 |
| Μνημείο εκτελεσθέντων, εκ Γρεβενιτίου, από τους γερμανούς |
Διηγούνταν η γιαγιά μου: Μια μέρα ακούστηκε ότι φέρναν στο χωριό μια ομάδα αιχμαλώτων Ιταλών Αλπινιστών. Οι γυναίκες και οι γέροι που είχαν μείνει στο χωριό, βγήκαν στο δρόμο γεμάτοι θυμό να τους υποδεχθούν. Όταν όμως είδαν τους αιχμάλωτους εχθρούς παγωμένους, ταλαιπωρημένους και νηστικούς να απλώνουν το χέρι παρακαλώντας "mama, mama pane" (Οι Έλληνες φαντάροι ήταν το ίδιο πεινασμένοι) λύγισαν. Τρέξανε στα σπίτια τους να φέρουν βελέντζες, ψωμί και πατάτες, που οι Ιταλοί άρπαζαν καυτές από το καζάνι και τρώγανε με τη φλούδα. Τους βάλανε στο ήδη βομβαρδισμένο σχολείο, λέγοντας : "Μπαίνει αέρας από τα σπασμένα παράθυρα, αλλά ρε παιδιά, εσείς το βομβαρδισατε."
Πολεμούσαν για τη λευτεριά τους, χωρίς να χάσουν την ανθρωπιά τους.
Πραγματικά ξαφνιασματα της φύσης. Από ανάρτηση της καλής συγχωριανής Βίκυς Παπαβρανούση στο FB
