Τα πανηγύρια Στοιχεία πολιτισμού και παράδοσης

                                                                            

Δεκαπενταύγουστος  στο Μεσοχώρι

                                                                            

Λαός που ξεχνάει την ιστορία και το παρελθόν του, είναι θεωρητικά «χαμένος». Οι  λαοί όλου του κόσμου αγωνίζονται  με υπεράνθρωπες πολλές φορές και αντίξοες συνθήκες να κρατήσουν τα ήθη και τα έθιμά τους σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Αυτές ακριβώς οι τοπικές συνήθειες  μαρτυρούν και το δείκτη του πολιτισμού κάθε λαού. H κάθε τοπική πολιτιστική εκδήλωση, το κάθε «πανηγύρι» έχει σαν σκοπό, εκτός απ’ την απαραίτητη ψυχαγωγία που προσφέρει, (βασικό στοιχείο στη ζωή του ανθρώπου), να θυμίζει στις νέες γενιές τα ήθη και τα έθιμα των προγόνων, να διδάσκονται απ΄ αυτά και να  συνεχίζεται να γράφεται η ιστορία των λαών. Τιτάνιος ο αγώνας των κοινωνιών  όλου του κόσμου να κρατήσουν αυτά τα ήθη και τα έθιμα, τους πολιτισμούς τους, να  δημιουργήσουν  πολιτιστικούς χώρους και μνημεία (Παρθενώνες κτλ) που  θαυμάζουμε όλοι εμείς σήμερα. Και βέβαια αν οι δυνατότητες (οικονομικές κτλ.) δεν μας επιτρέπουν να δημιουργήσουμε νέους, έχουμε ιερή υποχρέωση να συντηρήσουμε ότι παλαιό δημιούργημα μας έχουν κληροδοτήσει οι   προγονοί  μας, μικρό ή μεγάλο, είτε είναι εκκλησίες είτε σχολεία είτε οτιδήποτε άλλο, που να δείχνει την τοπική ιστορία και πολιτισμό.

  Έτσι στο χωριό μας, το καταπράσινο και ιδιαιτέρα χαρισματικό Γρεβενίτι, τα τοπικά μνημεία που μας έχουν απομείνει είναι  οι εκκλησίες μας με την αρκετών αιώνων ιστορία τους όπως η Βουτσά (600 πχ), η κεντρική μας εκκλησία αφιερωμένη στην κοίμηση της Παναγίας, λαβωμένη, όπως και ο Άγιος Δημήτριος απ’ το χρόνο και τη βαρβαρότητα των Ναζί (έχω αναφερθεί παλαιότερα για την κεντρική εκκλησία μας και τα προβλήματά της), τα πολλά εξωκκλήσια μας, το σχολείο μας που μένει αναξιοποίητο και χρησιμεύει δυστυχώς ως αποθηκευτικός χώρος ( που είναι αλήθεια η παλαιά του αίγλη με τους πάνω από 60-70 μαθητές αν θυμάμαι καλά), το Πετρίδειο  πολιτιστικό κέντρο που είναι ο μόνος ζωτικός  χώρος του χωριού, όπου γίνονται διάφορες εκδηλώσεις που οργανώνει κυρίως ο Μορφωτικός  Αναπτυξιακός Σύλλογος  (ΜΑΣ), όπως διάφορες εκδηλώσεις, ομιλίες, συνελεύσεις, δημοτικά συμβούλια, χοροί, κλπ. Έχουμε επίσης την όμορφη καλοστρωμένη πλατεία μας με τα αιωνόβια πλατάνια (λαβωμένα απ’ τους Ναζί και αυτά) που ίσως είναι η ομορφότερη σε όλο το Ζαγόρι. Εδώ στον πανέμορφο αυτό χώρο, γίνεται η κεντρική εκδήλωση του χωριού, το παραδοσιακό μας Πανηγύρι. Δεκαπενταύγουστος, μεγάλη μέρα για το χωριό μας. Εκατοντάδες συγχωριανοί  και φίλοι έρχονται απ’ όλα τα μέρη  της Ελλάδας, αλλά και απόδημοι από  άλλες χώρες,   να ανταμώσουν τους δικούς τους ανθρώπους, τους φίλους, τα αγαπημένα τους πρόσωπα, να σύρουν τους παραδοσιακούς Ζαγορίσιους κυρίως χορούς, να  καμαρώσουν τα φυντάνια τους που φέτος κατέπληξαν με τις χορευτικές τους φιγούρες και τσαλίμια και χειροκροτήθηκαν θερμά, όπως και το χορευτικό  με επιλεγμένους ηλικιωμένους πια χορευτές που θύμιζαν παλαιές εποχές. Να καμαρώσουν τα περήφανα  γηρατειά (με τις τσακισμένες συντάξεις), να ανοίγουν το χορό. Και ένα σορό άλλες όμορφές στιγμές. Είναι πολιτισμός όταν γίνεται αναφορά (κ. Μαρούλα Παπαευσταθίου) στην ιστορία του χωριού μας και ιδιαίτερα στους διανοούμενους και ευεργέτες  που στο  παρελθόν διέπρεψαν και άφησαν το δικό τους στίγμα.  Να απονέμονται βραβεία απ’ τον ΜΑΣ σε συγχωριανούς (κυρίως νέους) που διαπρέπουν στα γράμματα και στις πολιτιστικές δραστηριότητες. Και  όλα αυτά (και όχι μόνο) να διαδραματίζονται κάτω απ’ το βαθύ ίσκιο των αιωνόβιων πλατάνων και το «συγκρατημένα λόγω της κρίσης» χαρούμενο περιβάλλον των ημερών. Όμορφες στιγμές αλήθεια.



Γρεβενίτι: 15 Αυγούστου 2014



Όμορφες  στιγμές που δυστυχώς έχουν και  το τέλος τους, που ωστόσο  έχουν  ήδη προσθέσει  ακόμα ένα πετραδάκι στην πλούσια  ιστορία και τον πολιτισμό του χωριού .  Ελπίδα  και ευχή όλων μας  είναι του χρόνου να ξανασμίξουμε (πολύ περισσότεροι) με υγεία και περισσότερο χαμόγελο, αυτό που έχουμε στερηθεί  τα τελευταία χρόνια, κάτω από καλύτερες συνθήκες. Με αγωνιστικότητα και ενωμένοι, μπορούμε να πετύχουμε πολλά και για το χωριό, αλλά και γενικότερα. Οι πρόσφατες πλημύρες έχουν αφήσει βαθιές τις πληγές τους και δεν έχει γίνει τίποτα να αποκατασταθούν οι ζημιές. Το Γρεβενίτι, το κεφαλοχώρι του Ζαγορίου, αξίζει καλύτερη τύχη.   Να είναι σε καλύτερη κατάσταση, αυτή που του αρμόζει και όχι στην απομόνωση και την εγκατάλειψη. Μπορεί να έχει καταστραφεί ολοκληρωτικά απ’ τη μανία  του ναζισμού, αλλά μπορεί ακόμα να γράφει ιστορία και να παράγει πολιτισμό. Ελπίζουμε στις νέες ηγεσίες του Δήμου και του  χωριού (κ.Σπύρου &  κ.Τζουβάρα αντίστοιχα).                 

Και του χρόνου

               18/08/2014                                                                          ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ