Τόση, όση….
Περισσότερο από έναν ολόκληρο χρόνο το Εθνικό Σύστημα Υγείας
έμεινε αβοήθητο, στην τύχη του. Ποιος μίλησε για προσλήψεις νοσηλευτών και γιατρών, που ήταν προ πολλού απελπιστικά λίγοι;
Και η ελάχιστη δαπάνη για τη Δημόσια Υγεία κρίθηκε περιττή,
«πεταμένα λεφτά»!
Ο κίνδυνος να καταρρεύσει το Ε.Σ.Υ. με τα πήλινα πόδια, κάτω
από το βάρος των τραγικών του ελλείψεων,
εφιάλτης μπροστά τους, σαν το σαράκι
τους έσκαβε το λάκκο. Οι Άρχοντες όμως βράχοι, ακλόνητοι, πεισματάρηδες:
Πεταμένα τα λεφτά για την Υγεία του
κοσμάκη! Ας είναι καλά η δημιουργική
λογιστική και το εν «Ε.Σ.Υ. θαύμα» που στα λόγια πολλαπλασίασε τις ΜΕΘ και όλα
τα χρειαζούμενα.
Το κατασυκοφαντημένο ΕΣΥ σήκωσε, με αυτοθυσία των ανθρώπων
του και με φόρο αίματος, όλο το βάρος της πανδημίας, ξευτιλίζοντας τα Ιδιωτικά
Ιατρικά «ξενοδοχεία πέντε αστέρων», που στα δύσκολα την «έκαναν με ελαφριά
πηδηματάκια».
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, την πανδημία οι άρχοντες δεν πέτυχαν να
την αναχαιτίσουν. Πέτυχαν όμως αλλού!
Δεν αθέτησαν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις!
Και χύμα και τσουβαλάτα τα νομοσχέδια στη Βουλή. Νομοσχέδια
ταξικού μίσους! Να ήσουν από μια μεριά μπάρμπα-Κάρολε!
«… (50) μικροσκοπικοί νάνοι», και οι συν αυτοίς βουλευτές
και παρατρεχάμενοι, «ειδήμονες» και συμβουλάτορες, γαντζωμένοι στα παιδικά σκαμνάκια τους,
στρώθηκαν στη δουλειά. Ξημεροβραδιάστηκαν, κοπίασαν να προλάβουν να αφήσουν το
πάνσοφο αποτύπωμά τους στη χώρα! Και νομοθέτησαν, στα μουλωχτά! Χαλάλι ο κόπος
τους! Νόμοι Φρανκενστάιν για το καλό της Πλέμπας!.! Λίγη Χούντα, λίγος Πινοσέτ,
λίγες Ηνωμένες Πολιτείες και ΔΝΤ και … μπόλικη νεοφιλελεύθερη Ε.Ε, της Θάτσερ,
του Σόιμπλε, της «Ευρωομάδας οικονομολόγων» …!
Νόμοι για την τιθάσευση του πλήθους, για να δαμαστούν οι
εργαζόμενοι, οι νέοι κι όσοι αμετανόητα επιζητούν και επιδιώκουν την κοινωνική
και πολιτική υπέρβαση, για μια καλύτερη ζωή.
Αποφάσισαν και διέταξαν:
Για την αποφυγή συνωστισμού και διασποράς της πανδημίας στις
συγκεντρώσεις, 100 το πολύ στοιχισμένοι
διαδηλωτές θα ψάλλουν πάνω στο πεζοδρόμιο
με αναμμένα φαναράκια … τον επιτάφιο θρήνο των χαμένων τους ελευθεριών…
«Αι γενεαί πάσαι…»…
Οι μαρτυριάρηδες δημοσιογράφοι-αυτόπτες μάρτυρες των
συγκεντρώσεων, αποστειρωμένοι στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο τους, θα
αγναντεύουν, σαν άλλος Ξέρξης, τη
«Ναυμαχία της Διαδήλωσης», τους άγριους ξυλοδαρμούς των διαδηλωτών από τα
«παιδιά του λαού», τους ειδικούς
φρουρούς και θα βγάζουν το σκασμό για τα τεκταινόμενα.
Οι «μολυβένιοι στρατιώτες» αναβαθμίστηκαν σε ράμπο
οπερατέρ-χαφιέδες, προορισμένοι για όλες τις «βρωμοδουλειές». Στις διαδηλώσεις
θα ξυλοφορτώνουν, και θα φωνάζουν ρυθμικά «το Κράτος είμαστε εμείς»! Θα βιντεοσκοπούν κι ύστερα με επιμελημένο μοντάζ θα δίνουν στα κανάλια τα πειστήρια για να
φανεί ποιος είναι ο πραγματικός φταίχτης για τα «αναίτια» επεισόδια: ο
Εχθρός-Λαός!
Εδώ και σαράντα πέντε χρόνια, σαν την μαϊμού, που από την
πολλή αγάπη αγκαλιάζει ασφυκτικά τα παιδιά της και τα πνίγει, το Κράτος είχε «στραγγαλίσει» την Δημόσια Εκπαίδευση.
Η θεοφίλητη (γερμανικά Wolfgang, Amadeus λατινιστί)
Υπουργός Παιδείας-Προσευχής, Νηστείας-Μετάληψης και Αριστείας, έφερε
θεόπνευστη αναμόρφωση και εκσυγχρονισμό, βάζοντας στον γύψο το εκπαιδευτικό
σύστημα, για να γειάνει.
Νομοθέτησε:
Διατήρησε όλη την παθογένεια στην εκπαίδευση: Στείρες
εξετάσεις-διαγωνισμοί, φροντιστηριολαγνεία, «εκσυγχρονιστική» τεχνοκρατική
αντίληψη, και λιγότερες ανθρωπιστικές σπουδές. Μια από τα ίδια και χειρότερα,
με πολιτισμικό προσανατολισμό στις θεοκρατούμενες σκοταδιστικές αξίες του
Μεσαίωνα.
Αύξησε (εν μέσω πανδημίας, που άλλα πρόσταζε) το ανώτατο
όριο αριθμού μαθητών ανά τμήμα στα σχολεία,
για να συρρικνωθούν τα έξοδα του Κράτους για τη Δημόσια Εκπαίδευση και
να αυξηθούν τα κέρδη των ιδιωτών σχολαρχών.
Συμπίεσε τον αριθμό των μόνιμων εκπαιδευτικών ίσα-ίσα για να
λειτουργεί η εκπαίδευση στον αυτόματο πιλότο, με χαμηλό κόστος και όρους
προσωπικού ασφαλείας και με δημιουργική λογιστική βάφτισε τη συρρίκνωση αύξηση.
Επανάφερε την Τράπεζα Θεμάτων κι ό,τι φανταστεί ο νους του
ανθρώπου, που εν δυνάμει θα μπορούσε να ανακόψει τη λαχτάρα των παιδιών για
Γνώση. Για άβουλα, άνευρα, λοβοτομημένα παιδιά και καθυποταγμένα.
Προς αποφυγή δήθεν συνωστισμού στα Πανεπιστήμια, επέβαλε
«βάση εισαγωγής» στις εξετάσεις για την είσοδο στα ΑΕΙ, που δεν ξέρω γιατί τις λέμε εξετάσεις, ενώ είναι
Διαγωνισμός !
Να αποκτήσουν πελατεία και τα αξιοσέβαστα Ιδιωτικά
«Ιδρύματα».
Η διαπιστευμένη στην Ν. Υόρκη δικηγόρος, ήταν πολύ δύσκολο
να σκεφτεί πως πριν τον χρονιάτικο Πανελλαδικό Διαγωνισμό για μια αμφίβολη
«θέση στον Ήλιο», προηγούνται τα 15 πιο σημαντικά χρόνια στη ζωή κάθε παιδιού,
που εξαιτίας των επιλογών του πολιτικού συναφιού της κατασπαταλιούνται. Κάποιος
όμως έπρεπε να νοιαστεί για τους ιδιοκτήτες των «εξαίρετων» Ιδιωτικών της πληρωμένης αριστείας που δεν είναι τα
καλύτερα.
Κι ήρθαν μετά οι Άγριες Μέλισσες:
Στο Νομοσχέδιο για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, η θεοπρόβλητη Υπουργός:
Αναβάθμισε σε πρωτοκλασάτα ιδρύματα αριστείας τα Ιδιωτικά
ξενόφερτα Κολλέγια-σχολές μαθητείας, που πάτωσαν στη διεθνή κατάταξη. Τα κουρελόχαρτά τους, τα εξομοίωσε με τα
έγκυρα πτυχία των Ελληνικών Πανεπιστημίων που, παρά τις μακροχρόνιες
παθογένειες τους και την υποχρηματοδότηση, τα πήγαν πολύ καλά στη διεθνή
κατάταξη.
Ενεργοποίησε τον κόφτη της βάσης εισόδου. Εικοσιπέντε,
τριάντα ή και περισσότερες χιλιάδες
μαθητές κάθε χρονιά, μετά από επίπονη προετοιμασία, θα φτάνουν στην πηγή αλλά η
στρόφιγγα θα έχει κλείσει. Θα κρίνονται ανεπαρκείς για ανώτερες σπουδές.
Οι «νομοθέτες» δεν σκέφτηκαν ότι για μια τέτοια αποτυχία
φταίνε τα σπαταλημένα 15 χρόνια κάθε μαθητή, πριν το Πανεπιστήμιο, ότι φταίνε
οι κυβερνήσεις που ανερυθρίαστα κυβέρνησαν τον τόπο και έριξαν τη Δημόσια
Εκπαίδευση στον Καιάδα. Βλέπετε, όταν ήταν να νομοθετήσουν…«διάβαζαν».
Τελικά το γλυκό έδεσε και το κερασάκι μπήκε στην τούρτα.
Το ανέμελο Αρχοντόπουλο, η Υπουργός-οδοστρωτήρας και ο
Σερίφης του Νότινγκαμ , που «όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει», έφεραν την Ασφάλεια, την Τάξη και τη Δημοκρατία στα Πανεπιστήμια! Με τους
158 (και μερικά ακόμα πρόθυμα μέλη της Βουλής των Λίλιπουτ) μικροσκοπικούς
νάνους, θρονιασμένους στα σκαμνάκια τους, νομοθέτησαν, σε παγκόσμια πρωτοτυπία,
τη «φύλαξη» των Πανεπιστημίων από Ειδικό
Σώμα «ευγενών γκλομποφόρων» .
Ευελπιστούν να ολοκληρώσουν τη συγκεκριμένη μεταρρύθμιση.
Τους μένουν ακόμα τα Νηπιαγωγεία, τα Δημοτικά,
τα Γυμνάσια και τα Λύκεια και ασφαλίτες για τα σπίτια και την
κρεβατοκάμαρά μας, για την πρόληψη της ενδοοικογενειακής βίας και του
ανεξέλεγκτου ανίερου σεξ τις ημέρες της Νηστείας.»
«Μας χρειάζεται και λίγο μακάβριο χιούμορ», είπε η γιαγιά,
«μπας και γελάσει το χειλάκι μας». «Σε καλό δεν θα τους βγει των «οραματιστών
αρχόντων!» συνέχισε.
«Οι πάνσοφοι κυβερνήτες αποφάσισαν να νομοθετήσουν και για
τα εργασιακά δικαιώματα.
Αποφάνθηκαν: είναι ανεπίτρεπτα πολλά τα δικαιώματα των
εργαζομένων σε τούτη τη Ζωή και μάλιστα
εν μέσω κρίσης, εν μέσω πανδημίας! Να γυρίσουμε το χρόνο πίσω! Όχι στον
Μεσαίωνα, εκεί έχουμε γυρίσει πολιτισμικά.
Πριν το1886 να γυρίσουμε! Πριν τις ξετσίπωτες υφάντρες στο Σικάγο που
τόλμησαν να διεκδικήσουν τα 3 οχτάωρα.
Λιμοκτονούν στις
μέρες μας οι μεγαλοβιομήχανοι, οι τουριστικοί πράκτορες και οι μεγαλοξενοδόχοι,
οι εφοπλιστές οι εθνικοί νταβατζήδες -εργολάβοι, οι τραπεζίτες και όλη η
αφρόκρεμα των επιχειρηματιών και των
δικών μας προμηθευτών. Έχουν πάθει κατάθλιψη. Οι εργαζόμενοι, τα συνήθη
υποζύγια, πρέπει να τους στηρίξουν κι
όχι να διεκδικούν ό,τι δεν τους ανήκει.
Κατά παραγγελία η συνδικαλιστική δράση, ελεγχόμενα τα
σωματεία, λάστιχο τα ωράρια, κατά πως συμφέρει τον εργοδότη. Τέρμα το οχτάωρο,
τέρμα οι υπερωρίες, ελεύθερες οι απολύσεις,
ενοικιαζόμενοι (!) εργαζόμενοι! Κι ό,τι φανταστεί ο νους του εργοδότη!
Και για να μην ξεχνιόμαστε, μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές,
γιατί το ποσοστό του αφεντικού στις ασφαλιστικές εισφορές είναι μεγαλύτερο από
του εργαζόμενου και ο εργοδότης χάνει κέρδη. Αν τώρα η σύνταξη του
«υποτακτικού» δε θα του φτάνει στα βαθιά γεράματα ούτε για τα φάρμακα… ε,
…υπάρχει και η «Δευτέρα Παρουσία»!...»
«Σε καλό δεν θα τους βγει των «εργατοπατέρων αρχόντων!»
επανέλαβε η γιαγιά.
«Ζήσαμε σ’ ένα εφιαλτικό όνειρο, παιδιά, που δεν ξέρουμε ακόμα πότε θα τελειώσει. Οι
«θρονιασμένοι» που ήταν ανέκαθεν γυμνοί, σήμερα φαντάζουν πολιτικά ασυνείδητοι,
ανάλγητοι, ανίκανοι ψεύτες, «ανέμελοι ξετσίπωτοι» κι ό,τι άλλο βάζει ο
νους… Με γκεμπελική προπαγάνδα κι ένα «κλικ» στον υπολογιστή, η «βασίλισσα του
χιονιού» και η «Frozen» πάγωσαν τη ζωή
μας κι η «Ωραία Κοιμωμένη» αποκοιμήθηκε γεμάτη ανυπόστατες ενοχές, μέσα στη
μαγική εικονική πραγματικότητα της ψηφιακής διακυβέρνησης του ΜΑΤΡΙΞ. Δεν ξέρω
τί προσμένει για να ξυπνήσει….»
«Γιαγιά, αυτό ήταν ένα πολύ σκοτεινό παραμύθι. Πάντοτε μας
έλεγες παραμύθια γεμάτα φως … Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…»
«Στην πραγματική ζωή παιδιά, τα φωτεινά παραμύθια είναι
δυσεύρετα. Σίγουρα, όλοι όσοι μας εξουσιάζουν θα εξακολουθούν να ζουν καλά κι
εμείς χειρότερα, εκτός….»
«Ναι , γιαγιά, εκτός κι αν γίνει ό,τι έγινε στο φωτεινό
παραμύθι με το «Χρωματιστό θηρίο»: Ήρθε μια μέρα ένα χρωματιστό θηρίο με κόκκινη
καρδιά που όλο δάκρυζε και όλο γελούσε κι οι «ταπεινοί και καταφρονεμένοι»
μεροκαματιάρηδες έγιναν φίλοι μαζί του. Έπαψαν να φοβούνται τον άρχοντα και το
αρχοντολόι και ενωμένοι τους έδιωξαν. Θυμάσαι γιαγιά;»
«Έτσι λέει το παραμύθι παιδιά. Αλλά παραμύθι είναι, μπορούμε
να βασιστούμε μόνο σ’ αυτό; Μήπως να σκαρώνατε κι εσείς ένα ανάλογο δικό σας
«παραμύθι», το ίδιο γενναίο και αποφασιστικό, αλλά για τη δική μας
πραγματικότητα; Να στείλουμε τον κάθε τωρινό και μελλοντικό κατεργάρη στον
πάγκο του, τον κάθε φαντασμένο «άρχοντα της αριστείας» κι εκμεταλλευτή, εκεί που του αξίζει, στα αζήτητα! Και να φάμε
όλοι εμείς μαζί τα μήλα, τα αχλάδια και τα κεράσια και όλα τα καλά, από τον
κήπο που σφετερίστηκαν οι άρχοντες. Σαν το άλλο παραμύθι, που διαβάζαμε. Ε, τι
λέτε;»
16 Απριλίου 2021
Θεοπίστη Πάντου
Μαθηματικός, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός
1.Στην Καινή Διαθήκη, στο κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο Δ' 23, Θ' 35. Συμπεριλαμβάνεται και στη Μικρή
Ακολουθία του Αγιασμού.
2.Μην παρεξηγηθούμε. Προσοχή στην ορθογραφία : Αυτοί που
σφούγγιζαν το λαιμό και το κολάρο του
βασιλιά και του σιγοψιθύριζαν
καρφώνοντας και χαφιεδίζοντας.
3. «Του Νεκρού
Αδερφού» δημοτικό
4. success story
5 Βλέπε πολιτικές επιδιώξεις.
6 Οι Υπουργοί
7 Ρομαντική νουβέλα από την Αγγλίδα Μαίρη Σέλλεϋ.
8 Σχέδιο νόμου για την παράδοση των επικουρικών ταμείων στην
ιδιωτική πρωτοβουλία, αντίγραφο του νόμου
του πρώην δικτάτορα της Ισπανίας.
9 Eurogroup το λένε οι μορφωμένοι γλωσσομαθείς.
10 Παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν Ο «Μολυβένιος
Στρατιώτης».
11 “I can’t breathe!” Δεν μπορώ να αναπνεύσω ! George Foyd
12 Η γνωστή φράση του Λουδοβίκου 14 ου , του επονομαζόμενου
ο «Βασιλιάς Ήλιος»
13 Η εν λόγω κυρία είναι ιδιαίτερα άχρωμη και μονοδιάστατη
για να έχει σχέση με τον ιδιοφυή μουσικό.
14 Τώρα τί σχέση μπορεί να έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο
(νομικός και εκπαίδευση), απορίας άξιο. Οι πολιτικοί
θεωρούν εαυτούς πανεπιστήμονες!
15 Από τον θρύλο του Ρομπέν των Δασών.
16 των ΜΑΤ, των Ειδικών Φρουρών, της ομάδας «Δίας» και όλων
των σωμάτων καταστολής.
17 «Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ» του Τζόναθαν Σουίφτ
18 8 ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ύπνου, 8 ώρες ελεύθερης
απασχόλησης.
19 Παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.
20 «Ψυχρά κι Ανάποδα» ταινία κινουμένων σχεδίων
21 Παραμύθι του Σαρλ Περώ
22 Η γνωστή ταινία επιστημονικής φαντασίας εικονικής
πραγματικότητας και εφιαλτικής χειραγώγησης.
23 Τίτλος μυθιστορήματος του Ντοστογιέβσκι
24 Από το παιδικό παραμύθι του Γιώργου Μενέλαου Μαρίνου «Το
χρωματιστό θηρίο»
25 Από το παιδικό παραμύθι του Γιώργου Μενέλαου Μαρίνου
«Γεια Χαρά»
"ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ": Η Θεοπίστη Πάντου είναι φίλη του Γρεβενιτίου και συνάδελφος. Γράφει "ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ" για μεγάλους και μικρούς!
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας εύχεται
Μετά την παρουσία του στην Ινδία, ο Παναγιώτης Τριάδης επιστρέφει στην Ελλάδα για λογαριασμό του ΠΑΣ Γιάννινα, με τον οποίο και ήρθε σε συμφωνία για τα επόμενα δύο χρόνια.
Θυμίζουμε ότι ο 28χρονος εξτρέμ έχει παίξει στην Ελλάδα για την Ξάνθη (96 ματς, 8 γκολ, 16 ασίστ) και τον Απόλλωνα Σμύρνης (15 ματς, 2 γκολ 1 ασίστ).
Η ανακοίνωση του ΠΑΣ Γιάννινα:
Γεννημένος στις 9 Σεπτεμβρίου 1992, αγωνίζεται ως μεσοεπιθετικός. Στη Γερμανία έχει αγωνιστεί στα τμήματα υποδομών της Eintracht Frankfurt και εν συνεχεία στη SV Wehen Wiesbaden. Στην Ελλάδα ήρθε το 2012 για την Ξάνθη, συνέχισε στον Απόλλωνα Σμύρνης και τελευταία του ομάδα ήταν η NorthEast United FC στην Ινδία. Παράλληλα έχει αγωνιστεί ως διεθνής με τις «μικρές» Εθνικές ομάδες της Γερμανίας και με την Κ-19 της Ελλάδας».
Ο Παναγιώτης με την υπογραφή της συμφωνίας δήλωσε στο pasgiannina.gr:
ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΚΛΕΙΣΘΕΝΟΥΣ 15 105 52
ΑΘΗΝΑ
Προς τον κ. Υπουργό
Εσωτερικών
κ Μ. Βορίδη
Κοιν. Γεν. Γραμματέα
κ. Μιχ. Σταυριανουδάκη
Αξιότιμε κε Υπουργέ,
Σύμφωνα με τα άρθρα 89 και 90 του Ν
4790/2021 παρατάθηκε η θητεία μεταξύ άλλων και των πολιτιστικών σωματείων όπως
τα σωματεία των απόδημων Ηπειρωτών μέχρι 30-6-2021.
Η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας
έχει εγγεγραμμένα 476 σωματεία μέλη το σύνολο των οποίων έχει πληγεί από την
αναστολή της δράσης τους από τον Μάρτιο 2020. Οι διοικήσεις των σωματείων μας,
γνωρίζετε πολύ καλά ότι μάχονται κυριολεκτικά για να κρατήσουν ζωντανούς τους
δεσμούς των αποδήμων με τη γενέτειρα, να διατηρήσουν και να διαδώσουν την
παράδοση, τον λαϊκό μας πολιτισμό. Σε όλο αυτό το διάστημα το ΔΣ της ΠΣΕ
προσπάθησε με κάθε πρόσφορο τρόπο να διατηρήσει ενεργή την επαφή με τις
διοικήσεις των σωματείων, με τους απόδημους Ηπειρώτες. Τονίσαμε, στην
επικοινωνία μαζί τους, την ανάγκη να μείνουν ενεργοί, να διατηρήσουν την
επικοινωνία με τα μέλη τους, έστω και αν έχει λήξει η θητεία τους, ώστε, όταν
γίνει δυνατή η συνάντηση σε Γενική Συνέλευση να προχωρήσουν και σε εκλογική
διαδικασία και σε ανανέωση της σύνθεσης των διοικητικών τους οργάνων.
Κε Υπουργέ,
Μέχρι το τέλος του μηνός Ιουνίου θα
είναι αδύνατη η σύγκληση Γενικών Συνελεύσεων και η ακόλουθη εκλογική
διαδικασία. Τα περιοριστικά μέτρα δεν επιτρέπουν συναθροίσεις πολλών ατόμων,
και όταν ο αριθμός το επιτρέπει οι διατιθέμενες αίθουσες των συλλόγων μας δεν
επαρκούν για την τήρηση των αποστάσεων κλπ. Επίσης ο υφιστάμενος
(δικαιολογημένα) ακόμη φόβος των μετακινήσεων και των επαφών λειτουργεί
αποτρεπτικά για συλλογικές διαδικασίες. Εξ άλλου, ακόμη και αν πιέζοντας
εξαιρετικά καταστάσεις και συνέλθουν οι διοικήσεις των σωματείων και
προκηρύξουν εκλογές, οι τυπικές διαδικασίες που επιβάλλονται από τον νόμο και
τα καταστατικά των συλλόγων για την προκήρυξη των γενικών συνελεύσεων και την
έγκαιρη ενημέρωση των μελών ώστε να έχουν πραγματικό περιεχόμενο οι συνελεύσεις
και οι εκλογές των οργάνων θα μας οδηγήσουν μετά τις 20 Ιουλίου 2021, σε χρόνο
αποτρεπτικό.
Κε Υπουργέ,
Εξετάζοντας την κατάσταση και
λαμβάνοντας υπόψη ότι α) οι προγραμματισμένοι εμβολιασμοί του συνόλου του
πληθυσμού θα έχουν ολοκληρωθεί ως το τέλος του καλοκαιριού, β) Το φθινόπωρο
είναι πρόσφορος χρόνος για την επανέναρξη της δραστηριότητας των σωματείων, την
συλλογή των συνδρομών ώστε να αποκτήσουν ταμειακώς εντάξει μέλη, να ενημερωθούν
για τις διαδικασίες και να διενεργηθούν αυτές με νόμιμες και καταστατικές
συνθήκες, προτείνουμε να δοθεί νέα
παράταση της θητείας των οργάνων μέχρι τέλους του έτους, την 31-12-2021.
Με εκτίμηση
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Ο
Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας
Χρυσόστομος (Μάκης) Χήτος –
Κιάμος Σωτήρης Κολιούσης
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Η διαδρομή
του αγώνα είναι κυκλική θετικής υψομετρικής 1,731 μέτρων.
Ξεκινάει από
το Γρεβενίτι με βορειοδυτικό προορισμό, περνώντας κατά σειρά από τα ακόλουθα
μαρτυρικά χωριά: Φλαμπουράρι, Δίλακκο, Ελατοχώρι ,Μακρίνο, Καστανώνας, Δόλιανη,
Λεπτοκαρυά, Φραγκάδες, Ανθρακίτης,
Καβαλλάρι, Καρυές, Παναγιά, Τρίστενο και τερματίζει πάλι στο Γρεβενίτι.
ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
Στον
ποδηλατικό αγώνα μπορούν να συμμετάσχουν όσοι έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της
ηλικίας τους. Οι αθλητές κάτω των 18 ετών θα πρέπει να συνοδεύονται από
ενήλικα, ο οποίος θα είναι υπεύθυνος για αυτούς με υπογεγραμμένη υπεύθυνη
δήλωση. Όλοι οι συμμετέχοντες παίρνουν μέρος με δική τους ευθύνη όσον αφορά στη
φυσική τους κατάσταση και στην ικανότητά τους να συμμετάσχουν.
ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ ΑΓΩΝΑ
Στον αγώνα
θα γίνουν βραβεύσεις στις εξής κατηγορίες:
· Γενική κατηγορία
· Ηλικιακή κατηγορία 30-39
· Ηλικιακή κατηγορία 40-49
· Ηλικιακή κατηγορία 50+
Όλοι οι αθλητές που θα
τερματίσουν, θα λάβουν αναμνηστικό μετάλλιο του αγώνα.
Η Εταιρεία P&I, ύστερα από πρωτοβουλία του Προέδρου κ. Τριάδη Βασιλείου, θα προσφέρει στους τρεις πρώτους νικητές της γενικής κατηγορίας τα χρηματικά ποσά των 500€, 300€ και 200€ αντίστοιχα, ενώ όλοι οι συμμετέχοντες του αγώνα θα λάβουν μέρος στην κλήρωση για τρία ποδηλατικά GPS.
Επίσης, η
Εταιρεία P&I θα προσφέρει:
αναμνηστικά
δώρα, φαγητό και αναψυκτικά στους συμμετέχοντες και παρευρισκόμενους του
ποδηλατικού αγώνα.
ΕΓΓΡΑΦΗ
Οι δηλώσεις
συμμετοχής (εγγραφή) στον ποδηλατικό αγώνα γίνονται ηλεκτρονικά στην επίσημη
ιστοσελίδα:
https://www.zagoribike.gr/greveniti-bike-83km/
