Δάσκαλος: Εγώ παιδιά όταν γεννήθηκα στο χωριό μου δεν είχαμε ηλεκτρικό. Μεγάλωσα χωρίς τηλεόραση, δεν ξέραμε ούτε τη λέξη, και όλη τη μέρα παίζαμε ανέμελοι.
Μαθητής (Νίκος): Εγώ, κύριε, θα ήθελα να είχα μεγαλώσει όπως τότε. Να παίζω όλη μέρα.
Μαθητής (Νίκος): Εγώ, κύριε, θα ήθελα να είχα μεγαλώσει όπως τότε. Να παίζω όλη μέρα.
Πότε όμως στο Γρεβενίτι "ήρθε" το ηλεκτρικό ρεύμα; Πότε βάλαμε τηλέφωνο στα σπίτια;
Το Γρεβενίτι ήταν προνομιούχο χωριό. Φτιάχτηκε από την πολιτεία ένα μικρό θερμοηλεκτρικό εργοστάσιο και τροφοδοτούσε με ρεύμα το χωριό αλλά και το Φλαμπουράρι. Γιατί το Φλαμπουράρι και όχι το Τρίστενο πού ήταν και πιο κοντά; Στη μεταπολεμική Ελλάδα το ρουσφέτι και οι πελατειακές σχέσεις είχαν τον πρώτο λόγο στις όποιες επιλογές.
Θυμάμαι το μηχανικό της ΔΕΗ, τον Διερεμέ ή Τζερεμέ όπως τον έλεγαν στο χωριό. Θυμάμαι αχνά τον Κώστα τον Τζίμα να βάζει καλώδια στο σπίτι μας. Θυμάμαι περίπου το 1970 που ήρθαν Γερμανοί μηχανικοί και εγκατέστησαν νέες μηχανές, αυτόματες και τις παλιές τις πήγαν σε κάποιο νησί.
 |
| To κτήριο της ΔΕΗ όπως είναι σήμερα!(Φωτό: Χρ. Τσουκάκης) |
Ο πατέρας μου είχε την καλή συνήθεια να μαζεύει διάφορα έγγραφα. Ψάχνοντάς τα, μετά το θάνατό του, βρήκα το
συμφωνητικό που είχε υπογράψει με τη ΔΕΗ, αλλά και το συμβόλαιο με τον ΟΤΕ, όταν μπήκαν τα, εικοσιπέντε νομίζω, πρώτα τηλέφωνα στο χωριό με τριψήφιους αριθμούς.
Όποιος συγχωριανός, φίλος του Γρεβενιτίου ή αναγνώστης του "ΓΡΕΒΕΝΙΤΙΟΥ" έχει
ιστορικά στοιχεία για το Γρεβενίτι ή την περιοχή, να τα στείλει και ευχαρίστως να δημοσιευτούν.
