Greveniti.blogspot.gr - Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΓΡΕΒΕΝΙΤΙΟΥ

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2018

To αχούρι

Εδώ ήταν το ..."αχούρι", αλλά...μου φαίνεται: Η ζωή μας κύκλους κάνει...!

Το τελευταίο αχούρι (μτφ. χώρος πλήρης ρύπου ή ακαταστασίας), αχυρώνας σταύλος, που άφησε ιστορία μέχρι το 1958. Έκτοτε γκρεμίστηκε λόγω του τουριστικού περίπτερου. Ήταν ένα ξεχωριστό κτίσμα, πίσω απ’ την κουζίνα του˙ «αγνάντευε» τους κήπους της Γκούρας. Λείψανο του Κοινοτικού Χανιού, ξεχωριστό κατασκεύασμά του, που προπολεμικά λειτουργούσε ο Γιώργης Παπαχριστόδουλος. Φαίνεται ξέφυγε της πυρπόλησης γιατί δεν «προκαλούσε». Μου το θύμισαν οι κατάμαυροι τοίχοι του. Και προπολεμικά και στη διάρκεια της κατοχής, άνθρωποι και μουλάρια στα ίδια χνώτα. Κυρατζήδες και εμπορεύματα από Γρεβενά-Θεσσαλία, με προορισμό τα Γιάννενα και αντίστροφα. Κυριαρχούσε το δίδυμο Γιαννάκης και Κέμος με τα στάρια φρεσκοαλωνισμένα και σακιασμένα.
Στο δρόμο τους συναντούσαν αρκετά εικονίσματα, με τη «ναυαρχίδα» αυτήν, του Σκάρπα στο Παπαντρίτσου. Ευλαβικά ρίχναν στο Χοτζερέ τον ανάλογο (κατ’ εκτίμηση) οβολό και διαλέγαν καρύδια, μήλα, σταφύλια, κάστανα κ.α.
1956, 7 Δεκεμβρίου, η πάχνη, πρόδρομος του χιονιού περιφερειακά έχει στεφανώσει τα ανήλιαγα μέρη του χωριού, τις χούνες των γύρω βουνών και μικραίνοντας τους κύκλους της, ελαφριά πασπαλίζει και το Μεσοχώρι. Οι καλαντζήδες, ο Ηλίας με το Γιάννη συχνά-πυκνά κάνανε κατάληψη του χώρου. Καλάιζαν, ότι να φανταστείςταψιά, τηγάνια, κατσαρόλες, κακάβια, κουταλομαχαιροπήρουνα κ.λ.π. Για φως είχαν μια λάμπα και καίγαν ακάθαρτο πετρέλαιο, πιο προσιτό για το βαλάντιό τους. Η φλόγα στο λαμπογυάλι όχι στο δυνατό, για να μη σπάσει. Το τζάκι υποτυπώδες ο καπνός πολύς˙ η λίγη ζεστασιά του πληρώνονταν σε ματοτσούξιμο και δύσπνοια. Κουναβοπαγίδα το λέγανε.
Θα μαζέψουν τα τσαμπασίρια τους και θα επανέλθουν στο χωριό τους. Κατάμαυροι έως πελιδνοί στα πρόσωπά τους, με τον υποτυπώδη ρουχισμό τους χρώματος μαύρου και λιγδιάρικου.
Καινούριοι «καταληψίες». Τώρα η πυροστιά θα σηκώσει τα πρώτα καζάνια. Τη χαμοκέλλα για κανά μήνα θα τη στολίσει ο άμβυκας. Η μυρωδιά της ρακής θα σπάσει την κακοσμία του χώρου. Το καπάκι του θα σφραγισθεί, θα αποσφραγισθεί και ξανά και ξανά ……
Κάθε τέλος του χρόνου και για αρκετά χρόνια ο πατέρας μου ο Τάκης, κατά δήλωση γίνεται οινοπνευματοποιός Α΄ κατηγορίας. Έναρξη εργασιών 7/12/1956 ώρα 8 το πρωί. Υπάρχουν πρωτόκολλα ειδικά φτιαγμένα για αυτό το σκοπό. Πάνω σ’ αυτά αναγράφεται και ο αριθμός Μητρώου (Α.Μ.) για την Εφορία Δωδώνης. Όλα αυτά για Παρασκευή 65 οκάδων ρακής. Η Εφορία θα εισπράξει το φόρο επιτηδεύματος σε εύλογο χρονικό διάστημα. Τον άχαρο ρόλο του ενδιάμεσου τον επωμίστηκαν ο Ενωμοτάρχης Χωροφυλακής Σπυρίδων Μπινιάρης Διοικητής του Σταθμού Χωροφυλακής Γρεβενιτίου και ο Δντής του Δημοτικού Σχολείου Βύρων Βαρζώκας. Σφράγισαν-αποσφράγισαν-σφράγισαν-αποσφράγισαν για 48 ώρες και συντάξανε τα αντίστοιχα πρωτόκολλα.
Ο φόρος φυσικά και πληρώθηκε˙ άλλωστε θα μπλοκάριζαν την άδεια για την επόμενη χρονιά. Ο οινοπνευματοποιός Α΄ χωρίς Φορολογική Ενημερότητα την επόμενη χρονιά ούτε και για τον εαυτό του δε θάχε ρακή.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Γιώργος Δερμάνης