 |
| Mονή Βοτσάς! |
Το καλοκαίρι του 2002 στην μονή Βοτσάς, ο Αρχιμανδρίτης
Σεραφείμ Καχριμάνης, Ηγούμενός της, θα αναλύσει στον αείμνηστο Μήτσο Φάφα,
δείχνοντας έναν σφόνδυλο.
“Αυτός ο σφόνδυλος είναι
όμοιος με σφόνδυλο αρχαίου κίονα, που βρέθηκε στο Μέγα Δέντρο και αναφέρεται
από τους ιστορικούς”.
Το πιθανό να είναι αυτός του Μέγα Δέντρου. Είναι τροχός
μεγάλης ακτίνας, εξάρτημα πέτρινο και κυκλικό, αρκετά μεγάλης μάζας. Ο Μήτσος
με δέος θα πει: “ είδα στο δάπεδο στερεωμένη μια κυλινδρική πέτρα, στο κέντρο
της οποίας ήταν στερεωμένος ένας σωλήνας ύψους περίπου ενός μέτρου. Πάνω του στερεωμένη η Αγία Τράπεζα”
Αυτό το εύρημα δείχνει ότι η ευρύτερη περιοχή του
Γρεβενιτίου και όχι μόνο κατοικούνταν στην Νεολιθική εποχή. Όσο ισχνές και αν
είναι οι αρχαιολογικές μαρτυρίες φαίνεται ότι το χωριό μας έχει κατοικηθεί από
τα προϊστορικά χρόνια. Στην θέση Μπασαρά, στο χωράφι του αείμνηστου καθηγητή
Βασιλάκη Σαχίνη, σήμερα ιδιοκτησίας της οικογενείας Στάθη Τσουμάνη προπολεμικά
συνέβη το εξής: ο Δημήτρης Βουγάνης, ξελακώνοντας τις πέτρες για να οργωθεί και
να καλλιεργηθεί το χωράφι, βρήκε ένα πέτρινο τσεκούρι (έτσι είχε εκτιμηθεί
τότε). Αυτό το εύρημα εκχωρήθηκε στο Μουσείο Ιωαννίνων. Η επιστημονική ονομασία
που του δόθηκε είναι Άτρητη (ατρύπητη) λίθινη αξίνα.
Η ταυτότητα του είναι:
Α/Α3
Θέση: Γρεβενίτι
Εύρημα: Λίθινη Αξίνα
Δημοσίευση: Epirus, Fig18:2
Χρονολόγηση: Α. ΝΛ.
Το 1974 ο αρχαιολόγος καθηγητής Θανάσης Ι. Παπαδόπουλος
σε ένα επιστημονικό συνέδριο της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
αναφερόμενος στην εποχή του Λίθου (Νεολιθική Εποχή) είπε τα εξής:
“Είναι πιθανόν όμως, ότι η Αρχαιότερη Νεολιθική εποχή να
εκπροσωπείται στα σπήλαια Σίδερης (;) και Ψάκκας, στην Ασφάκα, στους Γεωργάνους
και στο Γρεβενίτι (;)...
Η Ραδιοχρονολόγηση των
ευρημάτων της Ασφάκας είναι σε χρονολογία από σήμερα πριν 7.380 ± 2400 έτη, σαν αφετηρία του
Νεολιθικού Πολιτισμού στην Ήπειρο”. Και συνεχίζει “η επιφάνεια του ευρήματος
στο Γρεβενίτι σκεπάζονταν από μια τραχεία ασβεστολιθική επίστρωση. Το μήκος του ευρήματος 15 πόντοι και το πλάτος 4.25 πόντοι.”
“Δεν αποκλείεται η μελλοντική ανακάλυψη τέτοιων
οικισμών (μόνιμων) στην περιοχή. Είναι πολύ πιθανόν η έλλειψη να οφείλεται στο
γεγονός ότι οι κάτοικοι ήσαν νομάδες, μετακινούμενοι ανάλογα τις καιρικές
συνθήκες και τις ανάγκες διαβίωσης από τις ορεινές (Πίνδος) στις πεδινές
(Παραμυθιά, Λούρος) θέσεις”.
Να ήταν νομάδες, αυτό τουλάχιστον μπορούμε να το
ισχυριστούμε για το χωριό μας, γιατί μέχρι σήμερα, δεν βρέθηκαν ίχνη μόνιμων
οικισμών, δηλαδή σταθερής εγκατάστασης κατοίκων.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Γιώργος Δερμάνης
