Παμβώτιδα

Παμβώτιδα !
                                               Της Χρυσάνθης  Ζιτσαίας

Νεράιδα μου Παμβώτιδα,

με το γαλάζιο ατλάζι.

Λίμνη των θρύλων ξακουστή

με το περίσσιο νάζι.

Τρεχαντηράκια επάνω σου

τα οράματα αργοπλένε.

Σαν ποιούς  καημούς ν΄ανιστορούν,

ποια μυστικά να λένε;

Στα σμαραγδένια σου νερά

και μες στα υγρά παλάτια

λάμπουν κι αντιφεγγίζουνε

μιας ξωτικιάς τα μάτια.

Μιας ξωτικιάς αξέχαστης 

που εστοίχιωσε βαθιά σου.

Κι ενώθηκε με την ψυχή

και με την  ομορφιά σου.

           

Η Χρυσάνθη Ζιτσαία (φιλολογικό ψευδώνυμο της Χρυσάνθης Λάμπρου Οικονομίδου, το γένος Ζέρβα), γεννήθηκε στο Πρίντεζι της Ιταλίας το 1902, μεγάλωσε όμως στο χωριό των γονιών της, τη Ζίτσα. Τελείωσε το σχολαρχείο και παντρεύτηκε μικρή τον Κύπριο γεωπόνο Λάμπρο Οικονομίδη. Τα πρώτα χρόνια του έγγαμου βίου της στα Γιάννενα και το Βόλο, όπου και εξέδωσε την πρώτη ποιητική συλλογή της "Μενεξεδένια δειλινά". Από το 1930 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Θεσσαλονίκη, όπου και έζησε τα υπόλοιπά της χρόνια, ως τον Ιούλιο του 1995.
Στη Θεσσαλονίκη η Ζιτσαία υπήρξε δραστήριο μέλος της λογοτεχνικής αλλά και της κοινωνικής ζωής της πόλης, από τα πρώτα ακόμα χρόνια της εγκατάστασής της. Στα λογοτεχνικά δρώμενα τη συναντούμε κυρίως στον κύκλο του περιοδικού "Μορφές", τόσο στη μεσοπολεμική, όσο και στη μεταπολεμική του περίοδο, ενώ εκδίδει και τα πρώτα της βιβλία τότε, εισπράττοντας την επίνευση της κριτικής. Ασχολήθηκε και με άλλα είδη του λόγου εκτός από την ποίηση (εκδόθηκαν εικοσιεπτά ποιητικές συλλογές της), με την πεζογραφία και την παιδική ακόμα λογοτεχνία.
Ήταν ιδρυτικό μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις της εταιρίας ακόμα και σε πολύ προχωρημένη ηλικία. Υπήρξε επίσης ιδρυτικό μέλος και του Παραρτήματος του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης (1954), ιδρυτικό μέλος του Λυκείου Ελληνίδων Θεσσαλονίκης, της Μακεδονικής Φιλοεκπαιδευτικής Εταιρείας, του Συλλόγου Διανοουμένων Γυναικών, της Πανελλαδικής Ένωσης Γυναικών και του Συνδέσμου Φιλίας Ελλάς-Κύπρος, του οποίου μάλιστα χρημάτισε πρόεδρος για δεκάξι ολόκληρα χρόνια. Εκτός όμως από την Κύπρο πρόσφερε πολύ μεγάλο μέρος του εαυτού της στα ηπειρωτικά θέματα και προβλήματα· δεν ξέχασε ποτέ τα πατρογονικά της και η συνεργασία της τόσο με το περιοδικό "Ηπειρωτική Εστία" όσο και με πρόθυμη συμμετοχή της σε κάθε μορφής εκδήλωση του χώρου.