Ο πευκολάτρης

 Η λίμνη του Καπετάνου (Λίμνη με τα νούφαρα) περιτριγυρισμένη από πεύκα

Ο ΠΕΥΚΟΛΑΤΡΗΣ

Τα δέντρα τα ξενόφερτα δεν με τραβάν κοντά τους.

Τις φοινικιές τις άγαρμπες, μ΄αγκαθωτά τα φύλλα 

και τις βρωμούσες πιπεριές - της Αραπιάς στολίδια-

δεν τις χωνεύω, μου βρωμούν, με διώχνουν μακριά τους.

Τα πεύκα της πατρίδας μου-της Πίνδου μου τα πεύκα

με μάγεψαν και με τραβάν σαν σκλάβο εμέ κοντά τους.

Στη χούφτα μου βελονωτά του πεύκου φύλλα αν τρίψω, 

ξαναπετιέμαι στις πλαγιές στα λόγγα του χωριού μου.

Η μυρουδιά τους με μεθά, το βούισμα μ΄ ευφραίνει. 

Και κάτω από τον ίσκιο τους λαφρό να πάρω ύπνο,

μου φαίνεται, πως βρίσκομαι σ' ολόγλυκο μεθύσι.

Ο Πευκολάτρης, είμαι εγώ, για πεύκο εγώ πεθαίνω.

Εσύ, που ανατράφηκες σε χλωρασιές περίσσιες...

Εσύ που κλώνους των δεντριών με φρούτα φορτωμένους

τους είχες στα παράθυρα του πατρικού σπιτιού σου...

Εσύ, π' αγέρα ανάσαινες απ' άνθη μυρωδάτο,

κι όλο το περιβόλι σου ήταν π΄ αυτά γεμάτο...

πώς τώρα μας παράτησες και διάλεξες το βράχο;

Ακόμα δε μετάνιωσες; Πίσω δε θα γυρίσεις 

και χαρισάμενη ζωή με μας πάλι να ζήσεις;

Γιατί μας απαρνήθηκες, ρε σκλάβε,  της Αθήνας;

''Συγχώρα με, μανούλα μου, σαν καλομάνα που είσαι,

το φταίχτη σαν τον άσωτο και παραβάτη γιο σου...

Το ξέρω μεγαλόκαρδη πως συ θα με σχωρέσεις, 

και πάλι στην αγκάλη σου σφιχτά θα μ΄ αγκαλιάσεις".

Του αείμνηστου Ηπειρώτη  Καθηγητή Βασιλάκη Σαχίνη

Από τα: "ΚΑΡΔΙΟΣΤΑΛΑΜΑΤΑ", Αθήνα 1958

[Όποιος ξέρει κάτι σχετικά με το βιογραφικό του ποιητή Βασιλάκη Σαχίνη και αν έχει σχέση με το Γρεβενίτι,  παρακαλώ να μου το στείλει.]