ΟΙ ΔΙΩΧΝΕΣ

"ΔΙΩΣΧΝΕΣ": Λουλούδι που φυτρώνει στα Ζαγοροχώρια στις αρχές του Φθινοπώρου, 
όταν έφευγαν οι μαθητές, οι ξενιτεμένοι...

Ποίημα του εκ Γρεβενιτίου ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΑΧΙΝΗ
από τη συλλογή
ΚΑΡΔΙΟΣΤΑΛΑΜΑΤΑ
Πατριωτικά Λογοτεχνήματα
ΑΘΗΝΑΙ 1958

Το Γρεβενίτι στόχος ληστών...

Οι Ρετζαίοι

Ο αείμνηστος Στάθης Δαμιανάκος, πολιτικός επιστήμονας και κοινωνιολόγος, στο βιβλίο του ΕΞΟΥΣΙΑ, ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ ΣΕ ΤΡΙΑ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ, εκδόσεις ΠΛΕΘΡΟΝ 1997 στη σελίδα 145˙ η έρευνα έγινε το 1961 και είναι επιτόπια. Θα μας πει, ότι η οικονομική ευμάρεια σε μεγάλο ποσοστό των Γρεβεντάτων, θα ανοίξει την όρεξη σε επίδοξους ληστοσυμμορίτες να κρατάν ομήρους και να αποσπούν λύτρα με την απελευθέρωσή τους. Το χωριό μας γνώρισε τέτοιες επιδρομές. Γνωστές τρεις. Τις δύο τις καταγράφει ως εξής: «Κατά την πρόσφατη ιστορία του το Γρεβενίτι γνώρισε δύο τέτοιες επιδρομές ληστών: μια πρώτη φορά κατά τη δεκαετία του 1890, όταν η συμμορία του πασίγνωστου ληστή Γιώργου Νταβέλη θα επιτύχει να απαγάγει, ομαδικώς, το σύνολο της ντόπιας ηγεσίας (περίπου σαράντα ανθρώπους). Τη δεύτερη φορά κατά την περίοδο που ακολουθεί την προσάρτηση της Ηπείρου στο Ελληνικό κράτος με πρωταγωνιστές τους αδελφούς Ρετζαίους. Αυτή η επιχείρηση στρεφόταν εναντίον ενός ευπόρου εμπόρου και κατέληξε σε δύο θανάτους:  του Ομήρου, που ήταν ο πρωτότοκος γιος του εμπόρου, καθώς και ενός χωριανού, συνεργάτη των ληστών».

Προφανώς αναφέρεται στην απαγωγή του Βασιλάκη Κων/νου Τζώρτζη και τον θανάσιμο τραυματισμό του και του προδότη επίσης την εξόντωση. Όσο αφορά τους 40 αυτοί απελευθερώθηκαν με την καταβολή παχυλών λύτρων.

Για πολλά χρόνια με βασάνιζε η ακριβολογία, όσο αφορά τον θανάσιμο τραυματισμό του Βασιλάκη. Ο κατάλληλος άνθρωπος για αυτό δεν ήταν άλλος απ’ τον μοναδικό «Εν τη ζωή» Tέλη αδερφό του.

Επικοινώνησα τηλεφωνικά μαζί του αρχές Ιανουαρίου του 2009 για το θέμα αυτό. Ανταποκρίθηκε ασμένως. Η αφήγηση φυσικά έγινε με επιστολή προς τον γράφοντα στις 28/1/2009: «Το έτος 1911 ο νομός Ιωαννίνων ήταν υπό την κατοχή των Τούρκων. Οι Γρεβεντάτες, οι άνδρες βέβαια, ταξίδευαν στη Μικρά Ασία και Ρουμανία, αφήνοντας τους γονείς τους και τις οικογένειές τους στο χωριό. Στα ταξίδια που έκαναν αποκτούσαν αρκετά χρήματα και επιστρέφοντας κατά περιόδους έχτιζαν ωραία και μεγάλα σπίτια. Η οικογένεια στο χωριό καλλιεργούσε τα χωράφια, τα αμπέλια και τους κήπους. Γενικά βρίσκονταν σε καλή οικονομική κατάσταση. Πολλές οικογένειες θεωρούνταν πλούσιες. Μια απ’ αυτές ήταν και του πατέρα μου Κων/νου Παν. Τζώρτζη με προστάτη τον παππού μας Παναγιώτη.

Η οικογένεια του Κων/νου στο χωριό αποτελούνταν απ’ τον παππού μου, τη γιαγιά, τη σύζυγό του, ένα αγόρι και τρεις θυγατέρες (μιλάμε για το 1911). Ο Βασιλάκης γεννήθηκε το 1897. Τον Απρίλιο του 1911 η οικογένεια ξεκίνησε το βράδυ για να πάει στην Ανάσταση. Μόλις βγήκαν στην αυλή του σπιτιού, αντίκρισαν να έχουν περικυκλώσει το σπίτι, φοβήθηκαν και φώναζαν δυνατά “κλέφτες-κλέφτες”. Ο παππούς που είχε μείνει τελευταίος για να κλειδώσει το σπίτι, το κλείδωσε καλά και οι κλέφτες δεν μπόρεσαν να το παραβιάσουν και να συλλάβουν τον ίδιο. Τότε απήγαγαν τον 14χρονο Βασιλάκη.

Πολλοί κάτοικοι όταν το αντιλήφθηκαν τι είχε συμβεί άρχισαν να πυροβολούν με τα κυνηγητικά όπλα και μαζί με το τούρκικο απόσπασμα κυνήγησαν τους κλέφτες, οι οποίοι έφευγαν τρέχοντας και έφτασαν στην Κούρτια, πέρα απ’ το ποτάμι για να κρυφτούν. Τους κλέφτες ακολούθησε και ο προδότης “κολαούζος” (έμπειρος σύμβουλος). Οι κλέφτες αναγκάστηκαν να πυροβολήσουν κατά του Βασιλάκη και να τον τραυματίσουν άσχημα, θέλοντας να τον σκοτώσουν, για να μη προδώσει τον προδότη. Στη συμπλοκή όμως σκοτώθηκε ο προδότης, ο οποίος ήταν κάτοικος Γρεβενιτίου.

Ο Βασιλάκης δυστυχώς δεν έζησε υπέκυψε στο βαρύ τραύμα. Ευτυχώς δεν ακολούθησαν εκδικήσεις κατά της οικογένειας του προδότη».

Ο Τέλης απέφυγε να κατονομάσει τον προδότη, το οικογενειακό του δένδρο. Σίγουρα πρόκειται για άνθρωπο ανηλεή και αδίστακτο. Δε χρειάζεται κιόλας να καταφύγω στην ονοματολογία των επιγόνων του˙ για τίποτα αυτό δεν προσφέρεται.

Νικόλαος Κατσίκης

Εκείνη περίπου την εποχή ο παπα-Νικόλας Κατσίκης προτού γίνει παπάς (1915-1945) τον βρίσκουν στο δάσος στην «Τούφα» για ξύλα….. «Έφηβος ξενιτεύεται στη Μ. Ασία, όπου ο πατέρας του είχε κατάστημα. Εικοσαετής επιστρέφει στο Γρεβενίτι. Νυμφεύεται την Ευαγγελία Αρκουμάνη 16-17 ετών και ασχολείται με γεωργικές εργασίες. Ξαναπηγαίνει στη Μ. Ασία 2-3 φορές για μικρά διαστήματα, προκειμένου να βοηθήσει οικονομικά την οικογένεια.

Το χρήμα προκαλεί τους κλέφτες στο Γρεβενίτι, τον βρίσκουν στο δάσος για ξύλα στην «Τούφα» και ζητούν λύτρα. Δίνει 40 λίρες για να τον αφήσουν ελεύθερο, (διά μέσου ενός εξαδέλφου του)».

Εφημερίδα «ΤΟ ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ» Φ 13/1996 με την υπογραφή του εγγονού του αείμνηστου Στάθη Παπαευσταθίου.

Ένα τεράστιο δίκτυο πληροφοριών από ανθρώπους σε Τράπεζες (Ε.Τ.Ε.), στην Αστυνομία ήταν άνθρωποι υπεράνω υποψίας με υψηλή κοινωνική θέση και με ροπή στον εύκολο πλουτισμό. Πάντως αρκετοί αξιοποιήθηκαν απ’ τον Γιάννη και Θύμιο Ρέτζιο. Για τη βρώμικη δουλειά, δολοφονίες κ.ά. είχαν τους λούμπεν.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία

Γιώργος Δερμάνης

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΦΑΦΑΣ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ, ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

 

«Γεννήθηκε στο Γρεβενίτι Ζαγορίου Ιωαννίνων τον Ιούλιο του 1915. Γονείς του ο Αγωνιστής Δάσκαλος Αναστάσιος Φάφας (Μπαρμπα-Τάσιος) και μητέρα του η πανέμορφη αρχόντισσα Αριστούλα Καρακίτσου. Ήταν ο πρωτότοκος γιος και μετά απ’ αυτόν γεννήθηκαν άλλα τέσσερα παιδιά: η Ελένη, η Τασία, η Μαρία και το στερνοπαίδι που τόσο πολύ μας πλήγωσε με τον πρόωρο θάνατό του, ο Θωμάς.

Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε δίπλα στον πατέρα του, φοιτώντας στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο του Γρεβενιτίου. Έχοντας ως πρότυπο τον πατέρα του, θέλησε ν’ ακολουθήσει κι’ αυτός τα βήματά του. Έτσι φοίτησε στη Ζωσιμαία Ακαδημία Ιωαννίνων και αποφοίτησε με απολυτήριο «Πολύ Καλώς» και διαγωγή «Αρίστη». Διορίζεται ως διδάσκαλος προσωρινά στο Κουβούκλιο του Νομού Σερρών και μετά ως μόνιμος στο Μύρκινο της Επαρχίας Φυλλίδος του Νομού Σερρών, όπου και υπηρετεί μέχρι την κήρυξη του Ιταλο-Γερμανικού πολέμου.

Μετά τη λήξη του πολέμου επισκέπτεται το χωριό του. Αντικρύζει με βαθύ πόνο τη χήρα μάνα του και τα ορφανά αδέλφια του, καθώς και το καμένο από τους Ναζιστές Γερμανούς χωριό του, αλλά αναγκάζεται να φύγει, γιατί καλείται πάλι από το κράτος να υπηρετήσει ως διδάσκαλος στον Μύρκινο Σερρών. Εκεί σε διπλανό χωριό, στον Μαυρόλοφο Σερρών, γνωρίζει την πανέμορφη νηπιαγωγό Αλεξάνδρα Καλαϊτζή και χτυπά η καρδιά του. Αρχίζει λοιπόν να την επισκέπτεται περπατώντας 10-15 χιλιόμετρα μακριά από τον Μύρκινο. Στο τέλος ο νοικοκύρης του το έμαθε και του  διέθεσε ένα άσπρο άλογο, για να διευκολύνει την επίσκεψή του στην Αλεξάνδρα. Παντρεύονται το 1946 στην Κασσανδρεία «Βάλτα» Χαλκιδικής, απ’ όπου κατάγεται η Αλεξάνδρα. Τον Ιούλιο του 1947 γεννιέται ο μοναχογιός τους, Τάσος Δ. Φάφας.

Με την έναρξη του εμφυλίου ως δημόσιος υπάλληλος καλείται να καταταγεί στον στρατό με το βαθμό του λοχία. Σε μια μάχη του στρατού με τους αντάρτες στο Γράμμο-Βίτσι ο Μήτσος τραυματίζεται. Ο στρατός οπισθοχωρεί και ο Μήτσος μένει μόνος, τραυματισμένος βαριά στο χέρι του. Τον βρίσκουν οι αντάρτες, τον περιθάλπουν και τον παίρνουν μαζί τους. «Εκεί απ’ ότι έχει πει σε μένα, τη νύφη του, γνωρίζει και την Έλλη Αλεξίου».

Μέχρι το 1953-54 η γυναίκα του και η υπόλοιπη οικογένειά του στο Γρεβενίτι δεν γνωρίζουν πού βρίσκεται. Η γυναίκα του το διάστημα αυτό μετατίθεται από τον Μαυρόλοφο Σερρών στο Νηπιαγωγείο της Νέας Ζίχνης Σερρών. Με τη βοήθεια των γυναικών των δεξιών μεγαλοαστών της κωμοπόλεως αυτής και των συζύγων αυτών απευθύνονται στον Ερυθρό Σταυρό προς αναζήτηση του Δημητρίου Φάφα. Μετά την παρέλευση  1½ χρόνου λαμβάνουν επιτέλους νέα του. Βρίσκεται στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας και η πρώτη τηλεφωνική επικοινωνία με τη μητέρα μου γίνεται μετά από 6 μήνες. Έτσι αρχίζει και η αλληλογραφία με την οικογένειά του. Όλα αυτά τα χρόνια της απουσίας του Μήτσου η Αλεξάνδρα τα περνά πολύ δύσκολα. Ολομόναχη με ένα μικρό παιδί, μια πραγματική ηρωϊδα, δίνει αγώνα, τιμώντας τον άνδρα της και διδάσκοντας τα 70 νήπια του Νηπιαγωγείου της. Κατά τη διάρκεια της διδακτικής εργασίας της στο Νηπιαγωγείο το παιδί της το φροντίζουν οι γειτόνισσες. Κάποια στιγμή έρχεται στο χωριό ένας αστυνόμος, το όνομα αυτού Μουγείκος, με οικογένεια και γιο, τον οποίο έχει μαθητή η Αλεξάνδρα στο Νηπιαγωγείο. Η Αλεξάνδρα με τη σύζυγο του αστυνόμου γίνονται φίλες και κάποια στιγμή η σύζυγος του αστυνόμου λέει στη μητέρα μου: «Μπορούμε να φέρουμε πίσω στην Ελλάδα τον άνδρα σου». Από εκείνη τη στιγμή η Αλεξάνδρα σκέφτεται συνέχεια αυτή την πρόταση. Με τη βοήθεια των ενεργειών  της γυναίκας του αστυνόμου και δύο πολιτών, που ήταν συγχωριανοί του Κωνσταντίνου Καραμανλή, έκαναν ενέργειες για τον επαναπατρισμό του Μήτσου. Μάλιστα για τις πληροφορίες που ζητούσαν από το Κέντρο των Αθηνών, οι Μυστικές Υπηρεσίες της Κ.Υ.Π. ανέφεραν ότι η Αλεξάνδρα είναι ανεψιά του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ύστερα από προσπάθειες  3 ετών, το έτος 1958 και αφού είπαν οι αρμόδιοι ότι πιο εύκολο ήταν να πάει η Αλεξάνδρα με τον γιο της στο Βουκουρέστι παρά να επιστρέψει ο Μήτσος στην Ελλάδα, η Αλεξάνδρα αρνήθηκε κατηγορηματικά. Μετά από δύο μήνες ανακοίνωσαν στην μητέρα μου ότι τελικά μπορεί να επιστρέψει ο σύζυγός της στη Ελλάδα. Σε τηλεφωνική επικοινωνία τους ο Μήτσος ρώτησε τον γιο του: «Τι δώρο θέλεις να σου φέρω;» και εκείνος απάντησε «ποδήλατο». Του το έστειλε, αφού πλήρωσε μια ολόκληρη περιουσία στους Ρουμάνους και όχι μόνο για να του το στείλουν.

Χειμώνας 1959, κρύο και φόβος στην Θεσσαλονίκη λόγω του «Δράκου» Παγκρατίδη. Έχουν έλθει από το Γρεβενίτι: η μάνα του η Αριστούλα, η Νίτσα και η Μαρία, ο Θωμάς λείπει γιατί σπουδάζει και η Τασία βρίσκεται στην Τασκένδη. Ο Μήτσος έρχεται σιδηροδρομικώς γύρω στις 11:00 μ.μ., φορώντας το αγαπημένο του ρεπούμπλικο που δεν το αποχωρίστηκε ποτέ. Ύστερα από τα καλωσορίσματα, τα φιλιά και τη συγκίνηση, δυο ασφαλίτες τον συλλαμβάνουν και τον οδηγούν στο Τμήμα Μεταγωγών, όπου παραμένει για ένα μήνα. Μπαινοβγαίνει στα κρατητήρια για δύο μήνες και μετά επακολουθούν  3-4 δικαστήρια, για να αποδείξει ότι δεν έφυγε οικειοθελώς στην Ρουμανία. Του ζητούσαν επισταμένως να βρει κάποιον συμπολεμιστή του για να επιβεβαιώσει τα λεγόμενά του, πράγμα βέβαια πολύ δύσκολο. Στο τελευταίο δικαστήριο ευρέθη ο μάρτυρας και επιβεβαίωσε τα λεγόμενά του και τον τραυματισμό του. Έτσι αφέθηκε ελεύθερος και επέστρεψε στη γυναίκα του και στο γιο του. Εκεί ενοχλείτο συνέχεια από έναν ταγματάρχη των Τ.Ε.Α., για να πηγαίνει στα γύρω χωριά και να μιλά ενάντια στο Κομμουνιστικό καθεστώς της Ρουμανίας. Αρνήθηκε κατηγορηματικά.

Στο Βουκουρέστι ήταν διευθυντής σε σχολείο με παιδιά Ελλήνων του «Παραπετάσματος», εκ των οποίων αρκετά ήταν παιδιά με ειδικές ικανότητες. Το σχολείο είχε περίπου  700 παιδιά. Από τα χέρια του περνούσαν όλα. Όντας διευθυντής του σχολείου είχε αναλάβει την διδασκαλία αλλά και τα λειτουργικά έξοδα του σχολείου. Όλοι είχαν αναγνωρίσει εκεί τη μεγάλη του προσφορά. Έχαιρε εκτίμησης από όλους. Η ζωή του ήσυχη, τίμια, ηθική και μόνη έννοια η οικογένειά του, η γυναίκα του και το παιδάκι του, που άφησε μωρό.

Επιστρέφουμε πίσω. Οι ενοχλήσεις του ταγματάρχη συνεχίζονται. Τα Τ.Ε.Α. το ίδιο. Αυτό γίνεται καθημερινά. Αρχίζουν και οι απειλές. Ο ίδιος πάντα απαντά αρνητικά. Μέχρι που στο τέλος τους λέει «Στείλτε με πίσω». Με τη μεσολάβηση πάλι των γνωστών ανθρώπων της Νέας Ζίχνης σταμάτησαν επιτέλους να τον ενοχλούν. Δούλεψε σε βιβλιοπωλείο. Με τη βοήθεια κάποιου γνωστού πάλι ανοίγει δικό του βιβλιοπωλείο. Αλλά και εκεί δέχεται τις απειλές: «Μην αγοράζετε από τον Κομμουνιστή». Δουλεύει το βιβλιοπωλείο περίπου δυο χρόνια.

Στην συνέχεια αλλάζουν τα πράγματα και πάλι με την παρέμβαση γνωστών ανθρώπων της Νέας Ζίχνης. Έτσι το 1962 διορίζεται ξανά δάσκαλος. Το 1965 παίρνουν μαζί με την Αλεξάνδρα μετάθεση στη Θεσσαλονίκη. Εκεί υπηρετεί σε πολλά σχολεία της Θεσσαλονίκης και παίρνει τη σύνταξή του ως Διευθυντής.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα θα σας αναφέρω: Περπατάμε στο Πανόραμα και σταματά δίπλα μας ένα αυτοκίνητο. Βγαίνει ένας κύριος, τον αγκαλιάζει και του λέει: «Σ’ ευχαριστώ Δάσκαλε. Μακάρι να υπήρχαν κι άλλοι δάσκαλοι σαν και σένα»! Χάρηκε πολύ και δάκρυα κύλησαν από τα μάτια του.

Σαν άνθρωπος ήταν τελειομανής, εργατικός, με πλατειά γκάμα γνώσεων, βιβλιοφάγος. Παρ’ όλο που στο χέρι του είχε  80% αναπηρία, εντούτοις τα κατάφερνε όλα.

Λάτρευε τα δυο του εγγόνια, την Αλεξάνδρα και τον Δημήτρη και τα καμάρωσε επιστήμονες. Κάθε χρόνο ερχόταν με την Αλεξάνδρα του στο Γρεβενίτι  ανελλιπώς. Ήθελε να δει την οικογένειά του, τ’ αδέλφια του, τους φίλους του, να παίξει την πρέφα του στου Τσουκάκη, να σύρει το χορό πρώτος, χορεύοντας στις μύτες και κάνοντας τις περίφημες κάτσες.

Για μας τους δικούς του ήταν ο καλύτερος πατέρας-πεθερός-παππούς. Ζήσαμε μαζί  35 χρόνια γεμάτα αγάπη, κατανόηση, σεβασμό, στήριξη. Μια οικογένεια ενωμένη σαν μια γροθιά.

Βλέποντας την αγάπη που είχαν τα εγγόνια του για το Γρεβενίτι, χωρίς να μας αναφέρει τίποτα, διέθεσε ένα αρκετά μεγάλο ποσό για την αναστήλωση του πατρικού του σπιτιού, που ήταν έτοιμο να καταρρεύσει μετά τον θάνατο της Νίτσας. Ο Μήτσος απεβίωσε στις  29 Σεπτέμβρη του 2007 σε ηλικία 94 ετών.

Υ.Γ.

Για μένα, τη νύφη του, ήταν ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου και η πεθερά μου η μεγαλύτερη ηρωϊδα. Προς τιμήν του και για την απεριόριστη αγάπη που έτρεφε ο έγγονός του Δημήτρης στον παππού του, αποφάσισε ο γάμος του να γίνει στο Γρεβενίτι στις  22 Αυγούστου 2010.

Τα οστά τους τα μετέφερα στον Άγιο Δημήτριο στο Γρεβενίτι,

για ν’ αγναντεύουν πάντα μαζί,

ο Μήτσος και η Αλεξάνδρα,

την Αστράκα!

Θα τον Αγαπάμε

και

Θα τον Θυμόμαστε

Πάντα!»

Και εγώ, Αγαπητέ Συνάδελφε- Δάσκαλε και Φίλε, Μήτσο,  που είχα την Τιμή και τη Χαρά να σε γνωρίσω εν ζωή, Θα σε θυμάμαι πάντα!

Με Πολλή Αγάπη και Σεβασμό,

Αποτίοντας Φόρο Τιμής

στην Πολυβασανισμένη Ζωή και στο Έργο Σου!

Ας είναι Αιωνία η Μνήμη σου!

Δημήτριος Β. Λιοδάκης

                                                Αθήνα, 20 Σεπτεμβρίου 2018

Τα "ΤΣΙΠΟΥΡΑ του ΜΑΣ"!

         

Το   Δ.Σ.   του ΜΑΣ αποφάσισε η εκδήλωση 

"ΤΑ ΤΣΙΠΟΥΡΑ" 

να πραγματοποιηθεί 

το  Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2018.

Ο ΠΑΛΜΟΣ ΤΩΝ ΜΗΛΙΩΤΑΔΩΝ

ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΗΛΙΩΤΑΔΩΝ ΖΑΓΟΡΙΟΥ

ΕΤΟΣ 35ο , ΑΡΙΘ. ΦΥΛΛΟΥ 413-414, ΙΟΥΛΙΟΣ- ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2018 

Με πλούσια ύλη:

• Η εκδήλωση στους Μηλιωτάδες: Υπόθεση όλων η διάσωση των πέτρινων γεφυριών στο Ζαγόρι
• ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ
• ΑΓΓΕΛΙΕΣ
• Προτάσεις για ένταξη έργων στο  Πρόγραμμα "Φιλόδημος" και LEADER
• Το Τσεπέλοβο κατέκτησε το τουρνουά ποδοσφαίρου Ζαγορίου
• Στις 11 Αυγούστου θεατρική παράσταση στο Δεμάτι
• Επικήδειος: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Χ. ΝΙΚΟΛΟΣ
• Στις 17 Αυγούστου: Παράσταση κουκλοθέατρου στους Μηλιωτάδες
• Το Ζαγόρι τίμησε τους νεκρούς του και δεν ξεχνά-Με επιτυχία ο 1ος Ποδηλατικός Αγώνας για την "Ημέρα Μνήμης"

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ

Συντονιστής Εκπαιδευτικού Έργου στην Ήπειρο, εκ Γρεβενιτίου!

Η Μαρούλα Παπαευσταθίου-Τσάγκα, εκ Γρεβενιτίου,  επελέγη ως Συντονίστρια Εκπαίδευσης  των φιλολόγων Ηπείρου στις πρόσφατες κρίσεις για τα στελέχη της εκπαίδευσης.

Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΓΡΕΒΕΝΙΤΙΟΥ και το "ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ¨  συγχαίρουν την Μαρούλα και της εύχονται σε ανώτερα και καλή επιτυχία στο πολύ δύσκολο έργο της. 

Η Μαρούλα είναι άξιος συνεχιστής μιας πλούσιας παράδοσης, που έχει το Γρεβενίτι  σε διακεκριμένους φιλολόγους: 

Βράνος Βωζάνης, Βασιλάκης Σαχίνης, Λέανδρος Βρανούσης, Δημήτριος Ράιος, ...  

Στον «Φιλόδημο» με 260.000 ευρώ η αναβάθμιση παιδικών χαρών στο Ζαγόρι

Η παιδική λύπη στο Γρεβενίτι ελπίζει να γίνει Παιδική Χαρά!

Με απόφαση που υπέγραψε ο Υπουργός Εσωτερικών Αλέξης Χαρίτσης εντάχθηκε στο πρόγραμμα «ΦιλόΔημος ΙΙ» η πρόταση του Δήμου Ζαγορίου για την Προμήθεια – Τοποθέτηση εξοπλισμού για την αναβάθμιση παιδικών χαρών στις Τοπικές Κοινότητες του Δήμου. Το συνολικό έργο για το Δήμο Ζαγορίου είναι προϋπολογισμού 260.000 ευρώ.

Οι 204.000 ευρώ είναι η χρηματοδότηση από το πρόγραμμα και το υπόλοιπο, 56.000 ευρώ, θα διατεθεί από ίδιους πόρους του Δήμου. Με την υλοποίηση του έργου θα αποκτήσουν σύγχρονες και ασφαλείς παιδικές χαρές τα χωριά του Ζαγορίου, δεδομένου ότι υπάρχουν προβλήματα με τις υπάρχουσες.

Τα παιδιά του Γρεβενιτίου στο Μεσοχώρι ένα καλοκαιριάτικο απόγευμα! 

Ηθικό δίδαγμα: Η παιδική χαρά στο Γρεβενίτι θα πρέπει να είναι η πρώτη που θα ανακαινισθεί... 

Α, ξέχασα! Αρκετά παιδιά ήρθαν μετά τη φωτογραφία!

Προικοσύμφωνον του 1952 στο Γρεβενίτι...

Κων/νος Σιούλας-Αλίκη Ζουμπούλη Σιούλα

ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ: Μάρτυρες ήταν ο Ιωάννης Αρκουμάνης και ο Δημήτριος Κατσαλιάς

          Αν κάποιος φίλος έχει όρεξη και χρόνο, ας το "αποκρυπτογραφίσει" και ας το στείλει στο                     "ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ"...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!

Η  ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΓΡΕΒΕΝΙΤΙΟΥ,
 ο ΜΑΣ ΓΡΕΒΕΝΙΤΙΟΥ και το "ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ"
εύχονται σε συγχωριανούς και φίλους  

ΚΑΛΟ  ΜΗΝΑ!

Η ΄Ηπειρος ταξιδεύει...

Ημέρα Μνήμης των Εθνικών Ευεργετών στα Ιωάννινα με ομιλία από την, εκ Γρεβενιτίου, Μαρούλα Παπαευσταθίου-Τσάγκα

 Εορτασμός Ημέρας Μνήμης των Εθνικών μας Ευεργετών

 ΙΩΑΝΝΙΝΑ, ΚΥΡΙΑΚΗ  30  ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2018

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

 Σας προσκαλούμε να τιμήσετε με την παρουσία σας τις εκδηλώσεις για τον εορτασμό Ημέρας Μνήμης των Εθνικών μας Ευεργετών & των Ευεργετών και Δωρητών του Δήμου Ιωαννιτών που θα γίνουν στα Ιωάννινα την 
Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2018. 

Ο Περιφερειάρχης Ηπείρου Αλέξανδρος Καχριμάνης 
Ο Δήμαρχος Ιωαννίνων Θωμάς Μπέγκας

Σημ.: Δηλώσεις συμμετοχής για κατάθεση στεφάνων στο γραφείο Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων της Περιφέρειας Ηπείρου
 Τηλ. 26510 87202 & 76620

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 
10:30 π.μ. Επιμνημόσυνη Δέηση στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Αθανασίου 
Ομιλία από την κ. Μαρούλα Παπαευσταθίου-Τσάγκα, ΣχολικήΣύμβουλο - Δρ Ιστορίας (Εκ Γρεβενιτίου)
11:00 π.μ. Κατάθεση στεφάνων στο Ηρώο Μπιζανομάχων, στην κεντρική πλατεία 

Ήμαν κι πάνου στα ...Γιάννινα!

"ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ": Την ανάρτηση μάς την έστειλε η καλή συγχωριανή Κούλα  Χασιώτη, την οποία πολύ ευχαριστούμε!

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΦΑΦΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, «Ο ΜΠΑΡΜΠΑ ΤΑΣΙΟΣ» , Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

Στην ιερή μνήμη των σημαντικών και αξέχαστων συγχωριανών μας, συναδέλφων ΔΑΣΚΑΛΩΝ, Αναστασίου Φάφα του Δημητρίου και του γιου του, Δημητρίου Φάφα του Αναστασίου, θα παρουσιάσω παρακάτω τη ζωή και το έργο τους, όπως ακριβώς μου τα εμπιστεύθηκε εγγράφως ο φίλος και συνάδελφός μου, Αναστάσιος Φάφας του Δημητρίου, εγγονός του Αναστασίου Δ. Φάφα και γιος του Δημητρίου Αν. Φάφα:  

«Ο Αναστάσιος Φάφας του Δημητρίου γεννήθηκε στο Γρεβενίτι Ζαγορίου Ιωαννίνων το έτος 1888 σ’ ένα από τα πιο παλιά σπίτια του χωριού, της οικογένειας των Φαφαίων. Μετά την καταστροφή βρέθηκε αγκωνάρι με χρονολογία 1816. Γονείς του ο Δημήτρης Φάφας και η Ελένη Τεφανίκα, οι γονείς της οποίας υπήρξαν οι δωρητές της βρύσης του Φιντινεάλε. Ο πατέρας του, Δημήτρης και ο παππούς του Αναστάσιος, ήταν έμποροι και ταξίδευαν συχνά στη Μικρά Ασία. Το 1914 παντρεύεται την αρχοντοπούλα, Αριστούλα Καρακίτσου. Απέκτησαν πέντε παιδιά, δύο αγόρια και τρία κορίτσια: τον Δημήτρη, την Ελένη, την Τασία, τη Μαρία και τον Θωμά. Ήταν πολύ υπερήφανος για τα παιδιά του, διότι είχαν αρχές, ήθος και πατριωτική δράση.

Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στο Γρεβενίτι. Έβγαλε το Σχολαρχείο και συνέχισε στο Γυμνάσιο της Άρτας. Απολύθηκε το έτος 1910-11 με βαθμό «Πολύ Καλώς» και διαγωγή «Αρίστη». Το απολυτήριό του υπογράφουν διάσημοι καθηγητές: Χαρδαβέλλας, Μόραλης, Ιγγλέσης. Μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο διορίζεται ως διδάσκαλος στην Πυρσόγιαννη στην Άνω Κόνιτσα και το 1913 διορίζεται στο Γρεβενίτι, αναλαμβάνοντας την Διεύθυνση του Αρρεναγωγείου των Εκπαιδευτηρίων της Κοινότητας του Γρεβενιτίου, διδάσκοντας σε όλες τις τάξεις. Επίσης εκτελούσε και χρέη ψάλτη στην Εκκλησία. Από το  1913-1918 υπηρετεί ως κληρωτός στο Στρατό.

Στις 20-07-1926 το Σχολείο ακμάζει. Προάγεται σε 3/Θέσιο μικτό και διορίζεται ο ίδιος Διευθυντής, με συνεργάτες τους δασκάλους, τον Δήμο Πίκο και την Όλγα Παπαδημητρίου. Ιδρύεται επίσης και Νηπιαγωγείο. Τριάντα και πλέον χρόνια, ο μεγάλος αυτός δάσκαλος και παιδαγωγός, δίδαξε και γαλούχησε γενεές, όντας βαθύς γνώστης της Παιδαγωγικής, της Ψυχολογίας και της Διδακτικής.

Τη δεκαετία 1920-1930 με πρωτοστάτη και εργάτη τον «Μπάρμπα- Τάσιο» αποπερατώθηκε το διδακτήριο, διώροφο με Νηπιαγωγείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο, Γραφεία, Οικοτροφείο και περιβάλλοντα Σχολικό Κήπο. Για τη σημαντική αυτή προσφορά του βραβεύτηκε ο Αναστάσιος Φάφας με έπαινο από την Πολιτεία.

Τύχη κακιά, μέρες φαρμακερές, το 1943 τα φασιστικά-ναζιστικά τέρατα έκαψαν στη μανία τους το καμάρι του Γρεβενιτίου και σ’ ένα χρόνο έσβησε και ο δημιουργός του.

Πέραν όμως των καθηκόντων του ως διδασκάλου, ο Μπαρμπα-Τάσιος βοηθούσε  ποικιλοτρόπως όχι μόνο τους συγχωριανούς του, αλλά και όλο το Ανατολικό Ζαγόρι. Ως κοινοτικός γραμματέας συνέτασσε και χορηγούσε διάφορα πιστοποιητικά σύμφωνα με την ισχύουσα σχετική νομοθεσία, όπως π.χ. διάφορες ληξιαρχικές πράξεις, προικοσύμφωνα, συμφωνητικά κ.ο.κ., και πάντοτε αμισθεί. Το 1925 αναλαμβάνει και την υπηρεσία του νεοσύστατου Ταχυδρομικού-Τηλεφωνικού Γραφείου, που εξυπηρετούσε όλο το Ανατολικό Ζαγόρι.

Ως βαθιά θρησκευόμενο άτομο ο Μπάρμπα-Τάσος, έψελνε με την αηδονίσια φωνή του και έκανε το εκκλησίασμα να αναρριγεί. Στο μπαλκόνι του σπιτιού του έπαιζε με το βιολί του-αυτοδίδακτος μουσικός- τα αγαπημένα του τραγούδια, όπως π.χ. τη «Λέν’ του Μπότσαρη»,      τα «Άσπρα μου πουλιά», τα «Παιδιά της Σαμαρίνας», τον αγαπημένο του «Αετό» κ.ά. Η γλυκιά αηδονίστικη φωνή του ακουγόταν και πέρα στη Ρέτσια, απέναντι στο Γκόσγκο, στο Μπουνιάϊ και πιο πέρα, για ν’ ακούν οι ξωμάχοι και οι στρατοκόποι και ν’ αγαλιάζει η ψυχή τους.

Δεινός χορευτής, έσερνε το χορό, πατώντας στις μύτες των ποδιών του και όντας έτσι ψηλός και λυγερόκορμος σαν κυπαρίσσι, θαρρούσες ότι πετούσε. Στο βιολί τον βοηθούσε ο αγαπημένος του φίλος, Γιώργος Παπαβρανούσης, καθηγητής στη Σορβόννη, που βρήκε κι αυτός άδοξο τέλος στη Ναζιστική τότε Γερμανία.

Στενή καθημερινή του παρέα ήταν οι: Γ. Μαλλιάρας, Γ. Μαμαγιάννης, Τάσος Χασιώτης, ο Δ. Ρογκότης, τον φώναζαν Κογκολέζο, άλλον έναν Ταγκανίκα… Όλοι μαζί καθισμένοι στον Πλάτανο-στο Χάνι παίζανε πρέφα, πίνοντας και τσίπουρο. Σχεδόν πάντα, ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ήταν νικητής στην πρέφα. Και πάντα με χιούμορ, έμεινε παροιμιώδης η φράση του «Το Τάσο τρώει λουκούμι».

Το τέλος του μαρτυρικό! Ήταν τότε που οι Γερμανοί κατακτητές στόχευαν να ισοπεδώσουν και να εξαφανίσουν το ολοκληρωτικά Αντιστασιακό Γρεβενίτι, το 1943. Σε μια από τις επτά επιδρομές τους κατάφεραν να πιάσουν πολλούς χωριανούς και, αφού ξεχώρισαν 10 άντρες, μαζί και τον δάσκαλο τον Μπάρμπα-Τάσιο, τους πήραν μαζί τους ως ομήρους και τους φυλάκισαν στα μπουντρούμια της Ζωσιμαίας στα Γιάννινα. Μετά από πολύμηνη κράτηση τους απέλυσαν, σωστά ερείπια, από την απομόνωση και τα βασανιστήρια. Κατέληξε μακριά από το αγαπημένο του σπίτι, αφού οι Γερμανοί είχαν κάψει όλο το χωριό. Βρέθηκε λοιπόν στο αμπέλι του στην Καπιτσίνα, σε μια καλύβα. Εδώ τελείωσε, νέος ακόμη, στα 55 του χρόνια, ο αγωνιστής δάσκαλος, ο άνθρωπος Μπάρμπα-Τάσιος, τον Αύγουστο του 1944».           

«Είμαστε υπερήφανοι για σένα!

Οικογένεια Αναστασίου Δ. Φάφα!»

Αν και δεν πρόλαβα να σε γνωρίσω «εν ζωή», όμως από τις συγκινητικές και ευγνώμονες αναφορές στο πρόσωπό σου από το σύνολο των συγχωριανών μας και ιδιαιτέρως από τη μάνα μου, Βασιλική Αγγέλη-Λιοδάκη, την οποία συχνά επαινούσες για την άριστη επίδοσή της στα μαθήματα, καθώς επίσης και από την συνοπτική παρουσίαση της λαμπρής προσωπικότητάς σου από τον άξιο έγγονό σου Τάσο Δ. Φάφα, που εμπιστεύθηκε σε μένα να παρουσιάσω παραπάνω,

Αισθάνομαι και Εγώ για Σένα

Βαθιά Εκτίμηση, Υπερηφάνεια και Αγάπη,

Σεβαστέ μου Συνάδελφε - Εμβληματικέ Δάσκαλε

του Αγαπημένου μας Χωριού

του Μαρτυρικού Γρεβενιτίου!

Δημήτριος Λιοδάκης

                                                                 Αθήνα, 20 Σεπτεμβρίου 2018

Η ανεξάντλητη ομορφιά της λίμνης Ζορίκα!

Η Ζορίκα είναι μια μικρή, φυσική και τελείως παραμυθένια λίμνη που βρίσκεται στο Ανατολικό Ζαγόρι, πνιγμένη μέσα σε ένα δάσος μαυρόπευκων. Οι περισσότεροι την γνωρίζουν ως «Η λίμνη με τα νούφαρα». Την ονομασία Ζορίκα την πήρε από το ρέμα που κυλάει λίγο πιο χαμηλά.

 Η λίμνη βρίσκεται στο Ανατολικό Ζαγόρι στην περιοχή ανάμεσα στα χωριά Φλαμπουράρι και Γρεβενίτι, ακριβώς πάνω στον επαρχιακό δρόμο που έρχεται από τη λίμνη των Πηγών του Αώου. Το μέγεθος είναι πολύ μικρό, καθώς φτάνει περίπου τα 2 στρέμματα με μια περίμετρο 180 μέτρων. Η όχθες της από τη μεριά του δρόμου είναι ήρεμες και έτσι μπορεί κανείς με ευκολία να παρατηρήσει βατράχια και τρίτωνες στα ρηχά, ενώ από τη μεριά του δάσους υψώνεται ήρεμα ένας πυκνόφυτος λόφος. Το ιδιαίτερο με τη λίμνη Ζορίκα, πέρα από τη μαγευτική ομορφιά της, είναι ότι αποτελεί ένα σπάνιο οικότοπο, μια μικρή φυσική λίμνη στη μέση του δάσους, σημαντικό βιότοπο για διάφορα είδη της δασικής πανίδας και χλωρίδας.

Η λίμνη αγκαλιάζεται από ένα δάσος που αποτελείται από όμορφα μαύρα πεύκα, ενώ λίγο πιο πάνω υπάρχουν οξιές. Μεγάλο μέρος της επιφάνειας της καλύπτεται από νούφαρα, τα οποία όταν ανθίζουν, στις αρχές του καλοκαιριού, δίνουν μια ονειρική εικόνα στο τοπίο. Στις όχθες υπάρχουν πολλά υδρόφιλα φυτά, ενώ κάτω από τα δέντρα και δίπλα από το δρόμο λίγο πριν και λίγο μετά τη λίμνη, βγαίνουν πολλά σπάνια λουλούδια. Σημαντικά φυτά της περιοχής είναι οι ορχιδέες Anacamptis morio, Neottia ovata, Cephalanthera rubra, C. longifolia, Platanthera chlorantha, Limodorum abortivum, Serapias orientalis και Ophrys epirotica, η ίριδα Iris sintenisii, το όνοσμα Onosma pygmaeum, η Orlaya daucorlaya, ο Stachys plumosa, το κολχικό Colchicum autumnale, το κυκλάμινο Cyclamen hederifolium, η αγριοφράουλα Fragaria vesca, η Scabiosa tenuis, ο κρόκος Crocus robertianus, η ενδημική Alkanna pindicola, το γεράνι Geranium versicolor και η σιληνή Silene fabarioides.

Η ορνιθοπανίδα περιλαμβάνει πολλά είδη του δάσους. Στην περιοχή ζούνε μπούφοι και σπάνιοι μαύροι δρυοκολάπτες. Άλλα είδη είναι ο λευκονώτης δρυοκολάπτης, ο σταχτοδρυοκολάπτης, ο πευκοδρυοκολάπτης, ο σφηκιάρης, ο χουχουριστής, η φάσσα, η σταχτοσουσουράδα, το γιδοβύζι, διάφορες τσίχλες (γερακότσιχλες, κοκκινότσιχλες, κότσυφες και κοινές τσίχλες) και πολλά μικροπούλια (τρυποφράχτες, θαμνοψάλτες, διάφοροι φυλλοσκόποι, θαμνοτσιροβάκοι, κοκκινολαίμηδες, καλόγεροι, γαλαζοπαπαδίτσες, σπίνοι, κ.ά.)

 Μέσα και γύρω από τη λίμνη ζούνε αλπικοί τρίτωνες, σαλαμάνδρες, κιτρινομπομπίνες, βαλκανοβάτραχοι, γραικοβάτραχοι, φρύνοι, πρασινόσαυρες, νερόφιδα, σαΐτες, δεντρογαλιές, σπιτόφιδα και οχιές. Πολύ συχνή στην περιοχή είναι η παρουσία της αρκούδας, ενώ άλλα θηλαστικά της περιοχής είναι οι αγριόγατες, τα ζαρκάδια, οι αλεπούδες, οι ασβοί, τα δασοκούναβα, οι λαγοί, οι σκίουροι και οι δασομυωξοί.

 Πώς θα πάτε

Η λίμνη Ζορίκα βρίσκεται περίπου 4 χλμ. βόρεια από το χωριό Γρεβενίτι και 5 χλμ. από το χωριό Φλαμπουράρι. Ανάμεσα στα δύο χωριά ξεκινάει ο επαρχιακός δρόμος που πάει στη τεχνητή λίμνη των Πηγών του Αώου. Περιττό να πούμε ότι ολόκληρη η γύρω περιοχή είναι μία από τις πιο άγριες και όμορφες της Ελλάδας.

"ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ":Ευχαριστούμε την καλή συγχωριανή Κούλα Χασιώτη για την ανάρτηση!

• Η ανάρτηση είναι από Μy GREEK HOLIDAY

Από το σεμινάριο Πρώτων Βοηθειών στο Γρεβενίτι!

"ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ": Ευχαριστούμε τον καλό συγχωριανό 

Χρήστο Ταγαρόπουλο για τις φωτογραφίες.

Σεμινάρια του Ερυθρού Σταυρού στο Ζαγόρι

Γρεβενίτι!

Σεμινάρια Πρώτων Βοηθειών, στα πλαίσια του προγράμματος με τίτλο:

«Ο ΕΕΣ σύνδεσμος της κοινότητας (Ε.Σ.Κ.). Μπορούμε να Προστατεύσουμε και να

Προστατευθούμε»,

θα πραγματοποιηθούν από το Περιφερειακό Τμήμα  Ιωαννίνων του Ελληνικού Ερυθρού
Σταυρού σε συνεργασία με το Δήμο Ζαγορίου και φορείς των χωριών του Ζαγορίου.

Σε πρώτη φάση το πρόγραμμα περιλαμβάνει πέντε σεμινάρια με στόχο την εκπαίδευση
των κατοίκων του Ζαγορίου στον πολύ σημαντικό και ευαίσθητο αυτό τομέα.

Για τη διοργάνωση των σεμιναρίων συνεργάζονται οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι,
Γρεβενιτίου, Τσεπελόβου, Παπίγκου, Μηλιωτάδων και Ασπραγγέλων, καθώς και οι
πρόεδροι ή εκπρόσωποι των Τοπικών Κοινοτήτων.

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ: Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου (Πετρίδειο Πολιτιστικό  Κέντρο)
και ώρες 5-7 μ.μ.

ΤΣΕΠΕΛΟΒΟ: Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου (αίθουσα πρώην δημαρχείου
Τύμφης) 5-7 μ.μ.

ΠΑΠΙΓΚΟ: Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου (πρώην κοινοτική
βιβλιοθήκη-γραφεία Γεωπάρκου Βίκου-Αώου) 5-7 μ.μ.

ΜΗΛΙΩΤΑΔΕΣ: Δευτέρα 1 Οκτωβρίου (πρώην γυμνάσιο ή πρώην
δημαρχείο Αν. Ζαγορίου) 5-7 μ.μ.

ΑΣΠΡΑΓΓΕΛΟΙ: Τετάρτη 3 Οκτωβρίου (κτίριο Πολιτιστικού Συλλόγου)
5-7 μ.μ.

Στο Πάπιγκο και τους Μηλιωτάδες τα μοναδικά σχολεία, φθίνει το μαθητικό δυναμικό στο Ζαγόρι

Δημοτικό Σχολείο Γρεβενιτίου: Δεν έχει πει την τελευταία του λέξη! Περιμένει...

Με λιγοστούς μαθητές και χωρίς άλλα προβλήματα έγινε η έναρξη της νέας σχολικής

χρονιάς σε δύο νηπιαγωγεία και δύο δημοτικά σχολεία στο Ζαγόρι. Το μαθητικό
δυναμικό ακολουθεί την τελευταία δεκαετία πτωτική πορεία, συνέπεια της  δραματικής
συρρίκνωσης και γήρανσης του μόνιμου πληθυσμού και της ερήμωσης των
περισσοτέρων χωριών κατά τους χειμερινούς μήνες. Παρόλο που καταγράφεται
σημαντική αύξηση της τουριστικής κίνησης και της επισκεψιμότητας, δεν συνδυάζεται
και με την παραμονή των Ζαγορίσιων στον τόπο τους.

Αυτή η αρνητική εξέλιξη έχει ως αποτέλεσμα να μην λειτουργεί κανένα σχολείο
Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (άλλοτε υπήρχε γυμνάσιο στους Μηλιωτάδες και το
Τσεπέλοβο) και οι μαθητές που φοιτούν σε γυμνάσια και λύκεια  ή και σε δημοτικά να
μεταφέρονται σε σχολικές μονάδες όμορων Δήμων, ενώ στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση
διατηρούνται ανοιχτά δημοτικά και νηπιαγωγεία μόνον στους Μηλιωτάδες και το
Πάπιγκο με ελάχιστους μαθητές.

Στο Πάπιγκο ο αγιασμός για τη νέα σχολική χρονιά έγινε παρουσία του αντιδημάρχου
Δημήτρη Εξάρχου και του προέδρου της Σχολικής Επιτροπής Πρωτοβάθμιας
Εκπαίδευσης, δημοτικού συμβούλου Ελευθερίου Γιώτη. Στο δημοτικό φοιτούν πέντε
μαθητές και στο νηπιαγωγείο δυο παιδάκια. Ακριβώς οι ίδιοι αριθμοί και στους
Μηλιωτάδες με πέντε και δυο μαθητές αντίστοιχα στο δημοτικό και το νηπιαγωγείο.
Στον αγιασμό στους Μηλιωτάδες παρέστη ο αντιδήμαρχος Κων/νος Παπακώστας.

Ουσιαστικά το σκηνικό και για τη φετινή σχολική χρονική 2018-2019 παραμένει σχεδόν
ίδιο με την προηγούμενη, δεδομένου ότι με απόφαση της Περιφερειακής Διευθύντριας
Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ηπείρου Αγγελικής Φωτεινού, ισχύει
η προσωρινή αναστολή λειτουργίας για το δημοτικό και το νηπιαγωγείο Βοβούσας και
το νηπιαγωγείο Τσεπελόβου, ενώ σε αναστολή οδηγήθηκε και το δημοτικό σχολείο
Τσεπελόβου, από την φετινή σχολική χρονιά.

Με δήλωση του ο Δήμαρχος Ζαγορίου Βασίλης Σπύρου εύχεται «καλή σχολική χρονιά»
στους μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς, διαβεβαιώνοντας ότι ο Δήμος και η Σχολική
Επιτροπή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στηρίζουν με κάθε μέσο την απρόσκοπτη
λειτουργία των σχολικών μονάδων και των αναγκών που προκύπτουν. Ταυτόχρονα
ο κ. Σπύρου δεν παραλείπει να επισημάνει ως αρνητικό γεγονός τη φθίνουσα πορεία
του μαθητικού δυναμικού που μοιραία οδηγεί σε αναστολή λειτουργίας ή και
κατάργηση σχολικών μονάδων. «Η αναστροφή αυτής της κατάστασης με τη
δημιουργία συνθηκών και προϋποθέσεων παραμονής οικογενειών στον τόπο τους
αποτελεί τον μεγάλο στόχο μας», τονίζει ο Δήμαρχος Ζαγορίου.