Άγιο είχε ιερέας στο Τρίστενο Ανατολικού Ζαγορίου (φωτο)
Άγιο είχε ιερέας που κινούνταν με το όχημά του (τύπου βαν) κοντά στο χωριό Τρίστενο Ανατολικού Ζαγορίου, όταν έσκασε το ελαστικό του αυτοκινήτου με αποτέλεσμα αυτό να εκτραπεί της πορείας του
και να ανατραπεί, όπως φαίνεται στη φωτογραφία που μας έστειλε διερχόμενος οδηγός -αναγνώστης.
Ο ιερέας κατάφερε και βγήκε μόνος του απο το όχημά χωρίς ούτε μια γρατσουνιά ! Στο σημείο έφτασε όχημα της Π.Υ και Οδική βοήθεια λίγη ώρα αργότερα για τη μεταφορά του αυτοκινήτου. Να σημειωθεί πως η τύχη του ιερέα ήταν διπλή, καθώς αν κινούνταν στο αντίθετο ρεύμα θα είχε πέσει σε πολλών μέτρων γκρεμό ...
Με πρωτοβουλία του Δήμου Ζαγορίου τοποθετήθηκε προβολέας στο πέτρινο γεφύρι Καμπέρ Αγά, με αποτέλεσμα το επιβλητικό διατηρητέο μνημείο του χωριού μας, φωταγωγημένο πλέον, να αναδειχθεί περισσότερο και να αποτελεί ένα σημαντικό σημείο επισκεψιμότητας στο Ζαγόρι.
Το γεφύρι όμως παρουσιάζει προβλήματα, τα οποία τον τελευταίο καιρό και μετά τις θεομηνίες του χειμώνα έγιναν εντονότερα. Συγκεκριμένα το σώμα του γεφυριού παρουσιάζει προβλήματα ρωγμών και φθορών των υλικών της κατασκευής του.
Το γεφύρι επισκέφτηκε κλιμάκιο ειδικών της Υπηρεσίας Νεωτέρων Μνημείων και συνέταξε σχετική έκθεση με τις παρεμβάσεις που πρέπει να γίνουν.
Ήδη συντάχθηκε ειδική μελέτη από την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Ζαγορίου και σε συνεργασία με την Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων θα εκτελεστούν τα απαραίτητα έργα αποκατάστασης στο γεφύρι.
Ένα άλλο ζήτημα που προέκυψε από τις πλημμύρες του χειμώνα είναι και η αλλαγή της κοίτης του ποταμού, που σημειώθηκε λόγω ξερίζωσης δέντρων, και επηρεάζει και το γεφύρι. Το καλοκαίρι πρέπει να γίνουν επεμβάσεις, ώστε το ποτάμι να ξαναπάει στην παλιά κοίτη του.
Για το γεφύρι Καμπέρ Αγά ο πρώην Δήμος Ανατολικού Ζαγορίου εκπόνησε μελέτη συντήρησης και ανάδειξης, η οποία εάν χρηματοδοτηθεί και το γεφύρι θα συντηρηθεί κατά τον καλύτερο τρόπο και η γύρω περιοχή θα αναβαθμιστεί.
[ Από την εφημερίδα : Ο Παλμός των Μηλιωτάδων, Απρίλιος 2015, Αρ. φύλλου 374]
Το μοιρολόι του Βορειοηπειρώτη βιολιτζή Αλέξη Ζούμπα, που σαγήνευσε την Αμερική του μεσοπολέμου,συναντά τους ήχους του κλαρίνου του Γιάννη Χαλδούπη και του Γρηγόρη Καψάλη
Ο Γιάννης Χαλδούπης κάνει πρόβα στο δάσος της Βίτσας - Andrea Frazzetta/ The New York Times
Το 1910 μετανάστευσε στην Αμερική ο Αλέξης Ζούμπας, ένας Ηπειρώτης από την Πολύτσανη της Βορείου Ηπείρου, βιρτουόζος του βιολιού και δεν άργησαν να έρθουν σε επαφή μαζί του οι μουσικοί παραγωγοί της Αμερικής του μεσοπολέμου. Ο Αλ. Ζούμπας στα 16 χρόνια που είχαν περάσει αφότου άφησε πίσω του την Ήπειρο, είχε βυθιστεί στη μελαγχολία της ξενιτιάς και της νοσταλγίας για την Ήπειρο και στις 20 Σεπτεμβρίου του 1926, σε κάποιο studio της Νέας Υόρκης ηχογράφησε ένα εκπληκτικό μοιρολόι που σαγήνευσε τότε την Αμερική αλλά συνεχίζει ακόμη και σήμερα να απασχολεί τους "New York Times". Όπως αναφέρει η Αmanda Petrusich, δημοσιογράφος της πασίγνωστης Νεοϋρκέζικης εφημερίδας, η οποία πρόσφατα ολοκλήρωσε ένα βιβλίο για όλους εκείνους που κυνηγούν παθιασμένα σ' όλο τον κόσμο σπάνιους δίσκους 78 στροφών, όταν ο Cristopher King της έβαλε να ακούσει ένα θρήνο που μέχρι σήμερα ψάλλεται πάνω από τάφους στην Ήπειρο, η ίδια ανέφερε, ότι είναι ένα από τα πιο συγκλονιστικά μουσικά κομμάτια που είχε ακούσει ποτέ, αφού εμπεριέχει μια παλλόμενη υστερία στο παίξιμό του και η κάθε νότα τρέμει σα να υπέφερε πρόσφατα από μία συναισθηματική κατάρρευση. Ο Cr. King έσπευσε να της εξιτάρει ακόμα περισσότερο τη διάθεση να γνωρίσει την κοιτίδα αυτής της σαγηνευτικής μουσικής, αφού όπως της τόνισε: "Αυτά τα τραγούδια ζουν και πεθαίνουν στα βλέμματα, τις χειραψίες και τις αγκαλιές που ανταλλάσσουν οι άνθρωποι στο άκουσμά τους". Αμέσως της δημιουργήθηκε η επιθυμία να επισκεφτεί τη Βίτσα Ζαγορίου και να μείνει εκεί για το πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου. Ήταν πεπεισμένη ότι μόνο έτσι θα μπορούσε να μυηθεί στην ατμόσφαιρα που έκανε τον Αλ. Ζούμπα να αποδώσει με αυτό το μοναδικά σπαρακτικό τρόπο το μοιρολόι του. Έτσι λοιπόν το καλοκαίρι λοιπόν που μας πέρασε, η Αm. Petrusich ήρθε στη Βίτσα, όπου εντυπωσιάστηκε από τα πέτρινα σπίτια, έφαγε σουβλάκια, ήπιε τσίπουρο και έζησε μέσα σ' ένα κλίμα χαρούμενο και ενθουσιώδες, που λίγη σχέση είχε όμως με την αρχέτυπη μυστηριακή ατμόσφαιρα της εποχής του Αλ. Ζούμπα.Μέσα από την έρευνά της, η δημοσιογράφος ανακάλυψε ότι η δύναμη της Ηπειρώτικης μουσικής, που αποτελεί την πηγή και τη δομή της εμπειρίας του πανηγυριού, προέρχεται από την έντονη απομόνωση του τόπου. Οι μουσικές αυτές συνθέσεις συχνά μιμούνται τις "σκληρές φιγούρες του τοπίου" και τα όργανα αναπαράγουν φυσικούς ήχους.. Το βλέμμα του Γρηγόρη Καψάλη,ο οποίος εκτελούσε το κομμάτι στο κλαρίνο, ήταν μαλακό, συχνά έχανε στην εστίασή του και έμοιαζε χαμένο. Κατά τη διάρκεια του μοιρολογιού, οι ντόπιοι ξεκίνησαν τους παραδοσιακούς τους χορούς. Η Petrusich σηκώθηκε και μπήκε στον κύκλο, κάνοντας "συνεχόμενες και γελοίες προσπάθειες" να ακολουθήσει τα πολύπλοκα βήματα του χορού. Την επόμενη μέρα, ο Καψάλης της είπε ότι την χάρηκε γιατί "είχε μπει στο πνεύμα".Η εκτέλεση του "Ηπειρώτικου Μοιρολογιού" που άκουσε και έζησε η Petrusich,από τον Γιάννη Χαλδούπη στο πανηγύρι της Βίτσας τον Δεκαπεντάυγουστο, δεν ήταν ίδια με του Ζούμπα, αφού δεν μπορεί να υπάρχει το ίδιο μέγεθος απελπισίας κάθε φορά....
H Αmanda Petrusich,μαγεύεται από τους ήχους του κλαρίνου του Γιάννη Χαλδούπη - φωτό Μενέλαος Συκοβέλης
Ένας κάτοικος της Βίτσας,χορεύει στη μουσική από το κλαρίνο του Γιάννη Χαλδούπη - Andrea Frazzetta/ The New York Times
http://epirusgate.blogspot.gr/ [ Την ανάρτηση μάς έστειλε η συγχωριανή μας Κούλα Χασιώτη]
Μια
διαφορετική συλλογή πηγαίων νερών είναι για πάρα πολλά χρόνια αυτή η μικρή
λίμνη εδώ στο Ζαγόρι μας. Ξεχωρίζει από όλες τις άλλες αλπικές υδατοσυλλογές
λόγω της πλούσιας χλωρίδας και πανίδας τόσο ενυδάτιας (νούφαρα, μπριάνες) όσο
και παρυδάτιας (φυτά απείρου κάλλους και βότανα).Την λίμνη αυτή την συναντά
κανείς στην διαδρομή από το Γρεβενίτι Ζαγορίου προς το Φλαμπουράρι και την
Βοβούσα. Λίγα μετρά πιο πάνω από την διασταύρωση για το παλαιότερο ιστορικό
μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου, Βοτσάς και δίπλα στο δρόμο – έξοδο από το
Ζαγόρι για τις πηγές του Αώου και της λίμνης του φράγματος εκεί ψηλά. Επίσης τα
πλεονάζοντα νερά της εμπλουτίζουν το μοναδικό ιχθυοτροφείο πέστροφας στο
Ζαγόρι. Αυτήη λίμνη φωνάζει σήμερα ΒΟΗΘΕΙΑ,
που λόγω της κακοκαιρίας του...φετινού χειμώνα οι σχεδόν
κατακλυσμιαίες νεροποντές αύξησαν τον όγκο των νερών στους χειμάρρους και αυτοί
με την σειρά τους άλλαξαν τον ρου τους και διαμόρφωσαν νέες κοίτες. Έτσι
απειλητικά πια αποσαρθρώθηκε τμήμα των πρανών προς την μεριά της λίμνης. Αν
προχωρήσει λίγο ακόμη (δυο τρία και όχι παραπάνω μέτρα) η αποσάθρωση, τότε
αρχικά θα καταρρεύσει ο αμαξιτός δρόμος και κατόπιν λόγω του όγκου και βάρους
των υδάτων της λίμνης το έδαφος δεν θα συγκρατήσει όλα αυτά και η λίμνη θα
χυθεί και θα χαθεί ανεπιστρεπτί. Αν δεν δραστηριοποιηθεί έγκαιρα κάθε υπηρεσία
(στο μέτρο των δυνάμεών τους) τόσο ο Δήμος Ζαγορίου όσο και η περιφέρεια
Ηπείρου ή και η Αποκεντρωμένη διοίκηση Ηπείρου και Δυτικής Μακεδονίας, τότε
αυτό το φυσικό στολίδι που για γενιές ολόκληρες αποτέλεσε εκτός από προσφορά
τροφής και πόλο έλξης , θα χαθεί.
Ρωτώντας κάποιους ηλικιωμένους στα γειτονικά χωριά , για την λίμνη, όλοι σχεδόν
θυμήθηκαν που στα παιδικά τους χρόνια πήγαιναν εκδρομή εκεί (και πριν βγουν τα
νούφαρα) αλλά και πως ψάρευαν στην μικρή λίμνη . Και σήμερα τέλος του Απρίλη, η
εξόρμησή μου για φωτογραφίες με έφερε εδώ και χάρηκα σαν είδα τις μπριάνες να
κολυμπούν στα καθάρια της νερά. Δεν γνωρίζω το κόστος για την προστασία της ,
αλλά μια στοχευμένη αλλαγή τεχνητά της κοίτης του χειμάρρου εκατέρωθεν της
λίμνης και η τοποθέτηση ίσως εγκυβωτισμένων πετρών ή και ανέγερση ενός τοιχίου
πριν ακόμη την έλευση των φθινοπωρινών βροχών, ίσως μας επιτρέψει να την
χαρούμε για πολλά χρόνια ακόμη και όχι να αποτελεί ανάμνηση μέσα από τις
χιλιάδες των φωτογραφιών που την έχουν αποτυπώσει. Όσοι μπορείτε επισκεφτείτε
την και κυρίως ΕΣΕΙΣ κύριοι Δήμαρχε & Περιφερειάρχη και θα διαπιστώσετε
«ιδίοις όμμασιν» το μέγεθος του προβλήματος. ΧρηστογούλαςΣτέφανος Βραδέτο Ζαγορίου.
Με απόφαση που υπέγραψε
ο Περιφερειάρχης κ.Αλέξανδρος Καχριμάνης, απαγορεύεται η αλιεία των
ψαριών (εκτός της πέστροφας) και όλων των υδρόβιων οργανισμών, με κάθε
αλιευτικό μέσο και εργαλείο σε όλα τα ποτάμια, τους παραπόταμους και τις πηγές
αυτών και σε όλα τα υδάτινα οικοσυστήματα εσωτερικών υδάτων της Ηπείρου από 1 Μαΐου
2015 έως 31 Μαΐου 2015.Ειδικά για την Τεχνητή Λίμνη Πηγών Αώου (λόγω των
χαμηλότερων θερμοκρασιών που επικρατούν στη λίμνη και επηρεάζουν την
αναπαραγωγική περίοδο των ψαριών), η απαγόρευση ισχύει από 15 Μαΐου έως 30
Ιουνίου 2015.Η απαγόρευση αποσκοπεί στην προστασία της αναπαραγωγής των
ψαριών και λοιπών υδρόβιων οργανισμών που διαβιούν στα παραπάνω υδάτινα
οικοσυστήματα.Για τις παραβάσεις των αλιευτικών διατάξεων ή αποφάσεων
επιβάλλονται διοικητικές ποινές και.... ποινικές κυρώσεις όπως επιβολή προστίμου, αφαίρεση άδειας
αλιείας, κατάσχεση και εκποίηση των παράνομων αλιεμένων προϊόντων, κατάσχεση
και εκποίηση ή καταστροφή (ανάλογα με την περίπτωση) αλιευτικών εργαλείων και
συσκευών.Για την τήρηση της απόφασης υπεύθυνες είναι οι Αστυνομικές Αρχές, τα Δασαρχεία
και όλες οι Ανακριτικές Αρχές.
[Ευχαριστούμε την συγχωριανή μας Κούλα Χασιώτη, για την είδηση που μας έστειλε ]
Μετά από πολλές πιέσεις πολλών, αλλά κυρίως του ΜΑΣ δια της προέδρου του, η Περιφέρεια Ηπείρου θα διαθέσει ποσό ύψους 50.000€ για την συντήρηση της βόρειας πλευράς του Ιερού Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Μεσοχώρι.
Ελλάδα: Γερμανικά εγκλήματα πολέμου "πίσω από τα βουνά"
[ H μετάφραση έγινε με πρόγραμμα από Google ...]
Μαρία ΤΖΟΥΒΑΡΑ
Κάθε βήμα είναι δύσκολο γι 'αυτήν τώρα.
Το σώμα της - έγδαρε από τη σκληρή δουλειά στον τομέα της γεωργίας.
Μαρία ΤΖΟΥΒΑΡΑ είναι 80 ετών. Ζει μόνη της, δεν έχει ποτέ παντρευτεί.
Οι συγγενείς της μαγειρεύουν για αυτήν - αλλά τα πιάτα που εξακολουθούν να θέλουν να εξακολουθούν να το κάνετε μόνοι σας.
Το μυαλό της Μαρίας είναι ξύπνιο.Οι αναμνήσεις της από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι επιθέσεις στο χωριό τους, είναι ακόμα τόσο στο παρόν όσο και αν είχε συμβεί χθες.
Μαρία ΤΖΟΥΒΑΡΑ:
«Ακούσαμε τις καμπάνες, οι αθέμιτες σήμα για« Οι Γερμανοί έρχονται! " Ξεκινήσαμε το περπάτημα, ο πατέρας μου και η μητέρα μου μαζί με τη βάση με το μικρό αδελφό μου. Και πριν το καταλάβω, ξεκινά μία μία μπάλα δίπλα μου. Δεν ήταν ότι πολύ καιρό και θα με είχαν σκοτωθεί εκεί. "Είμαστε στη Βόρεια Ελλάδα. «Πίσω από τα βουνά» - αυτή είναι η περιοχή όπου το ορεινό χωριό Γρεβενίτι ονομάζεται. Φαίνεται εγκαταλελειμμένο. Έχουν ζήσει εδώ πάνω από 800 άτομα πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα υπάρχουν μόνο 65. Κυριακή, ώρα για λατρεία. Τάσος Θεοδωρίκας Έχει κάνει επίσης το δρόμο τους μέσα στην εκκλησία. 13 ετών ήταν όταν οι Ναζί επιτέθηκαν στο χωριό ξαφνικά. Η μητέρα του είχε πεθάνει πριν από μερικά χρόνια - από τότε εξαρτάται εξ ολοκλήρου από δέκα αδέλφια για τον πατέρα της.
Τάσος ΘΕΟΔΩΡΙΚΑΣ
Τάσος Θεοδωρίκας:
«Καθόμασταν εκεί έξω, όπως καθόμαστε εδώ τώρα. Και όταν πυροβόλησε τον πατέρα μου, χωρίς δισταγμό σε χώρα μπροστά στα μάτια μας. Η μικρότερη αδελφή μου ήταν μόλις επτά μηνών ... συγγνώμη! Αδέλφια μου ήταν όλα νεότεροι από μένα. Πυροβόλησαν τον πατέρα μου μπροστά στα μάτια μας, με κρύο αίμα ".
Τα παιδιά έμειναν πίσω. Ο Τάσος, που απεικονίζεται αριστερά, αναγκάστηκε να ασχοληθεί με 13 του χρόνια από εννέα μικρότερα αδέρφια του, υπό τον όρο ως ορφανό από μόνος του. Τα σπίτια εδώ, όπως και σε άλλες 21 ορεινά χωριά της περιοχής: καούν πλήρως. Μόνο Γρεβενίτι δέχθηκε επίθεση έξι φορές από τους Γερμανούς μέσα σε δύο χρόνια. Το χωριό: οι Ναζί στρατηγικά σημαντικός στόχος, επειδή υπήρχε ένα μικρό νοσοκομείο. Οι άνθρωποι που καλλιεργούνται επίσης αντάρτη που προσφέρονται σφοδρή αντίσταση στους Γερμανούς στρατιώτες στα βουνά. Το αποτέλεσμα: Βίαιη ενέργειες τιμωρίας εναντίον αμάχων.
Τάσος ΒΟΓΑΝΗΣ
Για τα 25 θύματα, οι επιζώντες έχουν χτίσει ένα μνημείο πριν από μερικά χρόνια. Τάσος Voganis επισκέπτονται τακτικά το δικτυακό τόπο. Μόλις λίγα μέτρα μακριά θα μπορούσε να κρύψει την ηλικία των δέκα από τους Ναζί. Ξέρει ότι οφείλεται μόνο στην τύχη ότι το όνομά του δεν είναι πάνω στο τραπέζι.
Τάσος Voganis:
«Η αδελφή μου και εγώ ήμασταν εκεί κάτω, όπου είναι επίπεδη, και έχει βοσκήσει κατσίκες μας.Τότε θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε ότι οι Γερμανοί εισέβαλαν στο χωριό. Η πρώτη σκέψη: "Πού μπορούμε να κρύψει;" Αφήσαμε τα ζώα πίσω σε μια καλύβα και κρυφά εκεί μετά.Η επόμενη μέρα προσπάθησα να φτάσετε στο σπίτι μας για να ψάξουν για τη μητέρα μου και τον αδελφό μου. Γνώρισα αλλά σε κανέναν. Στο δρόμο της επιστροφής τότε ήμουν ένας Γερμανός και μέσα δει εμένα να έρθω εδώ. Αλλά δεν είχα έρθει. Όπως ο ίδιος τράβηξε το όπλο του και είπε «Θα έρθεις ή θα σας πυροβολήσουν!" Όταν είδα ότι, άρχισα να κλαίω, και πήγε σ 'αυτόν. Ένας ανώτερος αξιωματικός στη συνέχεια είπε στους στρατιώτες: «Τι θέλετε να εκτελέσετε με το Αφήστε τον αφήσει να φύγει!" Και ο στρατιώτης γύρισε και είπε, "Φύγε"
Τάσος διέφυγαν με ένα σκιάχτρο. Και σχετικά με τα ίχνη της καταστροφής έχει αυξηθεί στο Γρεβενίτι χορτάρι. Αλλά η αυθαιρεσία με μαινόταν στο χωριό των Ναζί έχουν αφήσει τραυματίες ψυχές. Η Μαρία ήταν ένα μικρό κορίτσι μάρτυρας ακούσια μάτι που η γερμανική επίθεση με τα περισσότερα θύματα.
Μαρία ΤΖΟΥΒΑΡΑ:
«Ο παππούς μου έχασαν πέντε, έξι ράμματα με την ξιφολόγχη εδώ στο κεφάλι. Και κοιλιά της θείας μου κόβεται. Το αίμα έρεε άφθονο. Και υπήρχε μια γυναίκα που την σκότωσε και άλλο.Συνολικά, υπήρχαν επτά. Και ένα κορίτσι, επτά μηνών. Το πέταξε στον αέρα και ανασκολόπισε το στο ξιφολόγχη. Η διεισδύσει εδώ και στη συνέχεια να κάνει πίσω. Η μητέρα της το πήρε και το πήρε στο χέρι του και στη συνέχεια να έχουν δώσει μια τέτοια βίαιη αβοήθητο στο μέτωπό του, ότι ο εγκέφαλος βγήκε πίσω. "
Μετά το χάος του πολέμου, οι άνθρωποι έχουν προσπαθήσει να αναβιώσει με κάποιο τρόπο τον εαυτό τους στο σπίτι τους. Οι τρέχουσες αποζημιώσεις από την ελληνική πλευρά της Γερμανίας - εδώ δεν μπορεί να αρχίσει όλοι οι μάρτυρες κάτι με αυτό.
Τάσος Θεοδωρίκας:
"Τα χρήματα δεν μπορούν να κάνουν το αίμα που πληρώσαμε καλά και πάλι. Αλλά εγώ δεν αφορούν τον εαυτό μου τέτοια πράγματα, εγώ δεν παρακολουθώ τηλεόραση. Τι κυβέρνησή μας μπορεί επίσης να καλέσετε τις πληγές μας δεν μπορεί να θεραπεύσει. "
Μαρία ΤΖΟΥΒΑΡΑ:
«Τουλάχιστον μια συγγνώμη. Η βλάβη. Αυτό θα κοστίσει στους Γερμανούς ούτε χρήματα, ούτε οτιδήποτε άλλο. Αλλά ακόμα κι αν ήταν να πάρει μόνο ένα μικρό πράγμα, ότι θα ήταν κάτι, επειδή μας έχουν καταστραφεί ».
Τάσος Voganis:
"Δεν νομίζω ότι η κυβέρνησή μας θα πετύχουμε τίποτα, διότι από περίπου 72 χρόνια έχουν περάσει. Και από ό, τι ακούω, λένε οι Γερμανοί, το θέμα ήταν από το τραπέζι. Άκουσα πρόσφατα από την κυρία Merkel, ότι γι 'αυτούς το ζήτημα επιλύθηκε μας. "
Ηλιοβασίλεμα στην Πόλη
Γρεβενίτι, ένα από τα χωριά πίσω από το βουνό. Τα βάσανα του λαού, είχε ξεχαστεί για δεκαετίες. Ένα έργο-up ή ακόμα και αποζημιώσεις δεν έχουν συμβεί ποτέ.
νηστήσιμος ή νηστίσιμος;Ο Μπαμπινιώτης στο Λεξικό του γράφει: νηστήσιμος (σχολ. ορθ. νηστίσιμος) (για τροφές) αυτή που επιτρέπεται την περίοδο της νηστείας: ΣΥΝ. σαρακοστιανός ΑΝΤ. αρτύσιμος ΕΤΥΜ.<νηστ(εύω)+παραγ. επίθημα -ήσιμος
"Ασθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ούκ έχει" έχουμε πει και έχουμε ακούσει άπειρες φορές και όταν άκουσα ότι δεν είναι και τόσο σωστό, σοκαρίστηκα! Λογικό είναι να μην είναι σωστό, γιατί τότε που ειπώθηκε όλοι οδοιπορούσαν και άρα όλοι θα μπορούσαν να αρτυθούν! Το σωστό ή κατ΄ άλλη εκδοχή:
"Ασθενής και η δίπορος (η λεχώνα, η γυναίκα που έχει δύο πόρους, η γυναίκα που θηλάζει) αμαρτίαν ουκ έχει"
Πάσχα: ΕΤΥΜ. εβρ. pesah "πέρασμα , παρέλευση" λέξη που περιέγραφε τη δεκάτη πληγή κατά των Αιγυπτίων, όπου σύμφωνα με τη βιβλική αφήγηση, ο Άγγελος προσπερνούσε τις πόρτες των Ιουδαίων που ήταν βαμμένες με αίμα αρνιού και δεν θανάτωνε τα πρωτότοκά τους. Η εβραϊκή εορτή του Πάσχα γινόταν εις ανάμνηση της σωτηρίας των Εβραίων από τους Αιγυπτίους.Όπως ο παλαιός Ισραήλ γιόρταζε το πέρασμα από την σκλαβιά στην ελευθερία, έτσι και ο νέος Ισραήλ γιορτάζει τη θυσία και την Ανάσταση του Χριστού, με την οποία πέρασε από τη δουλεία στην ελευθερία, από το θάνατο στη ζωή. 'Ετσι από pesah με αναγραμματισμό προήλθε η λέξη Πάσχα. Στην Ελλάδα χρησιμοποιείται η ελληνική λέξη Ανάσταση από το ανίστημι "εγείρω".
"Καλή Ανάσταση" εύχονταν οι υπόδουλοι Έλληνες στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας, το ίδιο θα σας ευχηθώ κι εγώ, γιατί η Ελλαδίτσα μας, δυστυχώς, είχε την πρώτη Τρόικα στη ναυμαχία του Ναυαρίνου (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) και μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει ανεξάρτητο κράτος !
Φωτογραφία της Μαρίας Τζουβάρα όπως δημοσιεύεται στο πρόγραμμα του καναλιού
Το μικρό, απομονωμένο μέρος είναι ένα από τα 21 ορεινών χωριών εδώ, όπου προκαλούν τον όλεθρο γερμανικά στρατεύματα. Μεταξύ 1943 και 1944, εκατοντάδες σπίτια κάηκαν, κατέστρεψε την εκκλησία και σκότωσαν πολλούς κατοίκους. Για τους επιζώντες, κανείς δεν έχει ληφθεί μέριμνα μέχρι σήμερα, ακόμη και η ελληνική κυβέρνηση ήταν μόνο δεκαετίες αργότερα ανακοίνωσε ότι αφάνταστη εγκλήματα πολέμου εναντίον πολιτών που διαπράττονται στον τομέα αυτό.
Μαρία και άλλους μάρτυρες, έχουν έκτοτε με φρικτές αναμνήσεις του δολοφονημένου - ζουν συγγενείς - κυριολεκτικά σφάζονται. Παρ 'όλα αυτά, η ομάδα Weltspiegel στο Γρεβενίτι είχε λάβει φιλόξενα: Θα χαιρόταν στο χωριό ότι για πρώτη φορά μια δημοσιογράφος που ενδιαφέρονται για την ιστορία τους, και στη συνέχεια μια άλλη γερμανική.
[ Η μετάφραση έγινε με πρόγραμμα από Google, γι' αυτό και οι ασυνταξίες ...]
Για περισσότερα:
πρόκειται για την εκπομπή Weltspiegel- το καθιερωμένο μαγκαζίνο της γερμανικής τηλεόρασης για ρεπορτάζ ανταποκριτών.
Μνημείο κοντά στο χώρο όπου οι Γερμανοί εκτέλεσαν τους Γρεβεντάτες
Τηλεοπτικό συνεργείο με Γερμανίδα δημοσιογράφο, μένοντας τρεις μέρες στο χωριό, γύρισε ντοκιμαντέρ με θέμα την ολοκληρωτική καταστροφή του Γρεβενιτίου από τους Γερμανούς!
Στο ντοκιμαντέρ μιλούν αρκετοί συγχωριανοί και μάλιστα μερικοί που έζησαν τα γεγονότα. Θα προβληθεί την Κυριακή του Πάσχα, 12 Απριλίου στις 19:30, από το 1ο κανάλι της Δημόσιας Γερμανικής Τηλεόρασης (ARD).
Το ''ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ" θα δημοσιεύσει, μόλις λάβει από την δημοσιογράφο που συμμετείχε το LINK.
Όποιος συγχωριανός από τη Γερμανία έχει κάτι περισσότερο ας μας το στείλει.
Το Γρεβενίτι γιόρτασε την επέτειο στις 25 του Μάρτη με τις λίγες δυνάμεις που του έχουν απομείνει, σε μια σεμνή τελετή. Μπροστά στο μνημείο τελέστηκε δοξολογία και στεφάνια κατέθεσαν οι τοπικές αρχές: ο πρόεδρος του ΤΣ Βασίλης Τζουβάρας, η Νίκη Θεοδωρίκα, ο Χρήστος Νικολάκης ως εκπρόσωπος του Μορφωτικού Συλλόγου και ο κ. Κίτσος ως εκπρόσωπος του Δήμου.
Ύστερα όλοι πήγαν για καφέ στου καφενείο της πλατείας. Ο Γιώργος και η Νένα Νάνου πραγματικά ήταν άψογοι στην εξυπηρέτηση, αλλά και στους μεζέδες στα τσίπουρα που ακολούθησαν.
Με το Δεμάτι θα "μοιράζεται" πλέον το Γρεβενίτι τον ιερέα παπα-Χρήστο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Για παράδειγμα, προχθές την Παρασκευή στους "ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ" στο Γρεβενίτι δεν είχε εκκλησία, γιατί ο ιερέας ήταν στο Δεμάτι...
Συνεργείο της γερμανικής τηλεόρασης θα επισκεφτεί σύντομα το Γρεβενίτι προκειμένου να κάνει ρεπορτάζ για την καταστροφή από τους Γερμανούς...
Ένα ακόμη αξιόλογο γεφύρι στην περιοχή του Ζαγορίου είναι το πέτρινο γεφύρι της Γκούρας.
Παίρνοντας τον δρόμο για το Ανατολικό Ζαγόρι και λίγο πριν φθάσετε στο Τρίστενο, θα δείτε μία πληροφοριακή πινακίδα, η οποία σας ενημερώνει ότι δεξιά σας, σε απόσταση 800 περίπου μέτρων, βρίσκεται το πέτρινο γεφύρι της Γκούρας.
Είναι ένα μονότοξο γεφύρι, το οποίο είχε κατασκευασθεί για να εξυπηρετεί την επικοινωνία των κατοίκων της περιοχής με τα Γιάννενα. Το γεφύρι αυτό ενώνει τις δύο όχθες του ρέματος της Γκούρας.
Δεν είναι γνωστό το πότε και από ποιους κατασκευάστηκε. Σήμερα βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Παλαιότερα υπήρχε και άλλο μικρό γεφύρι εκεί κοντά το οποίο έχει καταρρεύσει.
Χαρακτηριστικό του γεφυριού είναι η ύπαρξη βρύσης, με το πέτρινο σιόποτο, στο σώμα του. Αν, λοιπόν, πηγαίνετε κάποια φορά προς το Τρίστενο ή κάποιο άλλο χωριό της περιοχής, αξίζει τον κόπο να κάνετε μία μικρή παράκαμψη και να επισκεφθείτε το συγκεκριμένο γεφύρι. Η ομορφιά του τοπίου θα σας αποζημιώσει!
Το πολύ σε ένα εξάμηνο, το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) θα πάρει την τελική απόφασή του για το μέλλον της μερικής εκτροπής του ποταμού Αώου, που περιλαμβάνεται στο εγκεκριμένο σχέδιο διαχείρισης των υδάτινων πόρων της Ηπείρου.
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, όταν και το σχέδιο περί εκτροπής 70 εκατ. κυβικών μέτρων νερού του ποταμού επανήλθε δριμύτερα, έχει δημιουργηθεί ένα ευρύ κοινωνικό μέτωπο. Περιβαλλοντικές οργανώσεις, ο φορέας διαχείρισης εθνικού πάρκου Πίνδου, οι δήμοι Κόνιτσας και Ζαγορίου, οι «Οικολόγοι Πράσινοι» αλλά και ένα δυναμικό κίνημα πολιτών ανέλαβαν να σηκώσουν το «βάρος» της μάχης κατά ενός έργου παραγωγής υδροηλεκτρικής ενέργειας (και όχι μόνο) με τεράστιες συνέπειες στο περιβάλλον και στην τοπική οικονομία. Βασικό «όπλο» τους ήταν η αίτηση ακύρωσης στο ΣτΕ, η οποία κατατέθηκε από τις οργανώσεις WWF Ελλάς και Καλλιστώ, μαζί με τον δήμο Κόνιτσας, τον φορέα διαχείρισης εθνικού πάρκου Πίνδου και το Μεσογειακό Ινστιτούτο για τη Φύση και τον Άνθρωπο. Η προσφυγή συζητήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου, με το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο να δίνει προθεσμία μέχρι τις 26 του μήνα για την υποβολή του τελικού υπομνήματος. Βάσει των διαδικασιών, εντός του εξαμήνου αναμένεται η δικαστική απόφαση. Σύμφωνα με ανακοίνωση του φορέα διαχείρισης του εθνικού πάρκου Πίνδου, στην εκδίκαση της προσφυγής, το υπουργείο Περιβάλλοντος εκπροσωπήθηκε από νομικό σύμβουλο του κράτους, ενώ δεν έγινε καμία παρέμβαση από την κοινοπραξία ΔΕΗ/ΤΕΡΝΑ, την κατασκευάστρια εταιρία του έργου. Το επίμαχο έργο που φέρει τον τίτλο «Αξιοποίηση του υδατικού δυναμικού Πίνδου με υδροηλεκτρική εκμετάλλευση και δυνατότητα πολλαπλών χρήσεων νερού για άλλες ανάγκες», είναι γνωστό στην τοπική κοινωνία ως «πρόταση Καλογιάννη». Ο πρώην βουλευτής της ΝΔ Λευτέρης Καλογιάννης ήταν πρωτεργάτης του σχεδίου αυτού, το οποίο το υπερασπίστηκε και ο γιος του, ο Σταύρος Καλογιάννης και από υπουργικές θέσεις, μιλώντας για «αξιοποίηση των ‘χαμένων’ νερών του Αώου στην Αδριατική». Λίγο πριν από τις βουλευτικές εκλογές του 2009, ως υφυπουργός Περιβάλλοντος τότε, ενέκρινε την προμελέτη του έργου. Λίγους μήνες μετά, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, η πρώην υπουργός Τίνα Μπιρμπίλη τάχθηκε υπέρ της απόσυρσης της πρότασης του έργου. Με την αποχώρηση της κ. Μπιρμπίλη από το υπουργείο, το έργο επανήλθε στο προσκήνιο μέσω του προσχεδίου διαχείρισης υδατικών πόρων Ηπείρου. Το προσχέδιο έγινε σχέδιο τον Ιούλιο του 2013, με την έκδοση Κοινής Υπουργικής Απόφασης (ΚΥΑ). Η ΚΥΑ έφερε μεταξύ άλλων και την υπογραφή του Σταύρου Καλογιάννη, που υπηρετούσε τότε στη θέση του αναπληρωτή υπουργού Ανάπτυξης.
ΧΩΡΙΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν πάντως τα όσα αποκαλύπτει στην ανακοίνωσή του ο φορέας διαχείρισης του εθνικού πάρκου Πίνδου. Όπως επισημαίνεται, ο φορέας και η μη κυβερνητική οργάνωση «Καλλιστώ» είχαν καταθέσει τον Ιούλιο του 2013 καταγγελία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την όλη υπόθεση. Πριν από δύο μήνες, στις 29 Δεκεμβρίου του 2014, οι δύο φορείς επανήλθαν με νέα επιστολή τους για να μην μπει η υπόθεση στο αρχείο. Κάτι που σίγουρα θα συνέβαινε, αν δεν παρενέβαιναν εκ νέου, όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά. Κι αυτό επειδή η ενημέρωση που είχε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή από το υπουργείο Περιβάλλοντος είχε σταματήσει στον… χρόνο, και συγκεκριμένα στο 2010, όταν η κ. Μπιρμπίλη είχε πει το «όχι» στο έργο. «Είναι απορίας άξιο ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν είχε καμία απολύτως ενημέρωση για το γεγονός ότι το συγκεκριμένο έργο εντάχθηκε στο ‘σχέδιο διαχείρισης της περιοχής λεκάνης απορροής ποταμού του υδατικού διαμερίσματος Ηπείρου’ του οποίου μάλιστα η σχετική ΣΜΠΕ (Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων) έχει εγκριθεί με την υπ’αριθ. 169278/08-07-2013 ΚΥΑ […]» τονίζει ο φορέας διαχείρισης. Προσθέτει δε ότι με την ΚΥΑ το έργο αναφέρεται πια ως «αξιοποίηση του υδατικού δυναμικού Πίνδου με υδροηλεκτρική εκμετάλλευση και δυνατότητα πολλαπλών χρήσεων νερού για άλλες ανάγκες» (μεταξύ των χρήσεων του οποίου δύναται να συμπεριληφθεί και η ύδρευση της πόλης των Ιωαννίνων και της ευρύτερης περιοχής της) με απώτερο στόχο, όπως υπογραμμίζει, «η δρομολόγηση της υλοποίησής του να μην συναντήσει άλλα σχετικά νομικά εμπόδια». Ο φορέας διαχείρισης και η «Καλλιστώ» ενημέρωσαν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τα νεότερα δεδομένα τα οποία, όπως τονίζουν, επιτρέπουν την κατασκευή του έργου με διαδικασία fast track ή με τη διαδικασία της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι γνωμοδοτήσεις φορέων. Τέλος, ζήτησαν από τις κοινοτικές αρχές να παραμείνουν σε εγρήγορση και να ζητήσουν περαιτέρω ενημέρωση από τις ελληνικές αρχές. Στο μεταξύ, επί αλβανικού εδάφους, η κοινωνία των πολιτών κινητοποιείται επίσης. Μέλη οργανώσεων διαμαρτυρήθηκαν προχτές έξω από το κτίριο του υπουργείου Εξωτερικών σχετικά με το ενδεχόμενο εκτροπής σημαντικής ποσότητας των υδάτων του Αώου. «Δεν θα το επιτρέψουμε με κανένα τρόπο, και αυτό θα πρέπει να το γνωρίσουν καλά τόσο η ελληνική κυβέρνηση, όσο και η αλβανική» δήλωσε ο Σάζαν Γκούρι, εκπρόσωπος των οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών.
[Το άρθρο είναι από: ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ και μας το έστειλε η συγχωριανή μας Κούλα Χασιώτη, την οποία και ευχαριστούμε]
γκαργκαλάνος: Στο Γρεβενίτι λέμε έτσι το λάρυγγα. Η λέξη είναι βλάχικη: girgil anu "μι ντουάρι γκαργκαλ΄ιάνου" (mi duari girgil anu)= Με πονάει ο λάρυγγας.
ξίκι (το) (λαϊκό) όχι σωστό, λειψό. Το συναντούμε μόνο στη φράση: ξίκι να γίνει! για κάτι που δεν λαμβάνεται σοβαρά υπ΄ όψιν. ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ:< τούρκικο eksik (βλέπε και ξίκικος = λιποβαρής)
χαλεύω:Τη λέξη έχει ο Μπαμπινιώτης στο Λεξικό, αλλά στο χωριό την ακούω όλο και πιο αραιά. Είναι ρήμα μεταβατικό και χρησιμοποιείται σε ενεστώτα και παρατατικό. Χρησιμοποιείται ως: ψάχνω, αναζητώ (κάτι), γυρεύω και μεταφορικά ζητιανεύω, ζητώ (κάτι) με αναξιοπρεπή τρόπο. Στο Γρεβενίτι χρησιμοποιείται μόνο με την κυριολεκτική της σημασία. ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ: αρχαία χαλή, δωρικός τύπος του χηλή "οπλή" + επίθημα -εύω με ενδιάμεση σημασία "ανοίγω την παλάμη για να λάβω κάτι".
βογκάλα: Έτσι λέμε στο Γρεβενίτι το τρέξιμο. Η λέξη προέρχεται από το βογκώ (πιο σωστό βογγώ), επειδή όταν κάποιος τρέχει, ανασαίνει έντονα, βογκάει. Επίσης στο χωριό έχω ακούσει τη φράση: "Ήρθα βογκαλιστός".
σκαπετίζω: Σκαπετίζω και σκαπετώ σημαίνει δραπετεύω, ξεφεύγω από τον κίνδυνο, γλιτώνω. Επίσης, φεύγω, εξαφανίζομαι-όχι κατ΄ανάγκη τρέχοντας. Λέγεται επίσης για κάποιον που περνάει την κορυφή υψώματος. Και στις τρεις περιπτώσεις, το κοινό στοιχείο είναι ότι όποιος σκαπετίζει παύει να είναι ορατός. Είναι δάνειο από το ιταλικό scappare, "ξεφεύγω, δραπετεύω". Τα νεότερα λεξικά δεν την έχουν, αν και ακούγεται στις περισσότερες περιοχές του ελλαδικού χώρου. Στο Γρεβενίτι έχουμε τοπωνύμιο "Καπετσίνα", μια περιοχή στο βάθος προς την ποταμιά, και ...υποπτεύομαι ότι έχει σχέση με το scappare.
πόντζι: Τσίπουρο με μέλι ή πετιμέζι, βρασμένο στη φωτιά, που δρούσε με δύο τρόπους: με την εισπνοή των πραγματικά αποπνικτικών υδρατμών του και ως θερμαντικό με την πόση. Στο Γρεβενίτι χρησιμοποιούν συνήθως ζάχαρη. Ποντζάρω (ναυτικός όρος)(ρήμα) κουνιέμαι δεξιά, αριστερά. Οι ναυτικοί "πόντζι" λένε το κούνημα του σκάφους από τα κύματα. Ίσως το ρόφημα να ονομάστηκε έτσι, γιατί πριν το πιούμε το κουνάμε δεξιά, αριστερά για να διαλυθεί το μέλι ή η ζάχαρη. θα μου πεις ναυτικός όρος στο Γρεβενίτι; Προφανώς είναι φερτό, γιατί χρησιμοποιείται και σε άλλα μέρη της Ελλάδας.
παρασάνταλος, -η,-ο: Ακούγεται όλο και πιο αραιά στο χωριό και σήμαινε αυτόν, αυτήν που ήταν ατσούμπαλος, -η.
χαρτωσιά: (η) (λαϊκή λέξη) το σύνολο των χαρτιών που συγκεντρώνει σύμφωνα με τους κανόνες του παιχνιδιού ένας παίκτης με ένα μόνο χαρτί, η μπάζα. (Μεταφορικά) δεν πιάνω χαρτωσιά σε (κάποιον /κάτι): είμαι καταφανώς υποδεέστερος, είμαι κατώτερος από (κάποιον/κάτι): Δεν πιάνει χαρτωσιά μπροστά του ούτε στις γνώσεις ούτε στις ικανότητες.
Όπως έλεγε σε κάποιο ποίημά του ο συγχωρεμένος ο Ανανίας: Μου φεύγουν οι ώρες σαν τα σύννεφα οι ώρες μου κυλούνε σαν το γάργαρο νερό ώσπου να έρθει μια μέρα να γεράσω, ν' ασπρίσω και σαν τον ανθό να κιτρινοφυλλιάσω και χαρτωσιά στις μικρούλες δε θα πιάσω!
Αν υπάρχει άλλη άποψη πιο τεκμηριωμένη για οτιδήποτε γράφεται στη σειρά: "Λέξεις που χάνονται από το Γρεβενίτι", ευχαρίστως θα δημοσιευτεί.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
-page-001.jpg)
