 |
| Η καλή συγχωριανή μας Μαρία Τζουβάρα |
θα ήθελα να σας παρακαλέσω να διαβάσετε αυτές τις λίγες σειρές που σας γράφω.
Την προηγούμενη Κυριακή είδα την συνέντευξή σας στη γερμανική τηλεόραση.
Αφορούσε τα εγκλήματα των Γερμανών στην Ελλάδα κατά την διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, όπου σε κάποιο σημείο της εκπομπής αναφέρατε το εξής: "Τουλάχιστον μια συγνώμη, δεν βλάπτει και αυτό δεν θα κοστίσει στους Γερμανούς ούτε λεφτά ούτε τίποτε άλλο". Εγώ ως υπήκοος Γερμανίας, θα ήθελα να σας ζητήσω από τα βάθη της καρδιάς μου συγνώμη, για τον πόνο που υποστήκατε καθώς και να σας εκφράσω την ειλικρινή μου συμπόνια, για τον χαμό των συγγενών σας, των φίλων σας και των γειτόνων σας.
Οι θηριωδίες που περιγράψατε με άφησαν εμβρόντητο, εξοργισμένο και βαθιά λυπημένο. Αυτά τα αποτρόπαια εγκλήματα υπάρχουν έξω από τη σφαίρα της φαντασίας μου, και μπορώ μόνο να φανταστώ τις φρικτές εικόνες που σας στοιχειώνουν όλη σας τη ζωή.
Οι περιγραφές σας έχουν χαραχτεί βαθιά στη μνήμη μου και έχουν γίνει πλέον κομμάτι του εαυτού μου. Πιστέψτε με, κάποια μέρα θα διηγηθώ την ιστορία σας στα παιδιά μου, με την ελπίδα αυτή η ιστορία να μην θαφτεί ποτέ. Σας παρακαλώ, εάν έχετε επαφή με τον κύριο Θεοδωρίκα, εκφράστε του τα θερμά μου συλλυπητήρια και την ειλικρινή μου συμπόνια. Ο χαμός του πατέρα του και η επιπρόσθετη ευθύνη που έφερε μόνος του για τα αδέρφια του, είναι πράγματα που δεν χωράει ο νους μου.
Με την ελπίδα, πως η ψυχή σας θα βρει κάποια μέρα γαλήνη, σας εύχομαι μόνο το καλύτερο!
Florian Rupihg
